Հոդվածներ

    
    
    

Արցո՜ւնքն է էլի

Արցունքի վերջը-

Մի քիչ հուսախա՜բ, թուլացա՜ծ,

Արցունքով չի՛ փակվում տխրության էջը

Այլ հիշողությո՜ւն է դառնում

Դառնացած…

    

Արցունքից հետո անձրևի նմա՜ն

Մի ծիածան է կապվում աչքերում,

Որտեղ կապո՜ւյտն է իշխում գույներին

Կապո՜ւյտն է մնում բիբերում…

    

Փակված տխրության էջը խունացած

Արևի նման ամեն իրիկուն

Ծալվո՜ւմ է ասես մի հի՜ն պատմուճան,

Որի կարիքը էլ չի՛ զգացվում:

    

Արցո՜ւնքն է էլի

Արցունքի վերջը-

Մի քիչ հուսախա՜բ, թուլացա՜ծ,

Հիշողությո՜ւնն է ամե՜ն ինչի Վերջը,

և նաև Սկի՜զբը մոռացված…