Խոսքը թռչո՜ւմ է
Խոհի հետ միասի՜ն հեռանում անդարձ,
Մի պահ կարծես թե կյա՜նքը քարանում-
Դառնում է դատարկ մի տարածք:
Խոսքը թռչո՜ւն է՝ կենդանի էակ,
Եվ հոգի՜ ունի և սիրտ,
Անընդհատ դեպի վե՜ր սուրալու ունակ
Ունի նաև խիղճ:
Միամիտ թռած խոսքը հանցա՜նք չէ,
Ոճի՜ր չէ, ո՛չ էլ դավաճան մի բա՛ռ,
Միամիտ թռած խո՜սքը
Մահաշեղբ դանա՛կ է -
Պատժապարտ կյանքի ձեռքերում ճապաղ:
Անեծքի նմա՜ն ետևդ ընկած
Հետևո՜ւմ է քեզ խո՜սքը անհոգի,
Խոսում է քո մեջ մի ցա՜վ անաղարտ
Ու մատնում է քեզ
Կորստի…