Հին Հռոմի ականավոր պետական գործիչներից մեկը, հռչակավոր հռետոր Մարկոս Տուլիոս Սիսերոն (Marcus Tullius Cicero), երբ արդեն հանրահայտ ճարտասանի համարում ուներ, մի անգամ աստվածներին արծաթյա թաս է ընծայաբերում՝ թասի վրա իր անվան առաջին երկու բաղադրիչները գրելով լատիներեն, իսկ երրորդ բաղադրիչի՝ «Cicero» -ի փոխարեն սիսեռ է փորագրում:
Նա այդ արել էր իր հակառակորդների ջգրու, որոնք նրան հաճախ ծաղրել են «Սիսեռո» անվան համար: Հռետորի բարեկամները խորհուրդ են տվել փոխել այն, բայց նա նրանց պատասխանել է.
«Ո՛չ, չե'մ փոխի: Ես Cicero («սիսեռ») անունը Կատոն («կատու»), Կատուլուս («շան քոթոթ») կամ Սկավրոս («հաստ պճեղ») անուններից ավելի փառահեղ եմ դարձնելու» :
Ի դեպ, ականավոր հռետորի հիշատակած Կատուլուսի մասին պատմագիր Պլուտարքոսը մի զվարճալի դեպք է իր ընթերցողներին պատմել:
Մ.թ.ա. 113 – 101 թվականներին Հռոմեական հանրապետությունը պատերազմ է մղել գերմանական կիմբր, տևտոն ու կելտական մի շարք ցեղերի դեմ: Մ.թ.ա. 102 թվականին կիմբրերը նորից են ուզում ներխուժել Իտալիա: Նրանց դեմ է ուղարկվում 102 թվականի երկրորդ կոնսուլ Քվինտոս Լուտացիուս Կատուլուսը: Ռազմական գործողությունները տեղի են ունենում Ալպերի հյուսիս-արևելքում: Ճակատամարտի ժամանակ Կատուլուսը բանակը տեղաշարժում է Ադիջ գետի կողմը, բայց կիմբրերի ճնշումն այնքան ուժգին է լինում, որ հռոմեական լեգեոնները խուճապի են մատնվում ու սկսում են նահանջել: Չկարողանալով զորքի նահանջը կասեցնել` Կատուլուսը փախչողներից առաջ է ընկնում, որպեսզի թվա, թե նրանք ոչ թե փախչում են, այլ հետևում են իրենց հրամանատարին:
Իսկ մ.թ. առաջին դարի հռոմեացի գրող Վալերիուս Մաքսիմուսը վերոհիշյալ ճակատամարտին մասնակցած Մարկուս Սկավրոսի (Կիկերոնի հիշատակած) մասին հետևյալն է գրում.
«Երբ գետի մոտ հռոմեացի հեծյալները, չդիմանալով կիմբրերի ճնշմանը, սարսափահար փախուստի դիմեցին, Մարկոս Սկավրոսը մարդ է ուղարկում փախուստին մասնակցող իր որդու մոտ` ասելու. «Ավելի լավ կլիներ ես քեզ ազնիվ մարտում սպանված, քան խայտառակ փախուստդ տեսնեի: Եթե քո մեջ մնացել է ամոթի գեթ մեկ կաթիլ, դու պետք է հեռու մնաս պատվազրկված հորդ տեսադաշտից»: Այս լուրն առնելով` որդին իր կուրծքն է խրում այն նույն սուրը, որը պիտի գործածեր թշնամու դեմ»:
