Հոդվածներ

     Սիրելիս, հոգիս ուր է,
     Ուզում եմ ճաքերը հաշվել,
     Անգտնել հետո զուր է
     Հանգերգու կերպս հաշմել։
     Թե մի օր արյունս առնես,
     Չսիրես ոչ ու փուչիս,
     Ձանձրույթից քանի սառն ես,
     Չհենվես անմեջք ուսիս։
     Օն անդր, դե, սիրելիս,
     Տես, ցավի քանի ակոս,
     Ոչ երնեկ էլ բիլերիս,
     Կորի ես բերել անխոս։
     Թույլ, աղոտ հույս իմ ծավի,
     Հոգուս հետ կոխ ես կենում,
     Ճաքերս հետքն են կավի,
     Որ կյանքս է մահին կապում։