Որքան վեհ են մեր նպատակները, նույնքան անսասան ու ամուր է մեր կամքը
 Ես էլ մեկն եմ այն երիտասարդներից, ով փորձում է գտնել հաջողության իր բանաձևը և մոտիվացված լինելու ուրույն ճանապարհը: Երկար մտորումներից հետո, կարծեք թե գտել եմ հարցի վերաբերյալ իմ պատասխանները և ուզում եմ բոլորի հետ կիսվել իմ մտորումներով՝ ընթերցողիս նույնպես մտորելու կայծ տալու նպատակով: 21-րդ դարի տենդենցիոն հասկացությունն է «Մոտիվացիա» -ն։ Այս բառը հնչում է ամենուր, ամեն մեկի կողմից, ասում են, թե իրենք լիարժեք մոտիվացված են, ուժեղ են, կարող են ամեն ինչ անել, թեպետ ոչ բոլորն ունեն հստակ պատկերացում, թե ինչ է դա իրենից ներկայացնում, քանզի երբ մարդը գործնականում հանդիպում է խոչընդոտների, մնում փակուղու առաջ, մոռանում է իր՝ մոտիվացված լինելու մասին։ Ճիշտ է, ոմանց համար նյութականի առկայությունն է մոտիվացիայի նախապայմանն ու նախահիմքը, բայց իրականում, եթե ուզում ես առաջ շարժվել, ուզում ես ամեն մի վայրկյանդ, ամեն մի րոպեդ արդյունավետ տնօրինել, ապա դրա լավագույն տարբերակը այդ ամենը հանուն ինչ-որ մեկի կամ ինչ-որ նպատակի անելն է։ Եվ արդյունքում զանգվածային արգելքները կորցնում են իրենց ծանր կշիռը՝ դառնալով թեթև ու տանելի։ *** Ես չեմ սիրում երազել՝ չնայած երիտասարդ եմ։ Երազանքները, սովորաբար, մարդկանց դավաճանելու, չիրականանալու սովորություն ունեն, իսկ նպատակները… Նպատակները մարդու մտերիմ ու անդավաճան ընկերներն են․ ընկճված ու հուսահատ պահերին նրա նվիրյալը, ոգեշնչողը, հուսադրողը, անկրկնելի մոտիվատորը։ Մարդու մեծության մասին կարելի է կարծիք կազմել ըստ իր նպատակաների։ Որքան վեհ են մեր նպատակները, նույնքան անսասան ու ամուր է մեր կամքը։ Կոտրված պահերին ոչ ոք մեզ չի քաջալերում, այլ միայն մեր նպատակներն են շշնջում մեր ականջին՝ հիշեցնելով մեր երբեմնի գոյության ու առաքելության մասին։ Չկա ավելի լավ մոտիվատոր, քան նպատակը։ Հետամո՛ւտ եղեք ձեր նպատակներին։ *** Մեզնից ամեն մեկս մենք ենք մեր հաղթանակների ու պարտությունների կերտողը: Ամեն անգամ պարտվելուց կամ պարտվողի զգացումն ունենալուց հետո փոթորկի ժամանակ ափ նետված նավակի կամ կայծակի ուժեղ հարվածից տապալված ծառի նմանվելու փոխարեն, ուղղակի մտածելակերպ է պետք փոխել: Մարդկանց թվում է, թե հաղթանակն ու պարտությունը հակառակ արտահայտություններ են, բայց․․․ Պարտություն- հաղթանակ, հաղթանակ- պարտություն․ այս հաջորդականությունը մեզնից է կախված: Կրած պարտությունները, անկախ դրանց մեծ կամ փոքր լինելուց, պետք է ամրացնեն մեզ, կոփեն մեր կամքը։ Դրանք մեզ ոչ թե պետք է կոտրեն, այլ դառնան մեր հաղթանակների հիմքը, ու ամեն մի պարտության վրա պետք է կառուցենք մեր նոր հաղթանակը, որ ամենակայունն ու ամուրն է լինում։
|
