Հոդվածներ

Լուսնի մահիկին ինչ նկարեցի
     Բորբոսը բռնեց, մաշվեց, հնացավ,
     Միանձնուհի էր, երբ նկատեցի,
     Անառակ կնոջ նման շնացավ։
     Եվ անկոխ մնաց իմ ժամանակը՝
     Սատանի հյուսած թակարդը ցավի,
     Շողակնաշողք էր քառամանյակը,
     Նշույլ չթողեց երկնքից ծավի։