Փարիսեցի՞ եք, թե՞ մաքսավոր
«Նոր Հայաստան, նոր Հայրապետ» շարժումն անկեղծորեն փորձել եմ դիտարկել իրական մտահոգության համատեքստում: Ուզում եմ հավատալ, որ նախաձեռնությունը սաղմնավորվել, հասունացել ու բռնկվել է անկեղծ ու անշահախնդիր մտահոգության կայծից, և եթե լավատեսությունս իսկապես ճշմարտության հետ աղերս ունի, ապա այժմ միայն ցավով կարող եմ նշել, որ այդ կայծը վերափոխվել է դյուրաբորբոք կրակի, որը ջերմացնելու փոխարեն այրում և մոխրացնում է: Մի՞թե վերանորոգման ու վերատեսության ենթակա որոշ խնդիրներ կարելի է բարձրաձայնել այնտեղ, որտեղ այն բացարձակապես գայթակղություն ու պառակտություն է տարածելու, մի՞թե նորոգելու անկեղծ ցանկությունն ու տեսլականը կարող է արտահայտվել թշնամության ու ատելության անթաքույց զգացումներով, մի՞թե իրական մտահոգությունը կարող է դրսևորվել հրապարակային պախարակումով ու ավերող քննադատությամբ, մի՞թե նվաստացնելու և անվանազրկելու միտումն ու նպատակը, փոքրոգի կոչերն ու վերջնագրային պահանջները, ամբարտավանությունն ու անհնազանդությունը կարելի է դիտարկել Մեր Տիրոջ` Հիսուս Քրիստոսի սիրո, խաղաղության ու հեզության պատգամների լույսի ներքո: Դա՞ է այն ճանապարհը, որով Քրիստոս քայլեց, դա՞ է այն ճշմարտությունը, որ Քրիստոս բացահայտեց, դա է այն կյանքը, որ Քրիստոս ապրեց…Մի՞թե ձեր աչքի գերանն արդեն հանված եք տեսնում, առաջին հերթին ձեր աչքում նոր տեղ չե՞ք բացում` ավելի մեծ գերանների համար… Անառակ որդուց ավելի հեռու մի գնացեք, այնտեղ ավագ որդին է. առաջինը խորհրդանշում է վերադարձը և հաշտությունը, երկրորդը` անձնասիրությունն ու կործանումը: Մոռացե՞լ եք փարիսեցու և մաքսավորի առակը. փարիսեցին, ում ժամանակին բոլորն արդար ու օրինապաշտ էին համարում, դատապարտվեց երկու ծանր մեղքերի պատճառով. նախ իր հասցեին հնչած ծափահարություններից կուրացած` իրեն անմեղ կարծեց և ապա «անմեղության» բարձունքից քննադատությամբ նայեց մաքսավորին: Հիմա փորձեք անկեղծորեն գտնել ձեզ Հիսուս Քրիստոսի պատմած այս առակի մեջ` փարիսեցի՞ եք, թե՞ մաքսավոր…