Խորաթափանց ու լրջախոհ այս աղջնակը ուրույն ներաշխարհ ունի, տարատիպ հետաքրքրություններ ու նախասիրություններ: Էլեն Մինասյանն է, ով սովորում է Երևանի հ. 75 հիմնական դպրոցի VIII դասարանում: Ուսմանը զուգահեռ Ա. Սպենդիարյանի անվան երաժշտական դպրոցի սան է, Յուրի Բախշյանի անվան մանկական ֆիլհարմոնիայի էստրադային բաժնի մեներգչուհի: Ստեղծագործում է, տպագրվում, երգում: Արժանացել է մի շարք մրցանակների, դիպլոմների ու շնորհակալագրերի: Փոքրիկ հարցազրույցը հնարավորություն տվեց ավելի բացահայտել նրան ու հասկանալ բազմաշնորհ պարմանուհու էությունը:
- Էլեն, ինչո՞ւ ընտրեցիր երգը:
- Մեր տանը միշտ երաժշտություն է հնչել... Հայրս երաժիշտ էր... Եվ այդ էր պատճառը, որ այն դարձավ ինձ հոգեհարազատ ու նախանշեց, որ շարունակեմ նրա ուղին:
- Ինքդ քո մեջ ե՞րբ նկատեցիր ստեղծագործելու շնորհը:
- Երբ հաճախում էի երգի խմբակ և պատրաստվում էինք Ամանորին, ինչ-որ երաժշտություն ու բառեր եկան մտքիս՝ գրի առա: Այդ օրվանից մինչ օրս ստեղծագործում եմ, գրում եմ երգեր ու բանաստեղծություններ:
- Քեզ ու երգերիդ ուժ տվողը...
- Մայրս է:
- Քո երգերում և ստեղծագործություններում գերակշռում է...
- Ավելի շատ գերակշռում են Հայրիկիս մասին ստեղծագործությունները, որոնք առանձնահատուկ տեղ ունեն իմ երգացանկում:
- Երգն ու երաժշտությունը քեզ համար...
- Երգն ու երաժշտությունն ինձ համար տիեզերք են անսահման, որ իրենց մեջ ներառում են մարդկային հույզերն ու ապրումները, առանց որոնց, թերևս, անհնար է ապրել, իսկ աշխարհն առանց երգի ու երաժշտության անգույն է, անկյանք:
