* * *
Իմ հոգին վհատ, նկուն,
Թափառում է աշխարհներում,
Ցաւով տեսնում հային անտուն,
Ու խորովում մոխիրներում:
Իմ հոգին կայծակ՝ շառաչուն,
Որոտում է մեծ ծովերում,
Փարոս բռնած տուն է կանչում,
Յույս է տալիս թշուառ հայուն:
Իմ ոգին հուր փրկութեան,
Բոցկլտում է մեր լեռներում,
Շեփոր վերցրած կոչ է անում,
Կռուի կանչում ողջ հայութեան: