Հաց ու պանիր, կեր ու պարիր։
Ժողովրդական այս արտահայտության իմաստը շատերը չեն հասկանա, մինչ իրենց աչքով չտեսնեն ժամանակակից գրող, ՀԱՑԹՈՒԽ Սոֆա Արծրունուն աշխատանքի ժամանակ: Ինչքա՜ ն մեծ սիրով ու նվիրումով էր մոտենում գործին: Ժպիտը երեսին, ձեռքերի մեջ էր վերցրել հացի խմորն ու այնքան զգույշ էր վարվում, ձևավորում, կարծես փոքրիկ երեխա լիներ ափերի մեջ:
Նրա կողքին կա նաև ևս մեկ ՀԱՑԹՈՒԽ՝ Հովհաննեսը: Անմիջական զրույցի բռնվեցինք միասին:
-Սոֆան մեր ուրախություննա, - ասում էր Հովհաննեսը, - մեր ախպերը:
Էսքանից հետո ո՞նց կարելի է չհարգել նման մարդկանց: Ինչ մեծ ջանք ու եռանդ են ներդնում իրենց գործի մեջ, որ ՀԱՅԸ երբեք սոված չմնա:
Անկեղծ ասած երկար-բարակ գրել այս նյութի մասին չէր կարելի: Կհավելեմ ասածիս ժողովրդական սիրված խոսքը՝
Հացը հացվորին տուր, մի հատ էլ ավել տուր։
Նյութի հեղինակ՝ Արամ Խաչատրյան/ԱՐԽԱ
