Հիշողությունները նախանշում են մարդու ներկան ու ապագան: Ցեղասպանություն տեսած ազգի հիշողությունը կապված է անցյալի էջերի հետ, որոնք հայերի պայքարի մի նոր շարժառիթ դարձան:
Ներքին Դվինի բնակիչներից շատերը ցեղասպանությունից մազապուրծ եղած հայերի ժառանգներ են: Նրանցից մեկն էլ Գեղամ Հարությունյանն է եղել: Նա միշտ ասում էր. «Ես երկու մեծ երազանք ունեմ. առաջինը՝ Ցեղասպանության նահատակների համար հուշասյուն կառուցենք Դվին գյուղում և երկրորդը՝ գնամ Վան, գտնեմ հայրիկիս գյուղը, մի բուռ հող բերեմ այնտեղից և շաղ տամ նրա շիրիմին»:
Առաջին երազանքն իրագործեց համայնքապետ Արծրուն Աբրահամյանի և համագյուղացիների աջակցության շնորհիվ, իսկ երկրորդ երազանքը մնաց անկատար:
2005 թ. ապրիլի 24-ին Ն. Դվին համայնքում տեղի ունեցավ Հայոց Մեծ Եղեռնի զոհերի հիշատակին նվիրված հուշասյան բացման արարողությունը, և արդեն ամեն տարի համայնքի բնակիչները ապրիլի 24-ին հարգանքի տուրք են մատուցում անմեղ նահատակների հիշատակին:
Լարիսա ՂԱԶԱՐՅԱՆ
«Հայորդի» լրագրողական ակումբ
«Հայորդի» երիտասարդական, հոգևոր, մշակութային ամսաթերթ Թիվ 4, ապրիլ 2017թ.
