«Ժողովրդի համար ի՞նչ տարբերություն` նախագահակա՞ն է երկիրը, թե՞ պառլամենտական…»
 Հարցազրույց «Հանուն Հայրենիքի» շարժման եւ «ՀԱՅՔ» արարչապետական երկրի համակարգող խորհրդի անդամ Արմեն Նալբանդյանի հետ http://www.asparez.am/news-hy/armen_nalbandyan-hy/ -Պարոն Նալբանդյան, ինչպե՞ս եք վերաբերվում սահմանադրական փոփոխությունների նախագծին: -Շատ բացասական, քանզի ՀՀ նոր սահմանադրության նախագիծը ոչ միայն լուրջ վտանգներ է պարունակում Հայաստանի ինքնիշխանության, այլեւ ազգային արժեհամակարգի եւ ինքնության խարխլման առումներով: -Ձեր կարծիքով, ի՞նչ նպատակով են իշխանությունները նախաձեռնել սահմանադրական փոփոխությունների գործըթնաց: -Ըստ էության, սահմանադրական բարեփոխումներ իրականացնելու անհրաժեշտությունը պայմանավորվում է նրանով, որ երկրի հիմնական օրենքը չի համապատասխանում հասարակական կյանքի պայմանների փոփոխությանը, կամ հակառակը՝ հասարակական կյանքի պայմանների փոփոխությունը` երկրի հիմնական օրենքին։ Անկեղծ ասած` ինձ էլ է հետաքրքրում, թե ի՞նչ պատճառով են իշխանությունները նախաձեռնել սահմանադրական փոփոխությունների գործըթնացը, որից հետո պարզ կլինի նպատակը: Թեեւ… -Ձեր դիտարկմամբ, ինչու՞ են մարդիկ այդքան պասիվ եւ անտարբեր վերաբերմունք ցուցաբերում այդ փոփոխությունների հանդեպ: -Բնականաբար, անտեղյակությունը: Մեր քաղաքական կառույցները, որքան էլ «զարմանալի» է, հիմնականում անդրադարձան երկրի կառավարման մոդելին։ Ժողովրդի համար ի՞նչ տարբերություն` նախագահակա՞ն է երկիրը, թե՞ պառլամենտական… Մարդկանց բավարար չափով չի լուսաբանվել այն թաքնված սպառնալիքները, որոնցով այս սահմանադրությամբ վտանգվում է հայ մարդու ինքնության, իր երեխայի դաստիարակության հարցն ու լուծվում է հայկական հողը խալխին հանձնելու խնդիրը։ Կարդում ենք «Երեխաների հետ կապված հիմնահարցերի կարգավորմանն ուղղված նոր սահմանադրության նախագծի` երեխաների իրավունքներին նվիրված 36-րդ հոդվածը: Սեւով սպիտակի վրա գրված է՝ «Երեխան իրավունք ունի ազատ արտահայտել իր կարծիքը, որը երեխայի տարիքին եւ հասունության մակարդակին համապատասխան` հաշվի է առնվում նրան վերաբերող հարցերում»: Սահմանադրության նախագծի ո՞ր հոդվածով, կամ ՀՀ ո՞ր օրենքով է սահմանված, թե երեխայի որ կարծիքն է համապատասխանում նրա որ տարիքին եւ հասունության մակարդակին։ Ստացվում է, որ եթե ծնողն արգելում է իր երեխային դիտել այլասերող բնույթի նյութեր, կամ արգելում է գնալ ստրիպ-ակումբ կամ երեխայի անվտանգության համար այլ արգելող գործողություններ է իրականացնում, ապա խախտվում է երեխայի իրավունքը եւ պետությունը պետք է խրախուսի եւ նպաստի երեխայի այդ կարծիքի լիարժեք արտահայտմանը՝ առանց երեխայի տարիքը հաշվի առնելու: Բնականաբար, այս հոդվածի ներմուծումը կապված է յուվենալ արդարադատության օրենքի ընդունումն ապահովելու հետ: Երեխան իրավունք ունի կարծիք արտահայտել: Այսինքն` ստացվում է, որ 10, 12 տարեկան երեխան վատ միջավայր ընկնելուց հետո կարող է ասել, կարծիք արտահայտել, որ ինքն այդպես է որոշել, այդպես է կարծում, ու ծնողները պետք է հաշվի՞ առնեն այդ կարծիքը… Իսկ ժողովուրդը տեղյա՞կ է արդյոք յուվենալ արդարադատության օրենքի մասին, խիստ կասկածելի է: Իսկ այն կարող է առիթ հանդիսանալ երեխաներին ընտանիքից հեռացնելու որոշմանը: ՀՀ նոր սահմանադրության ընդունմամբ (հոդված 58, կետ 6-րդ) մեր արժեքային անվտանգությունն հարվածի տակ դնելուց բացի, վտանգվելու է նաեւ մեր տարածքային ամբողջականությունը: Այլեւս Հայաստանի հանրապետության հողի (իսկ հողը միայն հողը չէ, նաեւ ընդերքն է, այդ հողի վրա գտնվող ամեն ինչը) սեփականատեր կարող են հանդիսանալ նաեւ մեր պետության քաղաքացի չհանդիսացող անձինք, այսինքն` հողը կարող է օտարվել նաեւ օտարերկրացիներին: Հիմա ասացեք, այսքանն իմանալուց հետո հայ մարդը կարո՞ղ է անտարբեր լինել սահմանադրական փոփոխությունների նկատմամբ: Վերջում ցանկանում եմ երախտիքի խոսքեր ուղղել «Լույս» տեղեկատվական-վերլուծական կենտրոնի տնօրեն Հայկ Այվազյանին, «Հանուն ինքնիշխանության վերականգնման» նախաձեռնության համակարգող Հայկ Նահապետյանին եւ այն հասարակական ուժերին, որոնց ջանքերի շնորհիվ այս նախագծի վերջնական տարբերակից դուրս մղվեցին մի շարք նմանատիպ սպառնալի հոդվածներ: Հարցազրույցը՝ Անահիտ Սիմոնյանի |
