Հոդվածներ

     ...Մայրս միայն մեկ աչք ուներ... ես նրան տանել չէի կարողանում, որովհետև ամաչում էի նրա պատճառով: Նա աշխատում էր դպրոցում. խոհարարուհի էր: Մի անգամ նա եկավ ինձ դպրոցից տուն տանելու... հատակը գնաց ոտքերիս տակից... փախա նրանից, որ դասարանցիներս չտեսնեն...Հաջորդ օրը դասընկերս ասաց. ''Մայրդ մի աչքանի է...''... ես նրան սկսեցի ավելի ու ավելի շատ ատել: Երբ գնացի տուն, ասացի նրան այն, ինչ մտածում էի, ասացի, որ ավելի լավ կլիներ նա մեռներ, գոնե ստիպված չէի լինի նրա պատճառով այդքան ամաչել: Հետո ես սկսեցի շատ աշխատել.. Շարունակությունը այստեղ