Ռազմավարական շատ կարևոր խնդիր է` մեր փառապսակ նախնիների հայրենանվեր
գործունեության բարոյական դասերը փոխանցել կրտսեր սերունդներին, նրանցում
ձևավորելու ազգապատկանելության, հայրենասիրության բարձր զգացումներ:
Ամեն ինչ սկսվեց 2007 թ., երբ նշվում էր Մոնթե Մելքոնյանի (Ավո) ծննդյան 50-ամյակը:
Մայրաքաղաքի հ. 120 դպրոցը մի ամբողջ շաբաթվա միջոցառումների ծրագիր էր հղացել`
նվիրված ՀՀ Ազգային հերոս, Արցախի հերոս, Արցախյան ազատագրական պատերազմի
կենդանի լեգենդ, հայ ռազմարվեստի նորագույն պատմության մեջ անուրանալի հետք թողած ռազմավարագետ և զինվորական հոգեբանության բարենորոգիչ Մ. Մելքոնյանին:
Միջոցառումները սկսվեցին Եռաբլուրի պանթեոն այցելությամբ, շարունակվեցին Սուրբ
Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցում հոգեհանգստի արարողությանը մասնակցությամբ,
հայրենասիրական երգերի ունկնդրմամբ, «Հոգու երգը» վերնագրով համադպրոցական
շարադրություններով, «Անունդ` խնկելի, սխրանքդ` անմահ» խորագրով հանդիսավոր
հուշ - ցերեկույթով (միջոցառման կազմակերպիչն էր Սիլվա Լազյանը):
Շիրմի խնկարկումը դարձավ ամենամյա ավանդույթ:
2012 թ. նոյեմբերի 25. Մոնթե Մելքոնյան զորավարի, նվիրյալ հայի ծննդյան 55-ամյակն էր, հերթական այցելությունն էր Եռաբլուր: Աշակերտները Լ. Վարդանյանի ղեկավարությամ կատարեցին Անուշ Համբարձումյանի Մոնթեի հիշատակին գրված երգը: Ծանոթացանք
Մոնթեի մասին գրված գրքերի հեղինակ Ասպրամ Ծառուկյանի հետ:
Շարժառիթն ավելի խորազգա դարձնելու համար երեխաները ծաղիկներ դրեցին նաև
սպարապետ Վազգեն Սարգսյանի, զորավար Անդրանիկի, Սոսե մայրիկի, ՀՀ Ազգային
հերոս Ջիվան Աբրահամյանի, Տիգրան Թոմասյանի ( 7-րդ դասարանի Գրիգորի հորեղբայր),
Արմեն Խաչատրյանի (6-րդ դասարանի Սուսաննայի հորեղբայր), ինչպես նաև աշխարհում ամենաանմարդկային ձևով սպանված Գուրգեն Մարգարյանի շիրիմներին:
Այս օրը ռազմահայրենասիրական դասի հաջողված և ուսանելի օրինակ էր, և մեկ անգամ ևս հավաստվեց, որ հայրենիքի համար իր կյանքը զոհաբերած հերոսների անուններն անմահ են:
