Հոդվածներ

Համո Սահյան «Ուշ աշնան երգը»
    
     Չվող թռչուններն անցան գնացին
     Պարան առ պարան,
     Շարան առ շարան անցան գնացին:
     Ականջների մեջ
     Վերջին որոտի կանչերը տարան
     Ու վերջին կանաչ-կարմիրը տարան
     Իրենց թևերին:
     Աչքերում իրենց թափուր մնացած
     Բույն-օջախների պատկերը տխուր
     Եվ կտուցներին` իրենց թափառիկ,
     Անգուշակելի ծիվ-ծիվը տարան:
     Չվող թոչուններն անցան գնացին
     Շարան առ շարան...
     Մնացողները կծիկեն դառնում
     Թրջվելու վախից
     Եվ կամաց-կամաց բներն են քաշվում:
     Ծառերը մրսած մատների վրա
     Իրենց քրքրված ստվեր-կմախքի
     Կողերն են հաշվում:
     Մի ուշքը շաղված շնչահատ քամի,
     Շուրթերի վրա
     Խոնավ շրշյունը խազալ-խաշամի,
     Սատանան գիտի թե ո՞ւր է տանում:
     Ցուրտ է, կմեռնի մամուռն անտառում: