Ենթագիտակցորեն եմ սիրում քեզ, այլ ոչ իրապես: Սերը նյութական չէ իրականում զգալու համար: Անհրաժեշտ է միայն ընկնել զգայական մի երանության մեջ ու հետդ էլ տանել անհրաժեշտ մի քանի բան` երազներ, կարոտներ, ժպիտներ, համբույրներ, քնքշանքներ, հայացքներ ու այս ամենը քեզ նվիրող մի զույգ մու՜գ-մուգ սև աչքեր:
Աչքերով եմ սիրում քեզ այլ ոչ բառերով: Բառերը սահմանափակ են, իսկ հայաքում թաքնված հույզերն` անբացատրելիորեն սիրառատ: Հասկացնելու համար, որ սիրում ես, բավական է նայել մի զույգ ճիշտ աչքերի մեջ, ճիշտ այնպես խոր սիրահարվածների, ինչպիսիք հենց քո աչքերն են:
Լռությամբ եմ սիրում, այլ ոչ ձայնով: Երբ սրտերը պատանջվածի չափ մոտ են, հնչյունների կարիք անգամ չկա:
Հազար ու մի կարոտով եմ սիրում, ոչ թե ներկայությամբդ: Քեզ ավելի հեշտ է սիրել, երբ չկաս, բացակա ես անորոշ ժամանակով, ու սիրտս էլ չգիտի, թե երբ կտեսնի: Ավելի հեշտ է սպասել քեզ, երբ գիտեմ, որ գալուստդ անսպասելի է լինելու:
Բացակայությամբդ եմ սիրում քեզ, այլ ոչ եղելությամբդ, բացակայություն, որ ոչ թե ժամանակի խնդիր է, այլ չեղյալության, երբևէ աշխարհ եկած չլինելու:
