Ձեր մահվան գույժը այնքա՜ն անծանոթ է,
Ես չեմ հավատում. այն ինձ շատ խորթ է.
Ինչպես կարող էր մեռնել Ձեզ պես հանճարը,
Ձեզ պես բազմագետն ու բազմահանճարը:
Ձեր հոգեկերտվածքը ու մարդկային բացարձակ բարձրությունը
Սահմաններից վեր էր, ամենքից զատ:
Հիշողությունիցս չի ջնջվի Ձեր պայծառ կերպարը,
Ձեր հյուրընկալ ու հյուրասեր լինելու փառահեղությունը:
Ավա՜ղ, ուշացա ևս մեկ անգամ Ձեզ այցելելու…
Ձեր մահվան բոթից հոգիս կեղեքվեց, Սիրտս զգաց վշտի կսկիծը:
Աստված հոգիդ լուսավորի, պարո՛ն Անանյան
Հիշատակդ միշտ վառ կպահենք, Ո՛վ, մեծ մտավորական:
Գոհար Սարգսյան
03.09.2013թ.