Հոդվածներ

* * *

Մի՜ սլացիկ բարդի կանգնած

Նայո՜ւմ էր իր ստվերին,

Սև՜ էր, երկա՜ր, մահասարսո՜ւռ-

Շո՜ւրջը աճած թփերին:

Աշո՜ւն էր խոր… կայծակը կո՜ւյր,

Բարդու սրտի՛ն հարվածեց,

Այրվեց բարդին ոտքի՜ց գլուխ -

Կիսամոխիր տապալվեց:

Հրդեհվեցին և թփե՜րը

Շուրջը ոչի՜նչ չմնաց,

Ո՛չ բարդին կա՜ր, ո՛չ ստվերը,

Ո՛չ թփերը- սև՜ ստվերից վախեցած:

Գարո՜ւնն եկավ արևածին,

Թփարմատից փոքրի՜կ ծիլեր ծնվեցին,

Ո՛չ բարդին կար, ո՛չ ստվե՜րն իր…

Ու թփերի ստվերնե՜րը

Իրենց հսկա՜ կարծեցին: