Հրեականության հիմնական սկզբունքը սադիզմն է
 Աստվածաշնչում Հին կտակարանը կազմում է Սուրբ գրքի 80 տոկոսը, իսկ Նոր կտակարանը՝ 20 տոկոսը: Ստացվում է, որ քրիստոնյաների գլխավոր գրքի 80 տոկոսը հրեաների Բիբլիայի տեքստերն են, որոնք գրվել են Հիսուս Քրիստոսի ծննդից շատ առաջ: Դրա շնորհիվ մենք մենք կարող ենք շատ բան իմանալ հրեաների սովորությունների, նպատակների, կենսական շահերի ու մղումների, գաղթի մասին: Աստվածաշնչում «արգահատել» բառը գործածված է 4512 անգամ, «սպանել» -ը՝ 1790 անգամ, «արյուն» -ը՝ 630 անգամ, «ծառայել» -ը կամ «ստրուկ լինել» -ը ՝1289 անգամ, «ոսկի, արծաթ, փող» -ը՝ 733 անգամ, իսկ «արժանապատվություն» -ը, «պատիվ» -ը՝ 19 անգամ, «խիղճ» -ը՝ 1 անգամ: Սադիզմով են ներծծված Հին կտակարանի գրեթե բոլոր տեքստերը: Եվ դա զարմանալի չէ, քանի որ հրեական Եհովա աստվածը բոլոր ժողովուրդների պանթեոնների մեջ ամենադաժան աստվածներից մեկն է: Հրեաների գլխավոր աստծու մասին իմացել են դեռևս գնոստիկները: Նրանք պնդել են, որ հրեաների գլխավոր աստված Եհովան դա ինքը սատանան է: «16Քո Տեր Աստծու՝ քեզ իբրև սեփականություն տված երկրի քաղաքների բնակիչներից ոչ մեկին կենդանի չթողնեք, 17ամբողջապես ոչնչացրե՛ք նրանց՝ քետացիներին, ամորհացիներին, քանանացիներին, փերեզացիներին, խևացիներին, հեբուսացիներին և գերգեսացիներին, ինչպես պատվիրել է քո Տեր Աստվածը» (Երկրորդ օրինաց 20: 16-17): «17Արդ, կոտորեցե՛ք արական սեռի բոլոր մարդկանց, նաև այն բոլոր կանանց, որոնք կենակցել են տղամարդու հետ։ 18Կխնայե՛ք միայն այն կանանց, որոնք տղամարդու հետ չեն կենակցել» (Թվեր 31: 17-18): Ակներև է, որ Հին կտակարանում արձանագրված այսպիսի կոչերը գրեթե բոլոր քաղաքակիրթ երկներում համապատասխանում են զավթողական պատերազմ սանձազերծելու, ցեղասպանություն կատարելու կոչերի հետ և քրեորեն պատժելի են, համընկնում են թշնամանք հարուցող, մարդկային արժանապատվությունը նսեմացնելող և ծայրահեղականություն քարոզող կոչերի հետ և քրեորեն պատժելի են: «12Եթե քո Տեր Աստծու՝ բնակվելու համար քեզ տված քաղաքներից որևէ մեկում լսես, 13թե՝ «Մեր միջից անօրեն մարդիկ դուրս ելան ու հեղաշրջեցին իրենց քաղաքի բոլոր բնակիչներին» ՝ ասելով, թե՝ «Գնանք ու պաշտենք մեզ անծանօթ օտար աստվածներ», 14ապա կքննես, հարցուփորձ կ՚անես և մանրակրկիտ կստուգես նրանց։ Եվ եթե իրոք հավաստի է, որ այդ սրբապղծությունը տեղի է ունեցել ձեր մեջ, 15ապա սրի հարվածներով կկոտորեք այդ երկրի բոլոր բնակիչներին, նզովելով կնզովեք այդ քաղաքն ու այն ամենը, ինչ կա այնտեղ և նրանց անասունները սրի կքաշեք։ 16Նրա բոլոր ավարը կը հավաքես այդ քաղաքի հրապարակի վրա և քո Տեր Աստծու առջև քաղաքն ու նրա ամբողջ ավարը կհրկիզես։ Այդ քաղաքն ավերակի թող վերածվի հավիտյան և այլևս թող չվերակառուցվի» (Երկրորդ օրինաց 13: 12-16): Հրեաներին կոչ է անում սպանել նաև մարգարեներին. «5թող այն մարգարեն կամ երազահանը մեռնի, որովհետև աշխատում է քեզ ապստամբեցնել քո Տեր Աստծու դեմ, որը քեզ դուրս բերեց Եգիպտացիների երկրից, քեզ փրկեց ստրկության երկրից. թող այն մարգարեն մեռնի, քանզի քեզ շեղեց այն ճանապարհից, որով քո Տեր Աստվածը պատվիրել էր ընթանալ իր հետ։ Դրանով չարը կվերացնես ձեր միջից» (Երկրորդ օրինաց 13: 5): Հրեաները չեն խնայում նաև իրենց հարազատներին, եթե նրանք հրապուրվում են օտար կրոնով. «6Եթե քո հոր կամ մոր կողմից քո եղբայրը, քո տղան կամ քո աղջիկը, քո ծոցում պառկող կինդ կամ անձիդ պես սիրելի բարեկամդ գաղտնաբար քեզ ասի՝ «Գնանք պաշտենք քեզ և քո հայրերին անծանոթ օտար աստվածներ», 7որոնք ձեր շուրջը գտնվող, քեզ մոտիկ կամ քեզանից հեռու ազգերի աստվածներ են երկրի մի ծայրից մինչև երկրի մյուս ծայրը, 8ապա չհամաձայնվես նրա հետ, չլսես, չխնայես, չգթաս ու չպատսպարես նրան։ 9Ամենուր կհայտնես այդ մասին. նախ քո ձեռքը թող բարձրանա նրան սպանելու համար, որից հետո թող բարձրանա ամբողջ ժողովրդի ձեռքը։ 10Քարկոծելով կսպանեք նրան, որովհետև նա ուզում էր քեզ ապստամբեցնել քո Տեր Աստծու դեմ, որը քեզ դուրս բերեց Եգիպտացիների երկրից՝ ստրկության տնից» (Երկրորդ օրինաց 13: 6-10): «5Մովսեսն ասաց իսրայելացիներին. «Ամեն մեկը թող կոտորի Բէլփեգորին հարած իր հարազատին» (Թվեր 25: 5): «2Եթե քո միջավայրում, քո Տեր Աստծու քեզ տված քաղաքներից մեկում գտնվի մի տղամարդ կամ կին, որ քո Տեր Աստծու առջև չար գործ անի, դրժի նրա ուխտը, 3գնա, պաշտի օտար աստվածներ, երկրպագի նրանց, արեգակին կամ լուսնին կամ երկնքի զարդերից որևէ մեկին, որոնք ես չեմ արտոնել ու հանձնարարել քեզ, 4ապա խստորեն հարցուփորձ կ՚անես։ Եթե իրոք այդպիսի բան եղել է՝ պղծությունը կատարվել է Իսրայելի մեջ, 5ապա այդ չար բանը կատարած տղամարդուն կամ կնոջը կբերես ձեր քաղաքի դռների մոտ, և քարկոծելով կսպանեք նրանց» (Երկրորդ օրինաց 17: 2-5)»: Քրիստոնյաների գլխավոր գիրքը չի ամաչում մարդասպանների, խաբեբաների, գողերի ու սրիկաների արարքները ներկայացնել որպես բարեվարքություն: Դատեցեք ինքներդ, թե ինչ են սովորեցնում աստվածաշնչական վարքի ու բարոյականության՝ ստորև ներկայացված ընդամենը մի քանի օրինակները: Աստվածաշնչում «խոնար» հռչակված Մովսեսը հրամայում է կոտորել շուրջ 3000 մարդու, այն էլ իր ցեղակիցներին. «26 Մովսեսը, կանգնելով բանակատեղիի մուտքի մոտ, ասաց. «Ով Տիրոջն է պատկանում, ինձ մոտենա»: Նրա շուրջը հավաքվեցին Ղևիի բոլոր որդիները: 27 Մովսեսը նրանց ասաց. «Այսպես է ասում Իսրայելի Տեր Աստվածը. "Յուրաքանչյուրը իր սուրը թող կապի իր ազդրին: Բանակատեղիի մի մուտքից մյուսը գնացեք-եկեք, և ձեզնից յուրաքանչյուրը թող սպանի իր եղբորը, յուրաքանչյուրը՝ իր ընկերոջը, յուրաքանչյուրը՝ իր մերձավորին"»: 28 Ղևիի որդիներն արեցին այնպես, ինչպես ասել էր Մովսեսը: Այդ օրը ժողովրդի միջից շուրջ երեք հազար մարդ կոտորվեց: 29 Մովսեսն ասաց նրանց. «Այսօր յուրաքանչյուրդ ձեր ձեռքով ծառայեցիք Տիրոջը. մէկն սպանեց իր որդուն, մյուսն՝ իր եղբորը, որի համար այսօր ձեզ վրա կ՚իջնի Տիրոջ օրհնությունը» (Ելից գիրք 32: 26-28): Նոյը թունդ հարբում է, վրանում մերկ թավալվում է ու անիծում իր թոռներին այն բանի համար, որ նրանց հայրը՝ իր որդին, իրեն տեսել է մերկ վիճակում: Աբրահամը՝ «մեծ նախահայրը», փարավոնին է վաճառում իր կնոջը մանր եղջերավոր անասունների, ուղտերի և ստրուկների դիմաց, այլ կերպ ասած հանդես է գալիս որպես իր կնոջ կավատ: Նրա որդի Իսահակը նույնն է անում, ինչ արել էր իր հայրը: Նրա ազգական Լոտի դուստրերը բռնաբարում են սեփական հարբած հորը, կենակցում են նրա հետ: Աբրահամի թոռը՝ Հակոբը, խաբում է հորը և խորամանկությամբ տիրանում է իր ավագ եղբոր կարգավիճակին, ինչպես նաև իր աներոջից գողանում է նրա անասուններին: Հակոբի կինը կողոպտում է սեփական հորը՝ թռցնելով ընտանեկան կուռքերը: Գովաբանված Դավիթ թագավորը, բավական չէ, որ կենակցում է և՛ աղջիկների, և՛ տղաների հետ, , այլև դառնում է գյուտարարն այնպիսի երևույթների, ինչպիսիք են ռեկետն ու հոլոքոստը: Դավիթի որդին՝ Ամնոնը, բռնաբարում է ուրիշ մորից ծնված իր քրոջը և լքում է նրան: Դավիթն ինքը պատերազմի հերոսից խլում է նրա կնոջը, իսկ ամուսնուն մահվան բերանն է ուղարկում: Դավիթի մյուս որդին՝ Աբեսալոմը, ցանկանում է տիրել իշխանությանը և դավ է նյութում իր հոր դեմ, որից էլ նա այդ սովորել էր: Հինկտակարանային մարգարեները սպանում են մարդկանց: Եղիան անձամբ սպանում է 45042 երեխայի և նրանց պատառոտում է մեկ այլ պաշտամունքի աստծու էգ արջը: Ահա այսպիսին են քրիստոնեության գովերգած բարոյական արժեքները, մշակութային ավանդույթներն իր գլխավոր գրքում՝ Աստվածաշնչում: |
