Նա, ով դառնալու էր հին Միջագետքում մ.թ.ա. 2371 թվականին ստեղծված Աքքադ պետության Սարգոն Առաջին թագավոր, ծնվելուց հետո հայտնվել է Եփրատ գետի ջրերին հանձնված զամբյուղում: Նրան փրկել ու մեծացրել է Ակկիս անունով ոմն այգեպան: Չափահաս դառնալով՝ Սարգոնը ծառայել է Քիշ թագավորի արքունիքում որպես մատռվակ:
Հին կտակարանը կազմող հրեա գրիչներն այս պատմությունը հարմարեցրել, վերագրել են իրենց սիրելի, աստվածընտրյալ մարգարե Մովսեսին... ինչպես Հին կտակարանում նկարագրված պատուհասների վերաբերյալ առասպելները, եգիպտական գերությունից փախչող հրեաներին ճանապարհ բացած ծովը և մյուս բոլոր անբնական երևույթները...
Սեպագիրն ասում է, որ նորածին Սարգոն աքքադացուն եղեգներից հյուսված զամբյուղի մեջ դնելով՝ մայրը նրան հանձնել է գետին: Այգեպանը փրկել է մանկանը և որդեգրել է: Հետագայում Իշտար դիցուհու բարի կամքով նա դարձել է Քիշ թագավորի մատռվակ, ապա՝ իշխան»:
