Հին հեղինակներն ասում են, թե Հռոմի հիմնադրումից նույնիսկ 500 տարի առաջ և հիմնադրումից հարյուրամյակներ անց ո՛չ Լացիումում, ո՛չ Հռոմում ամուսնական կյանքին առնչվող թեկուզ մեկ գործ չի քննվել, որովհետև այդ ժամանակ ապահարզանի պատճառներ դեռևս չեն եղել: Այդ նույն պատմագիրները պնդել են, թե ամուսնական կյանքին և ապահարզանին առնչվող առաջին գործը, որն իրավաբանական կարգավորման անհրաժեշտություն է հարուցել, ծագել է մ.թ.ա. 231 թվականին, երբ Ռուգա մականվամբ ոմն Սուպրիոս Կարվալիոս բաժանվել է իր կնոջից: : Այս անձնավորությունն իր կնոջը շատ է հարգել և թունդ սիրել է, բայց կինը, ավա՛ղ, անպտուղ է եղել:
Ցենզորները Կարվալիոսին ստիպել են երդվել, որ ուրիշ կնոջ հետ ամուսնանալու մտադրությունը պայմանավորված է տոհմի շարունակականությունն ապահովելու անհրաժեշտությամբ և որ ինքն այլ կնոջ հետ ամուսնանում է հանուն որդեծնության: Եվ Կարվալիոսը, չնայած կնոջ նկատմամբ տածած սիրուն, նախընտրել է երդման սրբությունը:
Այդպիսին է եղել առաջին ապահարզանը հին Հռոմում:
