Makaleler

     Թաքթաքուրը կշիռ չունի,
     Ակնհայտը ծանր է շատ,
     Անդիմադիր կիրքն ասունի
     Չի նվազում բացահայտ։
     Անմեղինն է թե հանցանքը,
     Թե ձանձրույթը ժամերի,
     Դե, կուլ չտաս այդ արցունքը,
     Անբիծն էլ է դառնաղի։
     Բախտն ում ուզում, կործանում է
     Եվ չի միտում Պառնասին,
     Մեկի խելքը երբ տանում է,
     Պահ է տալիս կարասին։
     Սաստիկ սերը տևական է,
     Երբ մատնում է սևաչյան,
     Հոլով կա, որ տրական է,
     Ում տրվում է ենթական։
     Բնազդաբար ինչ էլ անես,
     Տպավորված անցյալից
     Մի հուշ կա որ, թե չվանես,
     Չես ազատվի էլ ցավից։