Քրիստոնեության գլխավոր գաղափարն այն է, թե Հիսուս Քրիստոսն իբր մեռավ, որպեսզի մարդկությանը «փրկի»: Հիսուսն ինքը այդ գաղափարը հետևյալ կերպ է հիմնավորում.
«Ճշմարիտ, ճշմարիտ ասում եմ ձեզ. եթե ցորենի հատիկը հողի մեջ չընկնի և մեռնի, ինքը մենակ կմնա, բայց եթե մեռնի, շատ պտուղ կտա» (Հովհաննես, 12, 24):
Իրականում միայն ցորենի կենդանի հատիկը կարող է ծլել: Մեռած հատիկը (օրինակ, եթե այն ջերմային մշակման է ենթարկվել) չի կարող ծլարձակել: Այն կարող է նեխել, քայքայվել, բայց չի կարող ծլարձակել:
Հողի մեջ ընկնելիս ցորենի հատիկը չի մեռնում, ընդհակառակը, հողից խոնավություն և արևից ջերմություն ստանալով` ցորենի հատիկն սկսում է ծլել` արձակելով արմատներ ու ցողուն: Սովորական փորձնի իսկ դա կապացուցի:
Հետևաբար, Քրիստոսը, խոսելով այն մասին, որ ցորենի հատիկը հողում պիտի մեռնի, որպեսզի պտուղ տա, կա'մ գիտակցաբար ստում է, կա'մ` սխալվում: Եթե ստում է, ապա դա աստծո որդուն սազական չէ, իսկ եթե սխալվում է` կնշանակի ամենագետ աստծո որդի չէ:
