Գերմանական ցեղերից մեկի՝ տևտոնների գարնան ու պտղաբերության աստվածուհին եղել է Էոստրան: Նրան նվիրված տոնական ծեսերը կատարվել են գարնանային գիշերահավասարի օրը: Այս աստվածուհու խորհրդանշանը արտակարգ բեղունությամբ աչքի ընկնող ճագարն է հանդիսացել:
Այս հավատալիքը շատ ավելի ուշ, հավանաբար, որոշակի
ազդեցություն է ունեցել այն ավանդազրույցի ստեղծման վրա, որի հանգույն՝ ճագարը դարձել է Զատկի խորհրդանշաններից մեկը:
18-րդ դարում այս երկրում տարածում գտած մի ավանդապատման համաձայն՝ մի շատ աղքատ ընտանիքի մայրը Մեծ պահքի ավարտին ցանկացել է իր զավակներին քաղցրավենիք տալ՝ ինչպես ընդունված է եղել այդ ժամանակներում: Բայց քանի որ քաղցրավենիք գնելու միջոց չի ունեցել, հավկիթներ է ներկել ու թաքցրել է տնամերձ պարտեզում:
Հաջորդ օրն առավոտյան, երբ երեխաները պարտեզ են գնացել, տեսել են, որ հավկիթների վրայով մի ճագար է ցատկում: Երեխաները կարծել են, թե այդ հավկիթները ճագարն է ածել:
Այս պատումը գերմանացիներին այնքան է դուր եկել, որ ամեն Զատիկի տոնին նրանք սկսել են ներկայացնել նաև ճագարներ: Ճագարները Զատիկի հետ կապելու սովորությունը սկզբում դուր է եկել ֆրանսիացիներին, ապա՝ ամերիկացիներին ու այլ ազգերի:
