Եվ նորից ձմե՜ռ,
Ձյո՜ւն,
Քամի, ՜
Սառո՜ւյց,
…Եվ այնքան վստահ քայլերով եկավ
Ասես թե իրեն սպասո՜ւմ են վաղուց:
Ասես թե գարնան շնչով բորբոքված
վազող արյունը,
Ամռան շողերով օծված
տաք կրքաբույրը
Աշնան տերևի գիժ քամուն տված
վերջին համբույրը
Եղել են նման անկոչ հյուրերի
Ու հարազատն ի՜նքն է՝
Ծա՜նր, ցավալի՜,
Մատներով սա՜ռը
Սակայն նազանի…
Ասես աշխարհում ո՛չ մեկը չկա,
Որ իր սառեցրած
Սիրտը տաքացնի:
Ուրեմն էլ ի՞նչ,
Ոչի՜նչ
Ուղղակի «Բարև՜»
Ձյո՜ւն,
Քամի, ՜
Սառո՜ւյց,
Բարև՜ սառցե կին,
Սառույց մատներով
Ու սառույց սրտով…
Քո հիմար դերը կատարիր պատվով,
Բարով եկե՜լ ես
Ու… գնա՜ս բարով…
