Makaleler

աստղե անձրևներ կթափվեն վերից
     դու մերկ կպարես արբունքից հարբաց,
     ես կհամբուրեմ նորից ու նորից
     մերկ պարանոցդ ու կրծքերդ թաց…

շունչը կպահի անտառը մի պահ
     ծովը կպատռի կուրծքը ավազի,
     ու արդեն կզգամ իմ մարմնի վրա
     ճանկերը շատ սուր իմ էգ հովազի…

ու կլինի հևք, ու եռք կլինի
     կլինի հեշտանք ու տուրևառում
     ապա եռ կգա արբունքի գինին
     սիրուց արբեցած մեր երակներում…

Դավիթ Մշեցի