Եվ խելագա՜ր եմ տեսել ես կյանքում
Եվ խենթի հետ եմ զրուցե՜լ, կիսվե՜լ,
Կատաղածի հետ սեղան եմ նստել,
Ցնորվածի հետ եղել անկոտրում…
Մթան սառը գրկում կծկվա՜ծ
Անկողին եմ տաքացրել,
Արևի բորբ ազդրը գրկած -
Աստղերին են նախանձել…
Բայց այս ամենը մեկտե՞ղ,
Մեկ մարմնո՞ւմ,
Չե՜ք պատկերացնի թե ի՞նչ եմ զգում,
… Ու փոթորկվո՜ւմ է հոգիս մարմնում,
… Ու չե՛մ հասկանում թե ո՞ւր եմ գնում:
Գուցե հենց սա՛ է այդ «Սեր» կոչվածը,
Երբ չե՜ս հասկանում
Թե ի՞նչ ես անում,
Թե ի՞նչ ես ասում,
Թե ի՞նչ մտածում,
Թվում է գտե՜լ ես, բայց ի՞նչ եմ ասում
Գտնելը ո՞րն է, երբ այս ամենը քո մեջ է՝
Ներսում…
Ու թվո՜ւմ է թե մե՜կ իսկ հպումից
Կարող է ամբո՜ղջ օվկիան գոյանալ,
Մե՜կ իսկ համբույրից շրջվել մի աշխարհ,
Գրկախառնումից ո՜ղջ տիեզերքը
Կարող է քեզ նման խենթանալ…
Մե՛կ էլ հանկարծ թվո՜ւմ է քեզ,
Թե սիրե՜լ ես, որ էլ տխուր չմնաս,
Որ կարմրեն պտուղները քո սիրո-
Հասունանա՜ն, ընկնեն ցա՜ծ…
Մեկ թվո՜ւմ է թե պատի՛ժ է
Քեզ ուղարկել տեր Աստված,
Ու պատիժն այդ մեկ շատ քա՜ղցր է
Մեկ կծո՜ւ է,
Դա՜ռն է, տտի՜պ,
Բայց հաճելի անկասկած…
Դուրս է գալիս քո անունով
Պատիժներ կան սիրելիս,
…Ու «Խելագա՜ր»,
«Խենթ» ու «Խելառ»,
«Ցնորված» ու «Կատաղած»
Պատիժները ուսերիս,
Ես չգիտե՜մ,
Մոտենո՜ւմ եմ թե՞ հեռանում
Այդ «Սեր» կոչված անդունդից…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
