Չհասկացա -
Ա՞չքս էր հոգնած
Թե՞ ուղեղս մթագնած,
Երբ պատահմամբ տեսա ինչպես
Խաչին մի Կի՜ն էր գամված…
Ո՞վ էր տաջվում-
Ե՞ս թե՞ Կինը,
Իրակա՞ն էր թե՞ երազ,
… Կյա՞նքն էր նիզակ խրել սիրտը
Ձեռքերով բի՜րտ ու դաժան…
Մի պուտ արյուն
Կրծքից կախվե՜լ -
Ծորացե՜լ էր ձախ կոնքին,
Ու կիսամերկ բորբ մարմնից
Խա՜չն էր տանջվում ցավագին…
Բե՛ռը-խաչի՜ն,
Խա՛չը-բեռի՜ն,
Հոգու ծուծքը լճացե՜լ էր չոր գետնին,
… Հողն իր ագահ կոկորդով
Բույրն էր ըմպում կանացի…
Չէ՜, լաց չկա՜ր,
Չկա՛ր բողո՜ք,
Ցա՜վը կո՛ւլ էր գնացել,
… Փո՛րձ էր անում գամված ձեռքով
Աչքին կախված
Մազափունջը հեռացնել…
Սկիզբը չկա՜ր,
Վե՛րջն էր սկզբում,
Չկար պատկերի իմաստը թաքուն,
… Ո՞վ կհասկանա քեզ Կին առեղծված -
Խաչի՜ն,
Հողո՜ւմ,
Երկնքո՜ւմ…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
22.07.17 Երևան