Makaleler

     Հենց գիշերը երկարում է,
     Սև հալավով մի զորական,
     Անգամ չարքը, արկանում է.
     Չարխի կետը զրոյական:
     Ի՞նչ երնեկ տաք գնացողին,
     Ի՞նչ իմանաք՝ ուր է գնում,
     Չարադավան հերձվածողին,
     Կենտակ եզից պի՞ղծ է ծնվում:
     Վարուժանին որձակ ասեք,
     Կամ որձակին` մանրապճեղ,
     Թեթևամիտ վարքին աշեք,
     Նազ չծախի, չասեք՝ պճնեց:
     Ծեքծեքելուն ոնց էլ խաբվեք,
     Չմտածեք՝ կուտ է տալիս,
     Պանդոկն ո՞ւմն է, քանի հարբեք,
     Օտար հո չե՞ք, հյուր չեք գալիս:
    
     Կամ վա՜յ ասեք մնացողին…
     Մռմռուկ էր այս երանին,
     Օրոր-շորոր սայթաք հողին,
     Ո՞վ միացավ իր երամին: