Հանդիպման պես ջերմագի՜ն,
Հրաժեշտի պես դաժա՜ն
Կարո՜տը ինչպես քմահաճ մի կի՜ն
Մեկ հարազա՜տ է ձևանում,
Մեկ ձևանում է օտար…
*
Գարնան նմա՜ն է կարոտս դարձել-
Մեկ ծաղկո՜ւմ է, փթթո՜ւմ,
Մե՜կ էլ անձրևում,
Մեկ ձյան փաթի՜լն է ափերով բռնում,
Մեկ արեգակի պե՜ս, սի՜րտս
Ջերմացնում…
*
Գարնան նմա՜ն է կարոտս դարձել-
Մեկ վազվզո՜ւմ է երակներիս մեջ
Սի՜րտս է լցվո՜ւմ-գրավում,
Մե՜կ էլ լքո՜ւմ է՝ հեռանում,
Գարնան գիշերվա սա՜ռն աչքերի պես
Ցավի՜ց բղավում…
*
Գարնան նմա՜ն է կարոտս դարձել,
Ասես թե լինի երկա՜ր հյուսքերով
Փոքրի՜կ աղջնակ,
Որ նո՜ւրբ թաթիկով մի ծաղիկ բռնել
Մեկ մոտեցնո՜ւմ է, մեկ
Պահո՜ւմ փեշի տակ…
(Ա՜յ քեզ երեխա՜)
*
Դե ե՛կ գլուխ դի՜ր այս երեխայի հետ,
Մի բա՜ն բացատրիր կա՜մ
Մի խորհո՜ւրդ տուր,
Որ մեծերի հե՜տ այդպես չե՛ն վարվում,
Որ գարնան նմա՛ն խե՜նթ կատակներից
Մեծերը հաճախ հիվանդանո՜ւմ են կա՜մ
Խելագարվում…