Այն սխալ մոտեցումը, որ հայ կինը պիտի զոհող լինի, հանուն 《ընտանիքի》 ամեն ինչ զոհի` անգամ սեփական անձը, երազանքները, ձգտումները, երջանկությունը: Տենց եք մեծացնում էդ աղջիկներին, էդ սուտ արժեքներով, որ 19 ում ամուսնանում եմ, մի երեխա ունենում ու մնացած 50 տարին մարդուն խոպանից սպասում, կամ դիմանում ամեն դժվարությունների 《 ընգել ես, պտի քաշես 》 մտքով, ու որ դաստիարակում ա տղուն《Որ մեծանա ինձ պահի》մտքով (մի խնդրից մյուսը ստեղծելով): Ու նա պիտի...Պիտի շատ բաներ: Ու եթե հանկարծ հետաքրքրվում է, թե իր ապագա ամուսինը որտեղ է աշխատում, պիտակը զարկում եմ ճակատին` ՇԱՀԱՄՈԼ:
Կինը ոչինչ չՊԻՏԻ զոհի, կինը պիտի գնա փոխզիջսւմների, ՍԵՓԱԿԱՆ ԿԱՄՔՈՎ, սեփական ցանկությամբ, անգամ զոհողություննռրը պիտի լինեն գիտակից ու հասանելի նրան, ոչ թե սպանիչ:
Թույլ տղամարդն է պահանջում իր կնոջից զոհողություններ, և միայն ստոր հարաբերություններում կան պահանջներ: Հավատացեք, եթե մենք ՀԱՅՈՒՀԻՆԵՐԻՆ ՍՈՎՈՐԵՑՆԵՆՔ ԵՐՋԱՆԻԿ ԼԻՆԵԼ, նրան կերջանկացնեն իրեր ընտանիքը: Այնպես, որ ուղղակի դաստիարակեք հայւհիներին, ոչ թե այՎեներա մտքով, թե 《 Դու պարտավոր կլինես զիջել》 այլ 《 Դու կարող ես երջանիկ լինել, պիտի երջանիկ լինես, որ շուրջդ երջանկությամբ լցնես》:
Վեներա Մարիամ Մկրտչյան
