Статьи

Ձյան փաթիլն ինձ վստահե՜ց

Նո՜ւրբ իջավ ափիս

… ու հալվեց:

Արևն իր գաղտնիքը բացեց՝

Ծո՛ցս մտավ

Գուրգուրեց,

Անհավատ քամին

արև՜ էր փնտրում-

ոտքից գլուխ քրքրեց:

Արտասվո՜ւմ էր երկինքը

արցունք թափում

լալագին,

Հրդեհվե՜լ էր իմ սիրտը՝

Չէր վստահում ոչ մեկին…