Այն մեղավորի նմանությամբ եմ ցանկանում ապրել,
Որ մեղք չի գործել իր ծնված օրից, քանզի չի ծնվել,
Այն սիրահարի նման տառապել ավելորդ քաշից,
Որ սեր չի արել, իրեն չեն սիրել, ինքն էլ չի սիրել...
Այն ավազակի, որ խաչին գամվել, Որդին իմացել, Տերը ներել է,
Ու այն կոտակի, որ իր մարմնի երկու երրորդը անտես է արել,
Մեկ երրորդով է աշխարհին գերել ու գահն է տիրել, (աշխարհիկ բարքեր),
Սակայն ապրում եմ, ասենք, իմ նման, գուցե իմ ներսի այն բանաստեղծի,
Որ վախենում է ամեն գրածի արձագանքից և... չարձագանքից,
Այն լռությունից, որ հմայում է դեմքով կանացի, մարմնով թախիծի...
Ահա այսպես էլ ապրում եմ անվարժ ներսի ու դրսի վեճի արանքում,
Ուղեփակոցի գերանի նման, ճանապարհների մի հատման կետում,
Որ խաչմերուկ է անունով միայն, որին մոտենում, բայց շրջանցում են
Տարանցիկ քանի արահետներով, կածաններով բյուր: Այսպես լինում է.
Ինքդ քեզանից դադար ես խնդրում կամ զինադադար, կամ էլ չես սիրում...
