Ծննդյանդ օրվա լուսաբացը նման չէր ուրիշ այլ առավոտների, և իր տեսակի մեջ յուրահատուկ էր, ինչպես ինքդ` հեթանոս, անձնվեր, խենթ ու անկեղծ...ՈՒ չիմացա` այդ հակասությունների հորձանքում ով էիր` վիրաբույժ, գրող թե ազատամարտիկ, որ քո մասնագհտությամբ մարդկանց դարձնում էիր պաշտպանված ու ինքնավստահ, իսկ շրջապատիդ աշխարհը պոետիկ ու զարմանահրաշ...
...Մարդն հաճախ է ունենում մենության կարոտ: Դու քո բացակա ներկայությամբ միշտ լցրել ես այդ դատարկությունը` ինձ չթողնելով մենակ...
Որքան շատ և որքան քիչ բան ասացի....
Ծնունդդ շնորհավոր, Արցախ...