Идет загрузка...
Сегодня:  Пятница, 29 Марта, 2024 года

Статьи

ՏՂԱՄԱՐԴՈՒ ՎՆԱՍՎԱԾ ՄԱՍՆԱՎՈՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔԸ

Stepan Abrahamyan
Автор:
Stepan Abrahamyan
02:17, Воскресенье, 18 Февраля, 2018 года
ՏՂԱՄԱՐԴՈՒ ՎՆԱՍՎԱԾ ՄԱՍՆԱՎՈՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔԸ

Ֆեմինիստը հայտարարումա, թե "Ոչ մի տղամարդ իրավունք չունի հարվածելու կնոջը, ինչպիսին էլ որ կինը ըլնի":

Հարցնենք. անգամ եթե էդ կինը փորձումա միզել տղամարդու գլխի՞ն ու դրա համար ընդունումա համապատասխան դի՞րք ու համոզմու՞նք...

Իրավունքի տեսանկյունից եթե վերցնենք՝ մեծ ու վիճելիյա, թե ով ինչի իրավունք չունի: Իսկ եթե տվյալ կինը հատուկ ամուսնու՝ որպես տղամարդու համար, հանովի - դնովի պոզեր ունի գրպանում, քանզի ո՛չ մեկը չի իմանում, թե կատուն ուրա գնում, երբ իրա ՏԻՐՈՋ տնից դուրսա գալիս ֆռֆռալու մոտակա տարածքում...

Մյուս տեսանկյունից, եթե կինը արդեն հայտնվելա բարոյական անկման հատակում, որերոր՞դ քոթակից կամ հարվածից հետո իրա մեջ ուժ կթնի բարձրանալու ու նորմալ կին դառնալու համար: Մի ուրիշ հարց էլ. որքա՞ն հարվածից հետո կինը ուշքի կգա՝ հասկանալու համար, որ ճիշտ ու բարի ճանապարհի վրա չի գտնվում... Ու վերջապես, արդյո՞ք կնգան հարվածելով կարելիյա մի ինչ որ արդյունքի հասնել: Հարաբերականորեն՝ հա ու միաժամանկ՝ չէ, քանի որ կին էլ կա՝ կին էլ: Սրանք անորոշ հարցեր են, ճիշտ ընենց, երբ հարցնենք, թե տվյալ մարդը ե՞րբ կքաչալանա, եթե նրա գլխից մի մազ պոկենք. կճաղատանա՞ արյոք առաջին, երկրորդ, երրորդ մազից հետո, թե՝ վաթսունմեկերորդ:

Իսկ եթե հարցադրումը ուրիշ կերպ անենք. ասենք. ՝՝Իսկ իմաստ ունի՞, երբ տղամարդը քոթակումա ու նույնիսկ որոշ դեպքերում անգամ՝ սպանումա կնգան՝՝, ապա ըսենց ավելիյա հեշտանում պատասխանելը կյանքի կոնկրետ հանգամանքների ու դեպքերի քննարկման օրինակով:

Ասենք, ամուսինը՝ տղաՄԱՐԴԸ իրա սեփական զգացմունքների վնասի համար կնոջը պատժելու ու դրանով իրա վնասված զգացմունքները բավարարվելու այլ իրավական միջոց չի կամենում ճանաչել, քան որ իրա ՄԱՍՆԱՎՈՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔԻ իրացումնա՝ վնասված զգացմունքների դիմաց հասցվող հարվածը: Էս հիմքերով երբեմն գորձը հասնումա նույնիսկ ուղղակի սպանության, երբ տղամարդը հայտարարումա. ՝՝*****ությունա արել՝ ստացելա՝՝:

Ըստեղ ծագումա մի ուրիշ հարց. կյանքի ու ապրելու իրավունքնա՞ գերակա, թե՞ վնասված զգացմունքի դիմաց հասցվող պատիժը:

Հարցը նորից մասնավոր բնույթա կրում: Համենայն դեպս, կյանքի պրակտիկ օրինակները ցույց են տալիս, որ մարդիկ երբեմն, ըլնի էդ կին թե տղամարդ, քիչ չեն սպանել իրար հենց էդ մասնավոր հիմքերով՝ վնասված զգացմունքների դիմաց: Կամ եթե չե էլ սպանել, ապա ինչ որ կերպ թունդ վրեժխնդիր են էղել միմյանցից:

Շատ հարցեր միանշանակ պատասխաններ չունեն: Մարդ կա, ում համար իրա սիրած մարդը մի ամբողջ կյանքա, ում համար նույնիսկ պատրաստա մեռնել ու նույնիսկ՝ նշված հիմքերով իրա նույն սիրած մարդու կյանքին՝ վերջ տալ: Ըստեղ արդեն ոչ մի տեսակ կողմնակի իրավունք ու օրենք չի կարա համոզի տվյալ անձին իրա մասնավոր իրավունքի իրացման մեջ, որ իրա գործածը հանցանքա ու փաստացի տեսանկյունից համապատասխանումա քրեական օրենսգրքի կետին ու տառին: Ընդ որում, մահմեդական երկրներում կանայք գիդեն, թե իրանց ի՛նչ տեսակ պատիժա սպասվում ամուսնական հավատարմության օրենքը խախտելու դիմաց: Գիդեն ու իմանալով՝ խախտում են օրենքը, որին հետևումա անխուսափելի քարերով վերջաբանը: Սրանում ու՞մ մեղադրես: Անգամ հանցագործները քննիչներից ոչ պակաս գիդեն քրեական իրավունքը, ընդ որում կարան հատուկ դասընթաց կարդան բարձրագույն ուսումնական հաստատություններում, բայց դիմում են հանցագործության՝ միշտ մտածելով, որ բռնած գորձը հաջողվելույա, թեև՝ բռնվելու ռիսկը միշտ կա ու կա: Նույն տրամաբանությունը գործումա մահմեդական երկրներում ամուսնական հավատարմությունը խախտած կնոջ դեպքում, որին անխուսափելիորեն հետևումա քարերի տակ թաղվելը: Էդ էլ իրա՛նց օրենքնա, որը ինչպես միշտ տրամաբանվածա. համապատասխան արարքի դիմաց՝ պատիժ: Էս դեպքում պահպանվումա մարդու մասնավոր իրավունքը ու օրենքը՝ վնասված զգացմունքների դիմաց հատուցումը:

Եթե սա ոմանց համար կարա համարվի հաշվեհարդար ու ըսենց կոչված ՝՝մարդու իրավունքների՝՝ խախտում, ապա մարդկանց, ընդ որում մի ամբողջ սոցիալական խավի ու խմբերի հետ էլ կա հաշվեհարդար: Ուղղակի ամբողջ տարբերությունը համակարգի մեջ ամփոփված ու նրա հետևանք հանդիսացող ձևերի ու մեթոդների դրսևորման մեջնա:

Ըսենց կոչված ՝՝քաղաքակիրթ՝՝ կոչվող երկրներում էլ կա պարտավորությունների չկատարման համար համապատասխան հատուցում. հլը փորձի մի ամսվա բնակարանի, կամ՝ վեկալածդ ապառիկի հարկը ի նչ - ինչ պատճառներով չվճարել... Բյուրոկրատական քաշքշուկներում կխլեն ունեցածդ վերջին շապիկը, կվտարեն բնակարանից ու կդառնաս բոմժ՝ գերադասելով անգամ քարերի տակ թաղվել, քան՝ խղճուկ, ստորացված, անարժանապատիվ գոյությունդ քարշ տալ, երբ շունը անգամ ձեռից հաց չի վերցնում: Ինքնասպանությունները էդ հիմքերով դրա ապացույցն են:

Էս համեմատության դեպքում սեփական արյամբ սեփական մեղավորությունը ծածկելը գործումա աշխարհի շատ երկրներում, էդ թվում և՝ Ամերիկայի Միացյալ ՝՝Նահանգներ՝՝ անունը կրող պետական ֆեդերալ կազմավորման մեջ գտնվող որոշ առանձին ՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐՈՒՄ:

Շատ պարտավորություններ կան: Բնակարանի վարձ մուծելն էլա պերմանենտ պարտավորություն, ամուսնությունն էլ: Ու եթե ապրում ես հասարակական համակեցության մեջ, ուրեմն իրավունքներիցդ օգտվելու համար պետքա կատարես նաև պարտավորություններդ. մի դեպքում՝ հավատարիմ մնաս ամուսնուդ, մի ուրիշ դեպքում՝ վճարես հարկերդ: Ինչումնա՞ հարցը, երբ խնդիրը վերաբերումա օրենքին ու որից շատ են սիրում խոսալ հենց եվրոպացի միսիոներ կոչվածները: Դե ուրեմն, թող ամեն երկիր ապրի իրա գրած օրենքով ու կարգով: Ինքնիշխանության սկզբունք կա՞: Եթե կա, ապա ինքնիշխանությունը միշտ պետքա գերակա ըլնի միջազգային օրենքներից ու պարտավորություններից, այլապես, եթե դրսից պտի ասեն, թե տվյալ երկիրը ոնց ապրի, նշանակումա, որ ինքնիշխանությունը կրումա զուտ դեկլարատիվ, կեղծ բնույթ:

Բայց էսօր Երկիր մոլորակը գլոբալիզացնողները միտումը տանում են հակառակ ուղղությամբ ու լրիվ ուրիշ նպատակ են դրել իրանց առաջ: Ֆեմինիզմով պետքա տղամարդկանց սարքեն կանանց հանդեպ ստորադասված, արհամարհված սեռ, որ կնգան ապստամբացնելով տղամարդու դեմ զբաղվեն ընտանիք հասկացության քանդարարությամբ: Իրանք ասում են, թե կինը ազատա: Թե ոնց կարա կինը կամ տղամարդը ազատ ըլնի, եթե իրանք մտնում են հազար տեսակ իրավահարաբերությունների մեջ: Էս դեպքում կինը իրա աբստրակտ ու կեղծ ազատությամբ ընդամենը գործիքա՝ ուղղված տղամարդու ու ընտանեկան ավանդական արժեհամակարգի դեմ: Էս ամենը արդեն տալիսա իրա չար պտուղները: Ամուսնալուծությունների մեծ տոկոսը Հայաստանում հենց ընենց՝ օդից չիջավ: Կա պատճառ, կա՝ հետևանք: Իսկ պատճառը կեղծ գաղափարախոսության մեջնա:

Հռոմեական քաղաքակրթության մեջ, որի կրողնա իբր նաև հանդիսանում էսօրվա Արևմտյան քաղաքակրթությունը, ասվում էր. ՝՝Թող կործանվի Հռոմը, բայց օրենքը պահպանվի՝՝: Այ էդքան մեծ նշանակությունա տրվել Հռոմում օրենքին:

Դե եթե օրենք, ուրեմն՝ օրենք: Էս դեպքում կնգան՝ իրա չկատարած պարտավորությունների ու կատարած հանցանքի համար հասնող պատիժը՝ նույնպես օրենքա, թեև համեմատական տեսանկյունից խիստ, բայց՝ այնուամենայնիվ՝ օրենքա: Մենք կարանք չսիրենք, կարանք ատենք էդ օրենքը, բայց չհարգել նրանց օրենքը որպես իրանց իրավակարգի մաս՝ մենք չենք կարա: Ոնց որ մենք չենք կարա որևէ մեկի տուն մտնելուց չհարգենք էդ տան նիստն ու կացը, ընենց էլ չենք կարա մեծ հաշվով չհարգենք մի որևէ ժողովրդին, ով ապրումա բացառապես իրա սեփական համակեցությանը հարմար օրենքներով ու կարգով: Իսկական լիբերալիզմը հենց է՛սա, այլ ոչ թե էն ՝՝լիբերալիզմը՝՝, որը ասումա. ՝՝Դու պարտադիր պտի ապրես ու անես ինձ նման՝՝:

Սա լիբերալիզմ չի, այլ ֆեմինիզմի դիմակի տակ թաքնված լիբերալ, տոտալիտար ֆաշիզմա, որը վարակի նման տարածումա բռնի ուժով ու հանցագործ մեթոդներով գլոբալիզմի լոկոմոտիվը՝ Արևմտյան քաղաքակրթությունը:
    
    
     Հեղինակ՝ ՍՏԵՓԱՆ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
    
    
     Շվեդիա, Էնշոփինգ
    
    
     17.02.2018

Продвижение этого поста
Статья опубликована в проекте Пресс-секретарь.
Зарегистрируйтесь и опубликуйте свои статьи.
Нравится
0
Не нравится
0
3510 | 0 | 0
Facebook