Պայքարում են օլիգարխների տղաների իրավունքների համար
Ուսանողները պայքարում են տարկետման իրավունքի համար: Դա նրանց իրավունքն է, սակայն ովքե՞ր են օգտվում տարկետման իրավունքից, ովքե՞ր են հետո դառնում ասպիրանտականներ ու գիտնականներ: Այս մասին այնքան շատ է խոսվել, որ արդեն ձանձրալի է. տարկետման, այն է՝անվճար համակարգում մեծամասամբ սովորում են կա′մ հեռախոսազանգով, կա′մ անպատմելի բարձր բալերով ընդունված ուսանողները, որոնց գլխին, ինչպես ասում են, երկու կոպեկի խելք չկա: Իսկ ինչպե՞ս: Այդպես: Միլիոնատեր հայրիկները կամ քեռիները վճարում են բուհ ընդունվելուց և, հատկապես տղաները, անգիտությունից հասնում են գիտության բարձունքներին՝ ստանալով 20-ական բալեր գրեթե բոլոր առարկներից: Իհարկե, անգամ արտագրել չեն կարողանում, դա էլ են նրանց փոխարեն անում: Պատմում են, որ մի օլիգարխի տղային երեք անգամ արտագրել են տվել քննության տեքստը, որ գոնե անսխալ արտագրի, այդ էլ չի կարողացել: ՀՀ վարչապետերից մեկին տղան պարզապես աստղիկներ է նկարել ընդունելության քննության ժամանակ և միանգամից ընդունվել է երկու բուհ: Եվ ահա այս ոսկե երիտասարդությունը խոստանում է վաղը ձևավորել հայրենի էլիտան. եթե նախկին «դոկտորները» քիչ թե շատ կրթված էին, ապանորաթուխ դոկտորները հնաթուխ հայրիկի բալաներն են, որոնց գլխին էն գլխից «կոպեկի խելք չի եղել»: Եվ ահա նման երևույթների հանրագումարը բերել է նրան, որ Հայաստանի ոչ մի բուհ աշխարհի լավագույն բուհերի ցանկում չկա, էլ չխոսենք բուհերի կոռուպցիոն այլ երևույթների մասին՝ զանգով գնահատական դնելուն, փողով դիպլոմային ստանալուն և այլն: Իսկ գիտական ներո՞ւժը. ահա այս շերտը ՀՀ-ն վաղուց է կորցրել՝ իր շարքերում ունենալով դոկտորներ, որոնք դոկտոր չեն, պրոֆեսորներ, որոնք պրոֆեսոր չեն և այսպես շարունակ. ՀՀ կրթական համակարգը հանրության արտացոլանքն է, որտեղմեծամասամբ աշխատանք են գտնում ծանոթով, ընդունվում են փողով, ավարտում՝ առանց բագաժի: Կրթական համակարգն այսպես առաջ շարժվելով դրական փոփոխություն չի ունենալու, որը կապահովի վաղվա գիտելիքահեն տնտեսություն: Ոլորտում շարժիչ ուժը նվիրյալներն են, որոնք, բացի ՏՏ ոլորտից, այլ ոլորտներում աշխատում են կոպեկներով: Ինչ վերաբերում է տարկետմանը, ապա ուսանողներն այժմ պայքարում են հիմնականում օլիգարխների տղաների համար, երևի թե արժե. պատկերացնո՞ւմ եք, թե նրանք իրենց «յաշիկներով» ինչեր են անելու սահմանին: Լավ կլինի տանը մնան, միևնույն է՝ վնասից բացի նրանք օգուտ չեն տալու: Ի դեպ, նշենք, որ, սովորաբար, Հայաստանում ակցիաներն ինչ-որ մեկի կողմից ուղղորդված են լինում. մեր երկրում մոռացել են ինքնաբուխ հավաքների կամ ակցիաների մասին: Ակնհայտ է, որ այս ակցիայի հետևում մարդիկ են կանգնած, որոնք ուսանողների ձեռքով կրակից շագանակներ են փորձում հանել: Երբ ուսանողներն իրոք կապստամբեն՝ փողոցներում տեղ ու դադար չի լինի, իսկ այսպեսմի քանի հոգով խոսում են ողջ ուսանողության փոխարեն: Ակնհայտ է, որ այդ «ինչ-որ մեկի» ազդեցությունը մի խումբ ուսանողների վրա է միայն՝ չեն կարողացել համաուսանողնական հավաք կազմակերպել. մնում է պարզել, թե ում է ձեռնատու նման իրավիճակը: |