Статьи

    
    
    

Հաճախ եմ վիճում ինքս ինձ հետ-

Չգիտեմ որտե՞ղ եմ ճի՜շտ,

Որտեղ սխա՜լ,

Հայա՛ցքն եմ համեմատում սրտի հետ

Ու մնո՜ւմ զարմացած…

    

Հայացքի լեզուն ավելի պա՜րզ է,

Ընկալելի՜ է,

Առավել անկե՜ղծ,

Սրտում պահ մտած չարանենգ մա՜ղձը

Անտեսանելի՜ է

Դաժան է ու եղծ…

    

Հայացքը սրտից ավելի

Նո՜ւրբ է,

Ավելի համե՜ստ ու խոսուն,

Երբ սրտում տա՜ք է

կամ էլ շատ ցո՜ւրտ է -

Հայացքն է անընդհատ

Բողոքում:

    

Սիրտն ընդամենը կծկվո՜ւմ է,

Բացվո՜ւմ,

Ծակո՜ւմ է, ցավո՜ւմ կամ էլ

Թպրտո՜ւմ,

Իսկ այդ ամենը ձկան լռությամբ

Միա՜յն ու միայն

Հայա՛ցքն է տանում…

    

Չե՛մ ուզում, սեր ի՜մ

Մնաս սրտումս,

Որտեղ գերիշխում են ցա՜վն ու կսկիծը,

Ուզում եմ հավերժ մնաս

Հայացքո՜ւմս-

Հայացքս լինի ուղեկիցդ…

    

Ս.Ումառ-Հարությունյան

11.08.17 Երևան