Статьи

    
    

Մի ժամանակ բուրո՜ւմ էր աշխարհը,

Երբ որ կրա՛կ էր վառվում իմ հոգում…

    

Հիմա դատա՛րկ է սիրո բուրվառը,

Ոչ խնկարկո՛ւմ է ու

Ո՛չ էլ գովում…

    

Օրն արթնանո՜ւմ է…

Հարությո՜ւն լուսո…

Հոգեհանգի՛ստն է նշում գիշերն անաստված,

    

Մի սև թիկնոցով ամուր փաթաթվում

Ու մահանում է օրը երեկվա….

    

Կյանքն արթնանում է Աստծո աչքերով,

Որոնցից լազո՜ւրն ես խմում ցնորված,

    

…Ու ապրումները թափառող խմբով

Մի նոր քարկապ են քանդում առեղծված:

    

Ասես գտել ես մի օտարական՝

Անցյալ թարգմանող թարգմանիչ,

    

Որը փորձում է առավոտ-ներկադ

Մի կերպ անջատել անցյալից:

    

Խաղա՛ղ չեն լույսի շողերը պայծառ -

Գրոհո՛ւմ են քեզ՝ փորձեր ու

Փորձեր,

    

Իսկ քո մեջ արդեն վաղուց հրդեհված

Ավերակնե՜ր են ու

Փնտրումի աչքեր…

    

Ս.Ումառ-Հարությունյան