-----------------------
Թավշյա ձայնով մի մա՜րդ եկավ,
Թավշյա ձայնով բարբառեց.
…Ո՞վ է տանջել մինչև հիմա,
…Ո՞վ կտանջվի այսուհետ:
-------------------------------------
Ցավին թավի՜շ հագցրին,
Ցա՜վն հաճույքից նրբացավ,
Բայց դրանից տակավի՜ն
Ցա՜վն առանց ցա՛վ չդարձավ:
-------------------------------------
Բախտը թավշյա ձեռնո՜ց հագավ,
Թավշյա գլխա՜րկ, գուլպանե՜ր…
Տեսնես Բախտը հասկացա՞վ,
Որ իր գույնը չի՛ փոխվել:
-------------------------------------
Սև՜ էր Բախտը, սև՛ էլ մնաց,
Սակայն թավշյա՜ երանգով,
Վերցրե՜ց՝ վերից գլորեց ցա՜ծ-
Թավշյա երգե՜ր երգելով:
-------------------------------------
Թավի՜շ դարձավ լքված տո՜ւնը,
Կնքված դո՜ւռ ու պատուհան,
Եվ առաջվա լռությո՜ւնը
Փոխվե՜ց՝ դարձավ չխոսկան:
-------------------------------------
Թավի՜շ հագավ առանց ա՜յն էլ
Դատավորի ա՜չքը կույր,
Թե որ առաջ թշնամի՜ էր՝
Դարձավ ոսո՜խ, դարձա՜վ թույն:
-------------------------------------
Թավի՜շ հագավ հոգին հայի՝
Նո՜ւրբ էր՝ նորե՜ն նրբացավ,
Թավշյա արև՜, թավշյա քամի՜,
Թավշյա՛ թախիծ ունեցավ:
-------------------------------------
Ամե՜ն ինչ փոխվեց՝ դարձավ դրությո՜ւն,
Մինչև կոկո՜րդը խրված կասկածով.
… Արդյո՞ք Հավատն է լեռները շարժո՜ւմ,
Թե՞ մարդիկ թավշյա ձեռքերով: