Ո՞նց համոզեմ,
Որ տևում է մի ամբողջ դա՜ր
Պա՜հն այն դժվա՜ր,
Երբ որ նորից կներշնչվեմ
Հայացքով ա՜յն,
Ո՜րը… ի՛նձ է ուղղված միայն:
Ո՞նց համոզեմ,
որ չեմ սիրել կասկածա՜նքը,
Սո՜ւտը անդեմ
Կամ կեղծավոր ակնածանքը…
Չէ՜, ինաձնից ի՞նչ բանաստեղծ-
Թե որ մի կո՜ւյր գուսանի պես,
Սերս պիտի երկինք հանե՜մ,
Փառաբանե՛մ…
Չհասկացա՜ ես քո լեզուն օտարի պես,
Բայց ի՛մ լեզվով բանաստեղծի
Ասացի՛ քեզ.
- Ձյո՜ւն է եկել ամռան կեսին,
Տե՜ս, փաթիլներն օդում պարող
Հարսնաքող են դարձել կարծես…
Ձյո՞ւն տեսնեիր,
Երբ սրտումդ ձյո՜ւն էր արդեն-
… Ձյունն այդ իջավ իմ մազերի՜ն
Ու մազերս սպիտակեցրեց…
Ա՞չք ունեիր բանաստեղծի՜,
Կամ թե հոգի՜ պոետական,
Որ տեսնեի՜ր ամռան կեսին
Ինձ հյուր եկած շո՜ւնչը ձմռան…
Չէ՜, չգիտեմ ո՞նց համոզեմ,
Որ տևում է մի ամբողջ դա՜ր
Պա՜հն այն դժվար,
Երբ որ նորից կներշնչվեմ…
