Ով լազուրին լաջվարդ չասի,
Նրան ինչպե՞ս գովաբանեմ,
Ներբողն ի՞նչ է, թե ոչ քասիդ.
Խեժը խնկո՞վ բարեբանեմ։
Ով գրգասուն կույսին չասի,
Որ տմույն է իր սիրելին,
Մուգ ու մութի պղտոր թասի
Նսեմն է լոկ իմ կիսելին։
Ով անհունը երկու չանի
Եվ չընդմիջի պարզ մասերի,
Թող իմ մատից մի փուշ հանի,
Որ չհարեմ ձախ-աջերի։
Կենտրոնամետ գուցե մնամ
Կույսի գրկում այս դյուրաձեռ,
Հարբելուց ետք ի՞նչ իմանամ
Ուշ աշուն է, թե՞ ցուրտ ձմեռ։