Երազներս չլինեի՜ն-
Հրաշքները կլինեին անհնար,
Եվ ով ասես ինձ կտանե՜ր
Ի՛ր երա՜զը, ի՛ր աշխարհը
Անանո՜ւն ու անկատար:
Կստիպեին ինձ վաճառել
Հոգի՜ս՝
Մարմինս անաղարտ պահելու համար,
Կամ էլ լրիվ հակառակը՝
Մարմի՜նս՝
Հոգիս փրկելու համար:
Կասեի. – Մարմի՜նս, ես չե՛մ վաճառում,
Եթե այդպես է՝ վերցրեք իմ հոգին,
Քանի որ հոգին ինչքան տրորվո՜ւմ-
Այնքան ամո՜ւր է կառչում մարմնին:
Կտրորվե՜ր հոգիս ներբաններով հաստ
Կա՜մ էլ կանացի կրունկներով սո՜ւր,
Կաղավաղվեի՜ն երազներս բարկ
Ուրի՜շ երազում՝ դաժա՜ն ու անգութ:
Բայց գրածս լիրիկա է՝
Կիսահա՜նգ ու անգույն,
Իսկ երազնե՜րս… երազներս իրակա՜ն,
Եվ ես ինձ զգում եմ եռակի առո՜ւյգ՝
Քսա՜ն
Պլյուս քսա՜ն
Պլույս քսա՜ն
Տարեկան…
