Այս առավո՜տն էլ նմանվեց
Այն հոգնած կնոջ դեմքին,
Որ մի «Բարի լույս» նետեց
Ու… անցավ իր գործին:
Տանջվե՜ց լուսաբացը
Գարնան անձրևների մեջ
Ու չհուզեց ժամանակը՝
…Առաջանալ չե՛ս ուզում
և չես ուզում ե՛տ նայել:
Ներսումդ հուշե՜րդ են այրվում՝
Ինչպես հույսե՜րը տաճարում,
Հոգնած մի կին է աչքերումդ
Ու լուսաբա՜ց – խավարում…
Գեղեցիկ ես ուզում անցնի
Ամե՜ն վայրկյանը կյանքիդ,
Հոգնած մի ձայն հեռո՜ւ-հեռվից
Հարցնո՜ւմ է.
- Սուրճդ բերե՞մ, սիրելիս…