Ամենաբա՜րձր աղմուկը սրտի՜նն է,
Երբ բղավում է
Թափառող ներկան կամ
Գալիքը թաքուն,
Տեսնես աշխարհում ուրիշ էլ ի՞նչ կա,
Որ մեզ բոլորիս իրա՜ր է կապում…
Աղմուկով ծնվո՜ւմ ենք, մահանո՜ւմ,
Աղմուկով սիրո՜ւմ ենք
Աղմուկով ատո՜ւմ
Նույնիսկ հոգով խուլ մարդն է
Պատե՜հ անպատեհ
Հաճախ աղմկում…
Ամենահետքրքիրը սիրելու աղմուկն է,
Ամենադաժանը՝ խանդը աղմկող,
Մահվան աղմուկը ամենատաղտո՜ւկն է
Լռելու աղմուկը՝
Ամենակարող:
Դե ե՜կ ընթերցող, միասին լռենք
Ծիծաղի՛ աղմուկով,
Աղմուկով վշտի,
Ե՛կ չարհամարենք պոետի ստեղծա՜ծ
Աղմուկը սիրո՜ ու հրաժեշտի…
