Հոսանքն անջատեցին ու մտքիս ոսկեթելը կտրվեց ...չկարողացա ավարտել շարադրանքս: Դուռ-դռան վրա մեր նոր հարևանը վերանորոգում է անում՝ դռռոցներ ու ղըռռոցներ էին լսվում: Ներքուստ զայրացա, որ նրանց պատճառով հոսանքն անջատվեց:
Վազեցի շքապատշգամբ, ներքևում տեսա խոշորամարմին կոշկակարին, որը դուրս էր եկել իր, , բուդկայից, , ու հետևում էր մեր նոր հարևանի, , բոլորատարած ռեմոնտին, , : Կոշկակարին ձայնեցի.
- էդ իրենք անջատեցի՞ն հոսանքը:
- Ծը՛, օբշի ա անջատված, - ինձ ու իրեն, , մխիթարեց, , կոշկակարը:
- Բա էսպես օբշի մեզ անջատելով, զրկելով ու ներվահան անելով ո՞ւր ենք հասնելու, - իրավիճակը ընդհանրացնելով հարցրի մեր կոշկակարին:
Խոշոր մարմինը ցնցելով ծիծաղեց:
Շվարած մնացի պատշգամբում ու մեկ էլ տեսա դիմացի մայթին կանգնած տիկնոջ ցելոֆանը պայթեց...ողջ պողոտայով մեկ խնձորներ թափվեցին-գլորվեցին...
Բարձրակրունկներով 50-նն անց կինը սկսեց վազել իր խնձորների հետևից, որ մեքենաները չտրորեն: Ու մինչ՝ անճար ու շփոթված փորձում էր վթարից փրկել իր խնձորներին, կանգառից քիչ հետ գտնվող Շինանյութ խանութի ջահել աշխատակիցը դուրս թռավ և սկսեց թափով հավաքել կնոջ խնձորները: Մի քանիսը նահատակվեցին, , մարշրուտկայի, , ու ավտոբուսի անիվների տակ, բայց ջահել աշխատակիցը հասցրեց փրկել խնձորների մեծ մասը /հիշեցի Շավարշ Կարապետյանին/:
Կինը հուզմունքից շշկռվել էր: Հաստատ չէր սպասում նման արարքի: Եվ, երբ հավաքած խնձորները ջահելը մեկ-մեկ, խնամքով տեղավորեց կնոջ կաշվե պայուսակի մեջ ու սկսեց քայլել դեպի իր խանութի կողմը, կինը բարձրակրունկներով փորձեց վազել նրա հետևից: Երբ տեսավ, որ չի կարողանում հասնել տղային, զայրացած հանեց կոշիկները, հասավ խանութի շեմին ու մի քանի խնձոր խոթեց ջահել աշխատակցի գրպանները՝ որպես երախտագիտություն...
Տղան սկսեց խնդրել-աղաչել, որ նման բան չանի ու խնձորները նորից տեղավորեց կնոջ պայուսակի մեջ և օգնեց նրան, որ հագնի կոշիկները...
Չէ՛, հաստատ օբշի անջատված չենք...
Կիմա Եղիազարյանի ֆեյսբուքյան էջի գրառումից