Articles

Մինչ օրս ամբողջ հայության մասնավոր ջանքերով, միջոցներով համահայկական ու մասնակի ողորմահավաքներ են կազմակերպվել՝ փողա հավաքվել, ուղարկվելա Հայաստան՝ էս կամ էն փողոցը ասֆալտապատելու, էս կամ էն գյուղի ծակ տրուբեքը փոխելու, ավերակ դպրոց - մանկապարտեզ վերանորոգելու և այլ հազար տեսակ ավերմունքի վերականգնման համար: Էս ճանապարհով հավաքված ուղարկված փողը աննշմար դրական, բայց ցավոք ՈՉ ՀԱՄԱԿԱՐԳԱՅԻՆ արդյունքա ունեցել Հայաստանում: Այլ կերպ չէր էլ կարող ըլնել, քանի որ պետա - իշխանական ամենակուլ ավազակային - շորթողական մտածողությունը շարունակելա մնալ նույնը:

Վիճակը պարզա. Հայաստանի իշխանությունները վարակված են լափելու անհագ համախտանիշով, որը բուժել կարա էսօր մենակ կամ յաթաղանը, գիլյոտինը, կամ ուղղակի՝ գազախուցը, որ նոր էկած էլիտան միշտ նկատի ունենա, թե ինչա սպասվում իրան էն դեպքում, եթե իրա շահերը վեր դասեց համազգային, համահասարակական շահերից:

Համահայկական փողային ողորմահավաքներ կազմակերպելը ու Հայաստան փող ուղարկելը, ավելի հեշտ գործընթացա, քան թե էն գործընթացը, որը վերաբերումա ընե՛նց էլիտա դաստիրակելուն, որը չլափի պետական ու հանրային ֆինանսական, նյութական միջոցները: Սա շատ ավելի բարդ գործընթացա, քան՝ ձեռը գրպանը տանելը ու դուրս հանելով որոշակի չափի գումար զամբյուղի մեջ նետելը: Ձեռի նման ավտոմատ շարժը մեծացող սերնդի ուղեղների ծալեր շարժելուց հեշտա, իսկ էսօրվա սերունդը, քանի նման դաստիրակություն չի անցել, էդ վաղվա նույն կեղծ էլիտանա ու արատավոր ցիկլը կրկնվումա անվերջ ձևով: Եթե կրտսեր սերնդի հոգեբանությունից էսօր հանվի ագահության ախտը, ապա էդ իրա արդյունքներով կգերազանցի ցանկացած ողորմահավաքին, քանի որ համայնքի ու պետբյուջեյի լափման ՀԱՄԱԿԱՐԳՎԱԾ ու ՀԱՄԱԿԱՐԳԱՅԻՆ թալանի պրոցեսի վերջը կգա, իսկ միջոցները կուղղվեն բնականոն ձևով իրանց բուն նպատակներին, այլ ոչ թե կմտնեն կառավարիչ կոչված հանցագործ ավազակների գրպանները: Էս համոզմունքը ծագումա էն գաղափարից, որ ՄԱՐԴՆԱ զարդարում իրա գործունեությամբ էն պաշտոնը, որը զբաղացնումա:

Պստիկ մարդուն բնորոշ մեծ թալանչիական հակումները էսօր հասցրելա մեզ կատարյալ աղետի առաջ: Համահայկական վեհաժողովներում քաղցր - մաղցր ճառեր ասելով որևէ խնդիր չի լուծվի, եթե ներկա կաշառակեր ու միմյանց կաշառատու լափող վարչակազմին չփոխարինի անկաշառ, ասկետ, ժողովրդին ծառայելու գիտակցությամբ զինված իսկական ԷԼԻՏԱՆ:
     Այժմ հասկանալիյա, թե ինչի են Հրանուշ Խառատյանի նման վարձկանններին իշխանությունները պարբերաբար բաց թողնում եթեր, որ ավանակ - ավանակ, պատմությունից զրո վիճակով, չիմանալով խոսա սովետական ժամանակների ըսենց կոչված ՝՝բռնությունների՝՝ մասին որ մի քանի հազար ըսենց կոչված ՝՝բռնադատվածներով՝՝ ցավակցական զգացմունքներ առաջացնի մեր մեջ՝ փոխարենը ատելո էն մարդկանց ու համակարգին, ովքեր կանխել են լափելու, շորթելու, կաշառատվության երևույթները սովետական հասարակական կարգի մեջ: Այնինչ, բանական, այսինքն՝ հասկացող մարդիկ գիդեն, որ եթե սովետական իշխանության, մասնավորապես՝ Ստալինի ժամանակ հանցագործություն կատարած անձին բռնի՝ այսինքն հարկադրանքի ուժով չմեկուսացնեյին ու չփագեյին համապատասխան հաստատության մեջ, ապա էդ հասարակությունը կքայքայվեր ու կբարոյազրկվեր, ոնց որ քայքայվել ու բարոյազրկվելա էսօր մեր հասարակությունը: Մեր հասարակության մեջ թալանը հասցվելա պաշտամունքի աստիճան ու սահմանվելա մարդ կոչվելու մի կեղծ չափանիշ՝ փող աշխատելը, թանգանոց քրջեր հագնելը ու թանգանոց ավտոմեքենա վարելը: Վերջ, ուրիշ ոչ մի չափանիշ չկա մարդ ընկալվելու ու մարդ տեսակի ԱՌԱՋԱԴՄՈՒԹՅԱՆ համար:

Այսպիսով, լրիվ հասկանալիյա, թե ինչի՛ չափից դուրս վաղաժամ վերացրեցին Հայաստանում պատժի ամենավերջին ու կարևոր հաստատությունը՝ ՄԱՀԱՊԱՏԻԺԸ: Վերացրեցին, որ անպատժելիության մթնոլորտը ավելի խորանա: Վերացրեցին, որ Վազգեն Խաչիկյանը ու նրա նման երկոտանիները, իրանց պաշտոնի բերումով վիթխարի փողեր ուտեն ու կիսվեն հանցագործության շահագրգիռ մի քանի կողմերի հետ, որ գնդակահարության փոխարեն երեք տարի նստելուց հետո ազատորեն շրջեն էն հասարակության մեջ, որի հանդեպ գործել են անդառնալի ու փաստացիորեն չվերականգնվող հանցագործություններ, իսկ մյուս կողմից էլ վայելեն իրանց թալանածը:

Հետևաբար, դեռևս ազգի սրիկա զանգվածի հանդեպ անհրաժեշտա թե՛ արդարացված բռնաճնշումը, թե՛ մահապատիժը, որ մյուս՝ արդար վաստակով ապրող մեծամասնական զանգվածը, նորմալ ու հանգիստ ապրի: Ուրեմն՝ կեցցե էդ տեսակ ԱՐԴԱՐԱՄԻՏ բռնաճնշումը:
     Էսօր էդ բռնության բացակայության համար հայ հասարակությունը շատ դաժան ձևովա հատուցում, որդեղ ողորմահավաքները կոնկրետ ձևով նպաստել են մինչ օրս էդ կեղծ ՝՝էլիտայի՝՝ վերարտադրմանը:
     Երբ քո գյուղի խմելու ջրի տրուբեքը ծակ են, նորմալ ասֆալտ գոյություն չունի, որ ապրանքափոխանակության, առևտրի ու դրա հետ կապված պրոցեսները բարեկարգ ճանապարհներով տեղի ունենան, թոշակդ ու աշխատավարձդ չի բավարարում ապրելու ու վերարտադրվելու համար, ապա ընտրածդ քաղաքապետի, գյուղապետի, համայնքապետի գլուխը էդ նույն ծակ տրուբով ջարդելու կատարյալ իրավունքը ունես՝ իրա կողմից համայնքի ու պետական միջոցների, վերջին հաշվով քո՝ որպես հարկատույի միջոցների ու քրտինքի լափման համար: Արդեն նոր կառավարիչը խելքը գլուխը կհավաքի ու անգամ չի մտածի որևէ թալանով զբաղվելու մասին: Բայց շատ ավելի լավա, երբ էդ տեսակների գանգը առաննց որևէ հասարակական ցնցումների ու ապստամբությունների ջարդումա ինքը՝ պետությունը, պետական համապատասխան հաստատությունը ներկայացնող պետական այրը՝ ՍՏԱԼԻՆԸ, ԲԵՐԻԱՆ, որոնք ճիշտ են հասկացել իրանց պաշտոնին գնտվելու համապատասխան ֆունկցիան, էսօրվա իշխանավորների նման միլիարդներ, միլիոններ ու նույնիսկ՝ հազարներ չեն դիզել, ապրել են համեստ, պետական օրենքով սահմանված միջոցներով, չեն զբաղվել ազգի թալանով, արտասահմայան բանկերում չեն ունեցել ժողովրդից թալանված ո՛րևէ դրամական միջոցներ ու իրանց ամբողջ գործունեությունը ուղղել են հասարակական ու պետական անվտանգության ապահովման մեծ գործին: Մարդիկ ագահ չեն էղել, ինչքան էլ որ փորձեն կեղտ պրոպագանդիստները ու հրանուշանման սողունները էսօրվա Հայաստանի ավազակներին էդքան պետքական սև պրոպագանդա լցնեն էդ մեծ մարդկանց շիրիմին: Հիմա հասկանալիյա՞ թե ումա ծառայում Հրանուշ Խառատյան կոչվածը:

Իսկ համահայկական դրամահավաք կոչվածները խաղացել ու խաղում են իրանց մեծ ու բացասական դերը՝ քողարկել, լռության են մատնել, շեղել են ժողովրդի ուշադրությունը էն գիտակցությունից, որ պետական մեքենան աշխատացնելու կոչված իշխանավորը, պաշտոնյան, իրա բուն պարտականությունները չի կատարում, իրա պաշտոնով չի ծառայում ժողովրդին: Այսինքն էդ դրամահավաքները ժողովրդի մեջ բթացրել են իշխանություն ու ժողովուրդ բնականոն ու ԱՐԴԱՐ փոխհարաբերությունների բարձրագույն քաղաքացիական գիտակցությունը:

Բայց էս բացի ուժային հարց ըլնելուց միաժամանակ բարոյական դաստիրակության հարցա, որը չի լուծվում և չի էլ կարա լուծվի և ո՛չ մի ողորմահավաքներով: Էս տեսակ դաստիրակության հարցը կարա լուծվի մենակ համապատասխան մտավորականության ջանքերով: Ես կարամ էսօրվա քաղաքական դաշտ կոչվածում նշմարեմ ու տամ նման մի մտավորականի անուն՝ ԱՇՈՏ ՄԱՆՈՒՉԱՐՅԱՆ: Ցավալիորեն Աշոտին լսողներն ու հասկացողները քչերն են: Շատերին մենակ հետաքրքրումա հե՛նց հիմա հարստանալը, սեփական գրպանը ամեն գնով, նույնիսկ՝ հանցագործ ճանապարհով լցնելու հակաիդեալներով ապրելը:
    
    
     Հեղինակ՝ ՍՏԵՓԱՆ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
    
    
     Շվեդիա, Էնշոփինգ
    
    
     22.10.2017