Խնդրում ենք սպասել...

Հոդվածներ

Դիմում

17:46, երեքշաբթի, 11 սեպտեմբերի, 2018 թ.
Դիմում

ՀՀ Վարչապետ Ն.Փաշինյանին
     Ոստիկանության թոշակառու Հովիկ Մահորյանից
    
    
     Բաց դիմում

Պարոն Վարչապետ, ներկայացնում եմ 26.07.2018թ-ին տեղի ունեցած ՀՀ ոստիկանության կոլեգիայի նիստի ժամանակ Ձեր ելույթից մեկ հատված, այն է. «..... Այս հանդիպումը լավ առիթ է, որպեսզի քննարկենք 2018թ-ի առաջին կիսամյակն իր ամբողջության մեջ, հետագա անելիքները և ոստիկանության գործունեության առանձնահատկությունները ընթացիկ իրավիճակում: Հասկանալի է, որ այն, ինչ տեղի է ունեցել Հայաստանի հանրապետությունում, նկատի ունեմ քաղաքական փոփոխությունները, դրանք իրավիճակի լուրջ փոփոխություն են բոլորիս՝ և՜ հանրության, և՜ պետական մարմինների, և՜ իշխանությունների ներկայացուցիչների համար: Կառավարման համակարգում կան պայմանականորեն ասած նախկինում նշանակված, նոր նշանակված մարդիկ, որոնք իրենց քաղաքական կամ կադրային ծագումնաբանությամբ տարբեր ճանապարհ են անցել և հասկանալի է, որ մենք անխուսափելիորեն պետք է մտնեինք ադապտացիայի շրջան, որը որոշակի ժամանակ պետք է ունենա: Որքան մեծ է պետական տվյալ մարմինը, այնքան ավելի դժվար և երկար է տեղի ունենում այդ շրջանը, բայց հույս ունեմ, որ մենք նոր իրավիճակում արդեն ավարտել ենք ադապտացիայի այդ շրջանը և պատրաստ ենք լիարժեք գործել: Անխուսափելիորեն լինելու են մարդիկ, որոնք անցնելու են այն, այսինքն հարմարվելու են նոր պայմաններին, ոգևորված են լինելու այն հնարավորություններից, որ այսօր բացվել են, իհարկե բազմաթիվ հնարավորություններ էլ փակվել են և պետք է փակվեն, բայց այս շրջանում յուրաքանչյուրը պետք է ունենա այս շրջանը բարեհաջող անցնելու հնարավորություն, եթե դրա համար չկան շատ լուրջ պատճառներ, որոնք բացառում են այդ հնարավորությունները: Չի կարող լինել այնպիսի քայլեր, որոնք խորթ են Հայաստանում տեղի ունեցած փոփոխությունների գաղափարախոսությանը կամ այնպես, որ տեղի ունեցած փոփոխություններն աշխատեն քաղաքացիների մի խմբի օգտին, և մի խմբի դեմ: Մեր գործողությունների հիմքում այսպիսի գաղափարախոսություն չկա և չի եղել, եթե լիներ՝ կարծում եմ այս փոփոխությունները տեղի չեին ունենա: Սա ամենակարևոր խնդիրն է; .....» մեջբերման ավարտ:
     Պարոն Վարչապետ, ահա Ձեր այս ելույթից հետո անցել է մեկ ամսից ավելի և ՀՀ ոստիկանությունում կա պաշտոնատար անձ /անձիք/, ով այդպես էլ չի կարողանում ադապտացվել Նոր Հայաստանին, նոր իրողություններին, նոր պայմաններին և կարծում եմ չի էլ կարողանալու, քանի որ նա իր էությամբ այդպիսին է, ինչքան էլ, որ ինքն իրեն ստիպի փոխվել, միևնույնն է չի փոխվելու ; Ձեզ եմ ներկայացնում փաստը, թե ինչու եմ ես այդպես վստահ ասում այդ մասին: ՀՀ ոստիկանության պետ /նախկին/ պարոն Վ.Ս.Գասպարյանին հասցեագրած իմ 14.04.2018թ-ի բաց դիմումը իմ խնդրանքով 07.05.2018թ-ին տեղադրվել է galatv.am կայքում, քանի որ դիմումի կապակցությամբ ՀՀ ոստիկանության կողմից արձագանք չի եղել նշված դիմումը 06.06.2018թ-ին ուղարկել եմ dimum@police.am էլեկտրոնային հասցեով, քանի որ դրանից հետո էլ ՀՀ ոստիկանության կողմից արձագանք չի եղել նշված դիմումը 15.06.2018թ-ին ուղարկել եմ nav-pet@police.am էլեկտրոնային հասցեով: Դրանից հետո ինձ զանգահարեց ՀՀ ոստիկանության Ներքին անվտանգության վարչության աշխատակից պարոն Մ.Նահապետյանը և հայտնեց, որ իմ դիմումը ստացել են, ուսումնասիրում են, որ ինձ կպատասխանեն, ես պարոն Նահապետյանին խնդրեցի, որպեսզի ինձ ընդունեն լսեն դրանից հետո նոր պատասխանեն, պարոն Նահապետյանը ասաց, որ իմ խնդրանքը կփոխանցի ղեկավարությանը, ինչպես որ որոշեցին, այդպես էլ կանեն: Իմ դիմումի կապակցությամբ ինձ ՀՀ ոստիկանություն չեն հրավիրել և ի պատասխան իմ դիմումի էլեկտրոնային փոստով 19.06.2018թ-ին ստացել եմ 18.06.2018թ-ի թիվ 12/704 գրությունը հետևյալ բովանդակությամբ, այն է. «ՀՀ ոստիկանության պետին հասցեագրած «14.04.2018թ.» թվագրմամբ Ձեր դիմումը ստացվել և քննվել է ՀՀ ոստիկանության Ներքին անվտանգության վարչությունում: Դիմումում նշված՝ ՀՀ ոստիկանության ՔԳՎ Շիրակի մարզի քննչական բաժնի Արթիկի քննչական բաժանմունքի քննիչի, ոստիկանության Շիրակի մարզային վարչության Արթիկի բաժնի պետ Տ.Պետրոսյանի և մյուս ծառայողների գործողությունները, ինչպես նաև մնացած հանգամանքները քննարկման առարկա են դարձել ՀՀ ոստիկանության Ներքին անվտանգության վարչությունում՝ ՀՀ ոստիկանության պետին հասցեագրած Ձեր նույնաբովանդակ դիմումների կապակցությամբ դեռևս 2012 թվականին իրականացված ուսումնասիրության շրջանակներում, որի արդյունքների վերաբերյալ Ձեզ տրվել են սպառիչ պատասխաններ: Միաժամանակ պարզվել է, որ Ձեր դիմումում նշված հանգամանքները քննության առարկա են դարձել 2015թ նոյեմբերի 13-ին ՀՀ հատուկ քննչական ծառայությունում Ձեր ներկայացրած հաղորդման առթիվ հարուցված թիվ 62230915 քրեական գործի նախաքննության շրջանակներում: Հիշյալ քրեական գործով 2016թ-ի օգոստոսի 26-ին որոշում է կայացվել քրեական հետապնդում չիրականացնելու և քրեական գործով վարույթը կարճելու մասին՝ դիմումում Ձեր կողմից վկայակոչված պաշտոնատար անձանց արարքներում հանցակազմի բացակայության հիմքով: Այսինքն՝ տվյալ պարագայում առկա է չվերացված որոշում, որը վերանայելու իրավասություն ոստիկանությունը չունի, ուստի ՀՀ ոստիկանության պետին հասցեագրած և էլեկտրոնային փոստով 2018թ. հունիսի 6-ին և հունիսի 15-ին ուղարկած Ձեր «14.04.2018թ.» թվագրմամբ դիմումը թողնվել է անհետևանք» , գրության ավարտ:
     Պարոն Վարչապետ, պարոն Վ.Ս.Գասպարյանին հասցեագրած 14.04.2018թ-ի իմ դիմումում ես ներկայացրել եմ որոշ փաստեր, որոնց մասին առաջին անգամ եմ գրել, նախկինում այդ մասին ես չեմ գրել ոչ՜ ոստիկանությունում, ոչ՜ դատախազությունում և ոչ էլ ՀՔԾ-ում, չգիտես ինչու ՀՀ ոստիկանությունից ինձ պատասխանում են, որ իբր թե նախկինում ինձ տրվել են սպառիչ պատասխաններ: Ներկայացնում եմ իմ դիմումի նշված հատվածը, այն է` . «Ոստիկանի պաշտոնը բարձրացնելիս ՀՀ ոստիկանությունում ուսումնասիրում են տվյալ ոստիկանի անձնական գործը, մեծ նշանակություն են տալիս նրա խրախուսանքներին /մեդալներ, պատվոգրեր և այլն/, այն, որ Մ.Մխիթարյանը շատ անգամներ է խրախուսվել ես մինչ Ոստիկանության ՇՄ վարչության պետի անձնակազմի գծով տեղակալ պարոն Հ.Ավետիսյանի ասելը չեմ լսել այդ մասին, պարոն Ավետիսյանը մի անգամ ոստիկանության Արթիկի բաժնում անդրադառնալով խրախուսման ներկայացված ոստիկաններին, ասել է հետևյալը, որ Մինո Մխիթարյանը շատ է ներկայացվում խրախուսման, ասելով Մինո-Մինո, մի քիչ շատ չեղավ Մինոյի համար: Ոստիկանության Արթիկի բաժնի կողմից գողության դեպք բացահայտվեց, բացահայտողը շարքային ոստիկան էր, նա էր ասել թե ովքեր են գողություն կատարողները, ասել էր նաև թե որտեղ է թաքցված գողոնը: Ոստիկանության Արթիկի բաժնում, խորհրդակցության ժամանակ Ոստիկանության ՇՄ վարչության պետի օպերատիվ գծով տեղակալ պարոն Ենգոյանը Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ Տ.Պետրոսյանին հարցրեց թե ով է այդ գողությունը բացահայտել, Տ.Պետրոսյանը լռեց, ծպտուն չհանեց, չասաց ով է բացահայտել, պարոն Ենգոյանը նորից դիմեց Պետրոսյանին, Պետրոսյան ասա ով է բացահայտել, որ խրախուսենք նրան, Պետրոսյանը նորից լռեց, ծպտուն չհանեց, տեսնելով, որ Պետրոսյանը չի պատասխանում պարոն Ենգոյանը դիմեց մեզ՝ դահլիճում նստած ոստիկաններիս, հարցրեց ով է գողությունը բացահայտել, մենք բոլորս գիտեինք ով է բացահայտել, սակայն չասացինք, լռեցինք, լռեց նաև գողությունը բացահայտող ոստիկանը, ով նույնպես նստսծ էր դահլիճում, եթե բաժնի պետը չի ասում, ինքը ինչպես ասեր, պարոն Ենգոյանը տեսնելով, որ մենք նույնպես չենք ասում, ասաց չեք ուզում, մի ասեք և այլևս չանդրադարձավ դրան: Դրանից հետո Տ.Պետրոսյանը թե ում վերագրեց այդ գողության բացահայտումը, թե ով խրախուսվեց, ոչ ոք չիմացավ, մի գուցե Պետրոսյանը իրեն վերագրեց կամ վերագրեց իր կամակատար տեղակալ Մխիթարյանին չեմ կարող ասել, այդ ժամանակ Մխիթարյանը դեռևս հերթապահի պաշտոնում էր թե Պետրոսյանը նրան արդեն «սարքել» էր պետի անձնակազմի գծով տեղակալ չեմ հիշում, իսկ երբ Մխիթարյանը արդեն պետի անձնակազմի գծով տեղակալն էր խոսակցություն կար, որ պետի ծառայության գծով տեղակալի թոշակի անցնելուց հետո Տ.Պետրոսյանը Մխիթարյանին «սարքելու» է պետի ծառայության գծով տեղակալ և այդպես էլ եղավ: Հետագայում Տ.Պետրոսյանը տեղեկանալով, որ այդ գողությունը բացահայտող ոստիկանը մի քիչ նեղսրտած է, որ իր անունը չի տրվել և չի խրախուսվել, մոտ մեկ տարի անց, մեկ այլ առիթով նրան ներկայացրել է խրախուսման: Ասեմ, որ այդ ոստիկանը ոչ միայն այդ գողությունը բացահայտելու համար, այլ ընդհանրապես արժանի է խրախուսանքների» ..., ահա այս մասին ես նախկինում չեմ գրել, և չգիտես ինչու ՀՀ ոստիկանությունից ինձ պատասխանել են, որ իբր թե դեռևս 2012թ-ին ինձ սպառիչ պատասխաններ են տրվել: Բավական չէ, որ իմ նախկին դիմումներին պատշաճ ձևով ընթացք չի տրվել, հիմա էլ փորձ է արվում իմ նախկին դիմումները շահարկելով թաքցնել իմ կողմից ներկայացրած նոր հանգամանքը, որը ստուգման կարիք ունի, այն պետք է ՀՀ ոստիկանության կողմից ուսումնասիրվեր, քննության առարկա դառնար, սակայն չի արվել, մի գուցե պաշտոնատար անձի կողմից պաշտոնեական լիազորությունների չարաշահում է կատարվել, կամ մի գուցե առկա է մեկ այլ հանցակազմ:
     Անդրադառնալով խրախուսանքներին, ներկայացնում եմ ևս մեկ փաստ, որի մասին նախկինում չեմ գրել, գրում եմ հիմա՝ իմ այս դիմումում և կարծում եմ, որ ՀՀ ոստիկանության կողմից պետք է ուսումնասիրվի դրա օրինականությունը, հետևյալ պատճառաբանությամբ, այն է. «Մինո Մխիթարյանը ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետի անձնակազմի գծով տեղակալի պաշտոնում որքանով հիշում եմ նշանակվել է 2011թ-ի նոյեմբեր ամսին, մեկ ամիս անց ստացել է ոստիկանության փոխգնդապետի կոչում, մի քանի ամիս անց նշանակվել է ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետի ծառայության գծով տեղակալ, կոչումը եղել է փոխգնդապետ: Լինելով բաժնի պետի տեղակալ 2017թ-ի վերջին կամ 2018թ-ի սկզբին նրան շնորհվել է գնդապետի կոչում: Համաձայն «Ոստիկանությունում ծառայության մասին» օրենքի, ոստիկանության ավագ պաշտոններն են 1/ բաժնի պետի տեղակալ 2/ բաժանմունքի պետ: Ոստիկանության ավագ կոչումն է՝ փոխգնդապետ: Այսպիսով բաժնի պետի տեղակալի պաշտոնի համար սահմանված առավելագույն կոչումը փոխգնդապետն է, սակայն պետի տեղակալ Մինո Մխիթարյանին շնորհվել է գնդապետի կոչում: Եթե պարզվի, որ Մինո Մխիթարյանին գնդապետի կոչումը շնորհվել է որպես խրախուսանք, ապա անհրաժեշտ է պարզել կոնկրետ ինչ գործողության համար է նա խրախուսվել, եթե նա խրախուսվել է գողության դեպք բացահայտելու համար, ապա անհրաժեշտ է պարզել տվյալ գողության դեպքը անձամբ Մինո Մխիթարյանն է բացահայտել, թե բացահայտել է համայնքային ոստիկանը /ները/, կամ արդյոք գողության դեպք բացահայտելը համարժեք է գնդապետի կոչում շնորհելուն: Ոստիկանության Արթիկի բաժնի ոստիկանների կողմից տարիների ընթացքում գողության շատ դեպքեր են բացահայտվել, բայց ես չեմ հիշում, որ ոստիկանին գողության դեպք բացահայտելու համար որպես խրախուսանք արտահերթ կոչում շնորհվի, ինչու հենց Մինո Մխիթարյանին, այն էլ բաժնի պետի տեղակալի պաշտոնի համար օրենքով սահմանված առավելագույն կոչումից մեկ աստիճան բարձր կաչում շնորհել»:
     Ինչ վերաբերվում է իմ նախկին դիմումներին, որ իբր ինձ սպառիչ պատասխաններ են տրվել, ապա ես ամենայն պատասխանատվությամբ հայտնում եմ, որ ինձ սպառիչ պատասխան չի տրվել, ես նախկինում բազմաթիվ դիմումներով խնդրել եմ, որպեսզի ինձ պատասխանեն արդյոք իմ կողմից ներկայացրած փաստերով Տիգրան Պետրոսյանի, Մինո Մխիթարյանի, ՇՄ վարչության որոշ պաշտոնատար անձանց, քննիչի, գործողություններում օրենքի խախտումներ հայտնաբերվել են, թե ոչ, սակայն կոնկրետ պատասխան չեմ ստացել: ՀՀ ոստիկանությունից 18.06.2018թ-ի թիվ 12/704 գրությամբ ինձ պատասխանել են, որ իբր թե դեռևս 2012թ-ին ինձ սպառիչ պատասխաններ են տրվել, բայց ես մինչև 2015թ-ի վերջ դիմումներ եմ գրել ու ինձ միշտ պատասխանել են, որ իբր թե ինձ տրվել են սպառիչ պատասխաններ, այդպես էլ չեն պատասխանել թե իմ կողմից նշված օրենքի խախտումները համապատասխանում է իրականությանը թե ոչ, որոնք թույլ են տվել իմ կողմից մատնանշած պաշտոնատար անձիք: Հետաքրքիր է գոնե մեկ կարգապահական խախտում հայտնաբերվել է, թե ոչ:
     ՀՀ Ոստիկանության պետ /նախկին/ պարոն Վ.Գասպարյանին հասցեագրած 22 դիմում ունեմ, առաջին դիմումը գրել եմ 10.11.2012թ-ին, վերջինը՝ 28.09.2015թ-ին: 2014թ-ի մայիս ամսից մինչև 2015թ-ի սեպտեմբեր ամիսը ներառյալ, բացի 2014թ-ի դեկտեմբեր և 2015թ-ի հունիս ամիսներից գրանցված եմ եղել պարոն Վ.Գասպարյանի կողմից քաղաքացիների ամենամսյա ընդունելությանը: Պարոն Վ.Գասպարյանի փոխարեն երեք անգամ ինձ ընդունել է ՀՀ ոստիկանության Իրավաբանական վարչության պետ /այժմ Աշխատակազմի ղեկավար/ պարոն Մ. Հակոբյանը, դրանից հետո հրաժարվել եմ ընդունելությունից, քանի որ քաղաքացիներին նորից ընդունում էր պարոն Հակոբյանը, իսկ պարոն Հակոբյանի հետ մեկ անգամ ևս հանդիպելը անիմաստ եմ համարել և աշխատակիցներին խնդրել եմ, որ ընդունելությունից իմ հրաժարվելու պատճառը հենց այդպես էլ գրանցեն:
     Պարոն Վարչապետ, ՀՀ ոստիկանության պետ /նախկին/ պարոն Վ.Գասպարյանին հասցեագրած 14.04.2018թ-ի իմ դիմումը 07.05.2018թ-ին իմ խնդրանքով galatv կայքում տեղադրելուց և իմ կողմից երկու անգամ՝ 06.06.2018թ-ին և 15.06.2018թ-ին էլեկտրոնային փոստով նշված դիմումը ՀՀ ոստիկանություն ուղարկելուց հետո՝ 28.06.2018թ-ին Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ նշանակվեց Տիգրան Պետրոսյանի /նախկին պետ/ կամակատար տեղակալ Մինո Մխիթարյանը, սակայն ես հույս ունեի, որ ՀՀ ոստիկանությունում ղեկավարություն է փոխվել, որ ՀՀ ոստիկանության պետ պարոն Վ.Օսիպյանը ինձ կընդունի, կլսի և կհանձնարարի, որպեսզի Մինո Մխիթարյանին «վռնդեն» ոստիկանության համակարգից: Երբ Վերաքննիչ քրեական դատարանը 2008թ-ի դեկտեմբեր-ի 23-ին բեկանեց ՇՄ առաջին ատյանի դատարանի կողմից իմ նկատմամբ կայացրած մեղադրական դատավճիռը / իմ նկատմամբ անհիմն քրեական հետապնդում է իրականացվել և դատարանը ինձ դատապարտել է հիսուն հազար դրամ տուգանքի, քանի որ չեմ կատարել որոշ պաշտոնատար անձանց շատ մեծ ցանկությունը՝ չեմ հաշտվել եղբորս ՌԴ շահագործման ուղարկող և ինձ՝ ոստիկանիս ծեծի ենթարկող քաղաքացու հետ /, ես վերադարձա ծառայության, սկսեցի զեկուցագրեր գրել, փաստաթղթեր պահանջել, որպեսզի պատասխանատվության ենթարկվեին Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետի օպերատիվ գծով տեղակալ /հետագայում բաժնի պետ, այժմ ոստիկանության համազգեստի մեջից հանված/ Տիգրան Պետրոսյանը, դատախազի տեղակալը, քննիչը, դատավորը: Այդ ժամանակ Մինո Մխիթարյանը հերթապահի պաշտոնում էր, իսկ ես հերթապահի օգնականի պաշտոնում էի: Տիգրան Պետրոսյանը հերթապահ Մինո Մխիթարյանի միջոցով իմ նկատմանբ ճնշում էր գործադրում, որպեսզի ես զեկուցագրեր չգրեի, սակայն ես նրանց «բանի» տեղ չէի դնում, շարունակում էի զեկուցագիր գրել և պայքարել, այս մասին ամենայն մանրամասն ներկայացրել եմ իմ նախկին /2012-2015թ/ դիմումներում: 2009թ-ի հունիս կամ հուլիս ամսին Տ.Պետրոսյանը նշանակվեց Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ, 2011թ-ի նեյեմբերին Տ.Պետրոսյանը Մինո Մխիթարյանին «սարքեց» պետի անձնակազմի գծով տեղակալ; Եվ ահա 2012թ-ի մայիս ամսին իմ 50-ամյակը լրանալու կապակցությամբ ոստիկանությունում ծառայությունից ինձ ազատումը դրանք խաբեությամբ կազմակերպեցին այնպես, որ ինձ կենսաթոշակ չնշանակվի և կարողացան այնպես անել, որ Ոստիկանության ՇՄ վարչությունում ապօրինի հրաժարվեցին ինձ կենսաթոշակ նշանակելու գործընթացը սկսելուց, հայտնելով, որ ինձ կենսաթոշակ չի նշանակվելու /այս մասին նույնպես մանրամասն ներկայացրել եմ իմ նախկին դիմումներում, ներկայացրել եմ, թե որ պաշտոնատար անձ կոչվածը ինչ խախտում է թույլ տվել /: Միայն 2012թ-ի նոյեմբեր ամսին ՀՀ ոստիկանության պետ /նախկին/ պարոն Վ.Գասպարյանին դիմում գրելուց հետո ինձ թոշակ նշանակվեց և 2013թ-ի մարտ ամսից թոշակ ստացա, այսինքն ոստիկանությունում ծառայությունից իմ ազատվելուց իննը ամիս անց, այդ իննը ամիսների ընթացքում ես եղել եմ հոգեբանական տառապանքի մեջ, դրա համար պետք է պատասխան տան թե ոչ, իհարկե պետք է պատասխան տան:
     Ի պատասխան 14.04.2018թ-ի իմ դիմումի, ՀՀ ոստիկանության Ներքին անվտանգության վարչության կողմից ինձ ուղարկած 18.06.2018թ-ի թիվ 12/704 գրությունը ստանալուց հետո՝ 27.08.2018թ-ին ՀՀ ոստիկանության պետ պարոն Վ.Օսիպյանին հասցեագրած ևս մեկ դիմում եմ ուղարկել nav-pet@police.am էլեկտրոնային հասցեով: Նշված դիմումով հնարավորինս ներկայացրել և հիմնավորել եմ, որ իմ նախկին դիմումներին սպառիչ պատասխաններ չեն տրվել` ինչպես նշված է գրության մեջ: Ի պատասխան 27, 08.2018թ-ի իմ դիմումի էլեկտրոնային փոստով ստացել եմ 30.08.2018թ-ի թիվ 12/1334 գրությունը՝ ամբողջությամբ նույն բովանդակությամբ, ինչ նախկինն էր, որ իբր թե ինձ նախկինում՝ դեռևս 2012թ-ին տրվել են սպառիչ պատասխաններ և այլն:
     Պարոն Վ. Օսիպյանը ՀՀ ոստիկանության պետի պաշտոնում նշանակվել է 10.05.2018թ-ին, իսկ պարոն Ռ.Սմբատյանը ՀՀ ոստիկանության Ներքին անվտանգության վարչության պետի պաշտոնում նշանակվել է 23.05.2018թ-ին, նրանք երկուսն էլ տեղյակ չեն իմ նախկին /2012-2015թ/ դիմումներից, ես վստահ եմ, որ նախկինում իմ դիմումներով զբաղված պաշտոնատար անձը /անձիք/ իմ դիմուները պարոն Վ. Օսիպյանին կամ ընդհանրապես չի զեկուցել, կամ ճիշտ չի զեկուցել, խաբել է նրան, իսկ պարոն Ռ.Սմբատյանին խաբել է, նրանց ներկայացնելով, որ իբր թե նախկինում ինձ տրվել են սպառիչ պատասխաններ:
     Պարոն Վարչապետ, ներկայացնում եմ ՀՀ ոստիկանության պետ պարոն Վ. Օսիպյանին հասցեագրած 27.08.2018թ-ի իմ դիմումի այսպես ասած վերջաբանը, այն է. «Պարոն գնդապետ, խնդրում եմ ձեզ, թույլ մի տվեք, որ իմ նախկին / 2012թ-2015թ / դիմումներով զբաղված ՀՀ ոստիկանության պաշտոնատար անձիք այժմ էլ զբաղվեն իմ դիմումներով, թույլ մի տվեք, որ նրանք նույնիսկ մատով դիպչեն իմ դիմումներին, թույլ մի տվեք, որ նրանք նույնիսկ հեռվից նայեն իմ դիմումներին, Դուք նրանց մի հավատացեք, նրանք խաբել են Ձեզ; Խնդրում եմ Ձեզ, ընդունեք լսեք ինձ, հավատացնում եմ Ձեզ, ինձ լսելուց հետո չեք կարողանալու տիրապետել Ձեր զայրույթը և հենց իմ ներկայությամբ կհանձնարարեք, որ Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ Մինո Մխիթարյանին «վռնդեն» ոստիկանության համակարգից և ոչ միայն դրան, ինձ լսելուց հետո վստահ եմ նաև, որ կհանձնարարեք, որպեսզի Ոստիկանության Արթիկի բաժնի նախկին պետ Տիգրան Պետրոսյանի դիմաց փակեն ոստիկանության համակարգ վերադառնալու բոլոր ճանապարհները: Խնդրում եմ Ձեզ, թույլատրել, որպեսզի ինձ գրանցեն Ձեր կողմից 2018թ-ի օգոստոսի 29-ի քաղաքացիների ընդունելությանը; Խնդրում եմ Ձեզ, ընդունեք լսեք ինձ» ;
     Նախկինում երբ դիմումներ էի գրում ՀՀ ոստիկանության պետի կողմից քաղաքացիների ընդունելությանը ինձ գրանցելու խնդրանքով, իմ դիմումը ստանալուց հետո համապատասխան ծառայությունից զանգահարում էին ինձ և հայտնում, որ ես գրանցված եմ ընդունելությանը, որ կարող եմ նշված օրը, նշված ժամին ներկայանալ ; 2018թ-ի օգոստոսի 29-ի քաղաքացիների ընդունելությանը չեմ ներկայացել, քանի որ ինձ չեն տեղեկացրել, ես տեղեկացված չեմ եղել արդյոք ինձ գրանցել են նշված ընդունելությանը, թե ոչ:
     Պարոն Վարչապետ, եթե ես վստահ լինեմ, որ Դուք իմ դիմումները ամբողջությամբ կկարդաք, ես էլեկտրոնային փոստով Ձեր ;;ֆեյսբուքի մեսինջերին;; կուղարկեմ պարոն Վ.Գասպարյանին հասցեագրած 14.04.2018թ-ի և պարոն Վ. Օսիպյանին հասցեագրած 27.08.2018թ-ի իմ դիմումները: Կարդալուվ 14.04.2018թ-ի իմ դիմումը Դուք կտեսնեք, թե որոշ պաշտոնատար անձիք ինչ նողկալի վիճակում են հայտնվել ՀՔԾ-ում՝ ինձ հետ առերես հարցաքննության ժամանակ, սակայն նրանք կարողացան ստելով «պլստալ» քրեական պատասխանատվությունից: Ես ուզում եմ, որ Դուք այդ դիմումները կարդաք և զայրանաք, ես վստահ եմ, որ անպայման կզայրանաք, իսկ եթե Դուք զայրանաք՝ դա իմ «օգուտն» է, վերջապես իմ դիմումներին պատշաճ ձևով ընթացք կտրվեն: Ես այս պահից հրաժարվում եմ իմ դիմումների կապակցությամբ ՀՀ ոստիկանության որևիցէ պաշտոնատար անձի հետ հանդիպել, քանի դեռ պարոն Օսիպյանը ինձ չի ընդունել լսել: Խնդրում եմ Ձեզ, մի բան արեք, արեք այնպես, որ անձամբ պարոն Օսիպյանը ընդունի լսի ինձ: Ես չգիտեմ ինչով է ավարտվելու այս ամենը, իմ դիմումներով զբաղվող պաշտոնատար անձը /անձիք/ վերջապես պետք է հասկանա, որ եթե ես արդեն տաս տարի է պայքարում եմ արդարության հասնելու համար, ուրեմն չեմ դադարելու պայքարել, քանի դեռ տարիներ շարունակ ինձ հոգեբանական տառապանք պատճառողները իրենց կողմից թույլ տված «այլանդակությունների» համար քրեական պատասխանատվության չեն ենթարկվել: Ինձ համար երբեք նշանակություն չի ունեցել, թե դիմացինը ինչքան փող, ինչ պաշտոն կամ ինչ մակնիշի ավտոմեքենա ունի, դրանք պետք է պատասխան տան և վերջ:

Դիմող՝ Հ.Մահորյան
     05.09.2018թ.
    
    
     ՀՀ ոստիկանության պետ, ոստիկանութան գնդապետ Վ.Ռ.Օսիպյանին
     Ոստիկանության թոշակառու Հովիկ Սուրենի Մահորյանից
    
    
     Դիմում

Պարոն գնդապետ, ՀՀ ոստիկանության պետ /նախկին/ պարոն Վ.Ս.Գասպարյանին հասցեագրած իմ 14.04.2018թ-ի բաց դիմումը /որտեղ հիմնականում ներկայացրել էի Ոստիկանության Արթիկի բաժնի նախկին պետ Տիգրան Պետրոսյանի, նախկին քննիչ Ժորա Պետրոսյանի և դատախազի նախկին տեղակալ Անդրանիկ Պապիկյանի ստերը՝ ՀՔԾ -ում տված իրենց ցուցմուքներում և ինձ հետ առերես հարցաքննության ժամանակ, նշել էի նաև, որ Մինո Մխիթարյանը նույնպես ստել է / իմ խնդրանքով 07.05.2018թ-ին տեղադրվել է galatv.am կայքում, քանի որ դիմումի կապակցությամբ ՀՀ ոստիկանության կողմից արձագանք չի եղել նշված դիմումը 06.06.2018թ-ին ուղարկել եմ dimum@police.am էլեկտրոնային հասցեով, քանի որ դրանից հետո էլ ՀՀ ոստիկանության կողմից արձագանք չի եղել նշված դիմումը 15.06.2018թ-ին ուղարկել եմ nav-pet@police.am էլեկտրոնային հասցեով: Դրանից հետո ինձ զանգահարեց ՀՀ ոստիկանության Ներքին անվտանգության վարչության աշխատակից պարոն Մ.Նահապետյանը և հայտնեց, որ իմ դիմումը ստացել են, ուսումնասիրում են, որ ինձ կպատասխանեն, ես պարոն Նահապետյանին խնդրեցի, որպեսզի ինձ ընդունեն լսեն դրանից հետո նոր պատասխանեն, պարոն Նահապետյանը ասաց, որ իմ խնդրանքը կփոխանցի ղեկավարությանը, ինչպես որ որոշեցին, այդպես էլ կանեն: Իմ դիմումի կապակցությամբ ինձ ՀՀ ոստիկանություն չեն հրավիրել և ի պատասխան իմ դիմումի էլեկտրոնային փոստով 19.06.2018թ-ին ստացել եմ 18.06.2018թ-ի թիվ 12/704 գրությունը հետևյալ բովանդակությամբ, այն է. «ՀՀ ոստիկանության պետին հասցեագրած «14.04.2018թ.» թվագրմամբ Ձեր դիմումը ստացվել և քննվել է ՀՀ ոստիկանության Ներքին անվտանգության վարչությունում: Դիմումում նշված՝ ՀՀ ոստիկանության ՔԳՎ Շիրակի մարզի քննչական բաժնի Արթիկի քննչական բաժանմունքի քննիչի, ոստիկանության Շիրակի մարզային վարչության Արթիկի բաժնի պետ Տ.Պետրոսյանի և մյուս ծառայողների գործողությունները, ինչպես նաև մնացած հանգամանքները քննարկման առարկա են դարձել ՀՀ ոստիկանության Ներքին անվտանգության վարչությունում՝ ՀՀ ոստիկանության պետին հասցեագրած Ձեր նույնաբովանդակ դիմումների կապակցությամբ դեռևս 2012 թվականին իրականացված ուսումնասիրության շրջանակներում, որի արդյունքների վերաբերյալ Ձեզ տրվել են սպառիչ պատասխաններ: Միաժամանակ պարզվել է, որ Ձեր դիմումում նշված հանգամանքները քննության առարկա են դարձել 2015թ նոյեմբերի 13-ին ՀՀ հատուկ քննչական ծառայությունում Ձեր ներկայացրած հաղորդման առթիվ հարուցված թիվ 62230915 քրեական գործի նախաքննության շրջանակներում: Հիշյալ քրեական գործով 2016թ-ի օգոստոսի 26-ին որոշում է կայացվել քրեական հետապնդում չիրականացնելու և քրեական գործով վարույթը կարճելու մասին՝ դիմումում Ձեր կողմից վկայակոչված պաշտոնատար անձանց արարքներում հանցակազմի բացակայության հիմքով: Այսինքն՝ տվյալ պարագայում առկա է չվերացված որոշում, որը վերանայելու իրավասություն ոստիկանությունը չունի, ուստի ՀՀ ոստիկանության պետին հասցեագրած և էլեկտրոնային փոստով 2018թ. հունիսի 6-ին և հունիսի 15-ին ուղարկած Ձեր «14.04.2018թ.» թվագրմամբ դիմումը թողնվել է անհետևանք» , գրության ավարտ:
     Ինչ վերաբերում է իմ նախկին դիմումներին, որ իբր ինձ սպառիչ պատասխաններ են տրվել, ապա ես ամենայն պատասխանատվությամբ հայտնում եմ, որ Ձեզ և Ներքին անվտանգության վարչության պետ պարոն Ռ.Սմբատյանին, ով նույնպես վերջերս է նշանակվել այդ պաշտոնում և տեղյակ չէ իմ նախկին դիմումներից Ձեր ենթակաները խաբել են, ես նախկինում բազմաթիվ դիմումներով խնդրել եմ, որպեսզի ինձ պատասխանեն արդյոք իմ կողմից ներկայացրած փաստերով Տիգրան Պետրոսյանի, Մինո Մխիթարյանի, ՇՄ վարչության որոշ պաշտոնատար անձանց գործողություններում օրենքի խախտումներ հայտնաբերվել են, թե ոչ, սակայն այդպես էլ կոնկրետ պատասխան չեմ ստացել: ՀՀ ոստիկանությունից 18.06.2018թ-ի թիվ 12/704 գրությամբ ինձ պատասխանել են, որ իբր թե դեռևս 2012թ-ին ինձ սպառիչ պատասխաններ են տրվել, բայց ես մինչև 2015թ-ի վերջ դիմումներ եմ գրել ու ինձ միշտ պատասխանել են, որ իբր թե ինձ տրվել են սպառրիչ պատասխաններ, այդպես էլ չեն պատասխանել թե իմ կողմից նշված օրենքի խախտումները համապատասխանում է իրականությանը թե ոչ, որոնք թույլ են տվել իմ կողմից մատնանշած պաշտոնատար անձիք:
     ՀՀ Ոստիկանության պետ /նախկին/ պարոն Վ.Գասպարյանին հասցեագրած 22 դիմում ունեմ, առաջին դիմումը գրել եմ 10.11.2012թ-ին, վերջինը՝ 28.09.2015թ-ին: 2014թ-ի մայիս ամսից մինչև 2015թ-ի սեպտեմբեր ամիսը ներառյալ, բացի 2014թ-ի դեկտեմբեր և 2015թ-ի հունիս ամիսներից գրանցված եմ եղել պարոն Վ.Գասպարյանի կողմից քաղաքացիների ամենամսյա ընդունելությանը:
     Ձեզ եմ ներկայացնում պարոն Վ.Գասպարյանին հասցեագրած նախկինում գրված իմ վերջին՝ 28.09.2015թ-ի դիմումից հատված, այն է. «Պարոն գեներալ-լեյտենանտ Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ կոչված Տ. Պետրոսյանը երկու անգամ փորձել է ինձ «կործանել» , իմ կյանքը «խորտակել» , սակայն չի կարողացել, չի կարողացել, որովհետև մարդուն «վատություն» անելու համար նույնպես գրագիտություն է պետք: 2008թ-ին իմ նկատմամբ անհիմն քրեական հետապնդում իրականացվեց և ես անհիմն դատապարտվեցի, ՀՀ վերաքննիչ քրեական դատարանը իմ վերաքննիչ բողոքի հիման վրա բեկանեց իմ նկատմամբ կայացրած մեղադրական դատավճիռը և ես վերադարձա ծառայության /, Տ.Պետրոսյանը թաքցրել է ինձ ծեծի ենթարկելու մասին ականատեսի հեռախոսով ահազանգը, չի գրանցվել թիվ 2 մատյանում, նախաքննության ընթացքում քննիչի հանձնարարությունը կատարելիս Տ.Պետրոսյանը թաքցրել է ականատեսին՝ ՇՄ դատախազի տեղակալ Ա.Պապիկյանին, ով իր աշխատասենյակի պատուհանից տեսնելով ինձ ծեծի ենթարկելը զանգահարել էր Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ /այն ժամանակ պետի օպերատիվ գծով տեղակալ/ Տ.Պետրոսյանին և ասել, որ մի ջահել ինձ ծեծի է ենթարկում: 2012թ-ին Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ Տ.Պետրոսյանը և դրա կամակատար տեղակալ Մինո Մխիթարյանը իրենց պաշտոնեական դիրքը օգտագործելով, խաբեությամբ իմ 50-ամյակը լրանալու կապակցությամբ ոստիկանությունում ազատումը կազմակերպեցին այնպես, որ ինձ կենսաթոշակ չնշանակվի և կարողացան այնպես անել, որ Ոստիկանության Շիրակի մարզային վարչությունում ապօրինի հրաժարվեցին ինձ ծառայողական կենսաթոշակ նշանակելու գործընթացը սկսելուց, հայտնելով, որ ինձ կենսաթոշակ չի նշանակվելու, միայն Ձեզ հասցեագրած իմ դիմումից հետո ինձ կենսաթոշակ նշանակվեց: Ձեզ հասցեագրած իմ դիմումներում ամենայն մանրամասն ներկայացրել եմ թե որ պաշտոնատար անձը ինչպիսի «այլանդակություն» ՝ խախտում է թույլ տվել, սակայն առ այսօր ոչ մի պաշտոնատար անձ պատասխանատվության չի ենթարկվել: Տ.Պետրոսյանը, Մ.Մխիթարյանը և դրանց նման մի քանիսը գիտեն, որ իրենք ուշ թե շուտ իրենց կողմից թույլ տված «այլանդակությունների» ՝ խախտումների համար պատասխանատվության ենթարկվելու են անպայման, դրանք ինձ լավ են ճանաչում, դրանք գիտեն, որ ես երբևիցէ թույլ չեմ տվել և թույլ չեմ տալու, որ դրանց նմանները ինձ հետ կապված ինչ որ հարցում կամայականություն ցուցաբերեն: 2014թ-ի մայիս ամսից մինչև 2015թ-ի օգոստոս ամիսը ներառյալ, բացի 2014թ-ի դեկտեմբեր և 2015թ-ի հունիս ամիսներից, գրանցված եմ եղել Ձեր կողմից քաղաքացիների ընդունելությանը, եթե իմ դիմումները Ձեզ զեկուցված լինեին, առավել քան վստահ եմ, որ Դուք ինձ կնդունեիք և կլսեիք: Ձեր կողմից քաղաքացիների ընդունելության ժամանակ երեք անգամ ինձ ընդունել է ՀՀ ոստիկանության Իրավաբանական վարչության պետ, այժմ Աշխատակազմի ղեկավար պարոն Մ. Հակոբյանը, դրանից հետո հրաժարվել եմ ընդունելությունից, քանի որ նորից պարոն Մ. Հակոբյանն էր ընդունում, իսկ պարոն Հակոբյանի հետ մեկ անգամ ևս հանդիպելը անիմաստ եմ համարել և աշխատակիցներին խնդրել եմ, որ ընդունելությունից իմ հրաժարվելու պատճառը հենց այդպես էլ գրանցեն: Պարոն գեներալ-լեյտենանտ, խնդրում եմ Ձեզ, հանձնարարել, որպեսզի Ձեզ հասցեագրած իմ դիմումներին պատշաճ ձևով ընթացք տրվեն և իմ կողմից ներկայացված փաստերով ու հիմնավորումներով պատասխանատվության ենթարկվեն այն պաշտոնատար անձիք, ովքեր «այլանդակություն» ՝ խախտում են թույլ տվել, ընդհուպ քրեական պատասխանատվության, եթե որոշ պաշտոնատար անձանց գործողության կամ կայացրած որոշման մեջ հանցակազմ է պարունակում: Պարոն գեներալ-լեյտենանտ խնդրում եմ Ձեզ, թույլատրել, որպեսզի ինձ գրանցեն Ձեր կողմից 2015թ-ի սեպտեմբերի 30-ի քաղաքացիների ընդունելությանը: Խնդրում եմ Ձեզ, ընդունեք լսեք ինձ» ... մեջբերման ավարտ:
     Ներկայացնում եմ ՀՀ ոստիկանության պետի առաջին տեղակալ /նախկին/ պարոն Հ.Պողոսյանին հասցեագրած 13.02.2015թ-ի իմ դիմումից հատված, այն է. «Պարոն գեներալ-լեյտենանտ վերը նշված գրությունը /ՀՀ ոստիկանության պետի հանձնարարությամբ ինձ ծառայողական կենսաթոշակ նշանակելու գործընթացը սկսելու վերաբերյալ / ստանալուց հետո ՀՀ ոստիկանության պետ, գեներալ-լեյտենանտ Վ.Գասպարյանին հասցեագրած իմ դիմումներին ի պատասխան ՀՀ ոստիկանության Ներքին անվտանգության վարչությունից և Իրավաբանական վարչությունից ինձ գրավոր պատասխանում են, որ իմ դիմումները թողնվում են առանց քննարկման, քանի որ իբր ինձ արդեն սպառիչ պատասխան է տրվել, ես ոչ մի կերպ չեմ կարողանում ճշտել իմ դիմումները ուսումնասիրելիս ինչ է պարզվել, որոշ պաշտոնատար անձիք օրենքի խախտում թույլ տվել են թե ոչ: Պարոն գեներալ-լեյտենանտ, որպեսզի Դուք ինքներդ համոզվեք, որ ինձ սպառիչ պատասխան չի տրվել, Ձեզ եմ ուղարկում ՀՀ ոստիկանության պետ, ոստիկանության գեներալ-լեյտենանտ Վ.Գասպարյանին հասցեագրած իմ 10.11.2012թ-ի, 12.12.2014թ-ի դիմումները և 05.05.2014թ-ի զեկուցագիրը, որոնցում մանրամասն ներկայացված են որոշ պաշտոնատար անձանց կողմից թույլ տված «այլանդակությունները» ՝ խախտումները, խնդրում եմ Ձեզ, կարդացեք իմ դիմումները, Ձեզ եմ ուղարկում նաև ի պատասխան իմ դիմումներին ՀՀ ոստիկանությունից ուղարկած բոլոր գրությունները, դրանք են՝ ՆԱ վարչության՝ 19.12.122. թիվ 12/15-13, 12.05.14թ-ի թիվ 12/576, 21.05.14թ-ի թիվ 12/633, 19.06.14թ-ի թիվ 12/735, 03.09.14թ-ի թիվ 12/1054, 29.09.14թ-ի թիվ 12/1145, ինչպես նաև Իրավաբանական վարչության՝ 19.09.2014թ-ի թիվ 2200, 03.10.2014թ-ի թիվ 2329 և 24.12.2014թ-ի թիվ 3198: Նշված գրություններում խոսք անգամ չկա, թե որոշ պաշտոնատար անձիք օրենքի խախտում թույլ տվել են, թե ոչ: Պարոն գեներալ-լեյտենանտ ի պատասխան իմ դիմումների սպառիչ պատասխան կլիներ այն, եթե ՀՀ ոստիկանությունից ինձ պատասխանեին, որ իմ դիմումներն ուսումնասիրելիս պաշտոնատար անձանց կողմից թույլ տված օրենքի խախտումներ չեն հայտնաբերվել, որ իմ կողմից ներկայացրած որոշ պաշտոնատար անձանց կողմից թույլ տված խախտումները չեն համապատասխանում իրականությանը և դա լիներ պատճառաբանված: Ես ի պատասխան իմ դիմումների սպառիչ պատասխան կհամարեմ նաև այն, եթե ՀՀ ոստիկանությունից ինձ պատասխանեն, որ իմ դիմումներն ուսումնասիրելիս հայտնաբերվել են որոշ պաշտոնատար անձանց կողմից թույլ տված օրենքի խախտումներ, սակայն նրանք պատասխանատվության չեն ենթարկվելու, քանի որ Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ Տ.Պետրոսյանի կամ դրա նման ինչ որ մի պաշտոնատար անձ կոչվածի «թիկունքը» շատ հաստ է: Պարոն գեներալ-լեյտենանտ խնդրում եմ Ձեզ օգնեք ինձ, խնդրում եմ միջոցներ ձեռնարկել, որպեսզի յուրաքանչյուր պաշտոնատար անձ իր կողմից թույլ տված «այլանդակության» ՝ խախտման համար պատասխանատվության ենթարկվի: Խնդրում եմ Ձեզ, իմ դիմումները անձամբ զեկուցեք ՀՀ ոստիկանության պետ, ոստիկանության գեներալ-լեյտենանտ Վ.Գասպարյանին» ... մեջբերման ավարտ:
     Ներկայացնում եմ ՀՀ ոստիկանության պետի տեղակալներ /նախկին/ պարոն Ս.Հովհաննիսյանին և պարոն Ա. Համբարյանին հասցեագրած, յուրաքանչյուրին առանձին ուղարկած, նույն բովանդակությամբ 29.08.2014թ-ի իմ դիմումից հատված, այն է. «Պարոն Հովհաննիսյան, ունեմ ՀՀ ոստիկանության պետ, ոստիկանության գեներալ-լեյտենանտ Վ.Գասպարյանին հասցեագրած դիմումներ և վստսհ եմ, որ դրանք պարոն Վ.Գասպարյանին չեն զեկուցվել, քանի որ որոշ պաշտոնատար անձիք իրենց կողմից թույլ տված «այլանդակությունների» ՝ խախտումների համար պատասխանատվության ենթարկվելու փոխարեն նրանց պաշտոնն է բարձրացվել, եթե զեկուցված լիներ, առավել քան վստահ եմ, որ Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ Տ.Պետրոսյանը և դրա կամակատար տեղակալ Մ.Մխիթարյանը, ինչպես նաև դրանց նման մի քանի պաշտոնատար անձ կոչվածները ՀՀ ոստիկանության պետ պարոն Վ.Գասպարյանի հանձնարարությամբ ոստիկանության համազգեստի մեջից հանված կլինեին: ՀՀ ոստիկանության Ներքին անվտանգության վարչությունից գրությամբ ինձ հայտնում են, որ իմ դիմումները զեկուցվել են ՀՀ ոստիկանության պետ պարոն Գասպարյանին: ՀՀ ոստիկանության պետ պարոն Գասպարյանը դեպքերը թաքցնող ոստիկանության պաշտոնատար անձանց մասին խոսելիս զզվանքով է խոսում, ես այդպիսի փաստեր եմ ներկայացրել, հիմա ինչ, հավատամ, որ իմ դիմումները զեկուցվել են պարոն Գասպարյանին, իհարկե չեմ հավատում: Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ / այն ժամանակ դեռևս պետի օպերատիվ գծով տեղակալ/ Տ.Պետրոսյանը թաքցրել է ինձ ծեծի ենթարկելու մասին ՇՄ դատախազի տեղակալ Ա.Պապիկյանի կողմից իրեն կատարած հեռախոսով ահազանգը /չի գրանցվել թիվ 2 մատյանում/, նույն Տ.Պետրոսյանը թաքցրել է ինձ ծեծի ենթարկելու փաստով ականատեսին՝ ՇՄ դատախազի տեղակալ Ա.Պապիկյանին, ում նախաքննության ժամանակ գրավոր միջնորդել էի, որպեսզի քննիչը որպես վկա ներգրավեր: Ինձ ծեծի ենթարկելու փաստով իմ հաղորդումը ոստիկանության ՇՄ վարչությունում մեկ ամիս թաքցվել է, միայն մեկ ամիս անց է հաղորդում տրվել ՀՀ ոստիկանության հերթապահ մաս: Իմ նկատմամբ կայացրած մեղադրական դատավճիռը բեկանելու մասին ՀՀ վերաքննիչ քրեական դատարանի 23.12.2008թ-ի որոշման մեջ կա այսպիսի նախադասություն.՝ «Հովիկ Մահորյանի նկատմամբ ընդհանրապես քրեական հետապնդում չպետք է իրականացվեր»: Հիմա ինչ, ես հավատամ, որ իմ դիմումները զեկուցվել են ՀՀ ոստիկանության պետ պարոն Գասպարյանին, իհարկե չեմ հավատում: Ես չեմ հավատում, որ ՀՀ ոստիկանության պետ պարոն Գասպարյանին զեկուցվել է, որ ոստիկանությունում ծառայությունից ինձ ազատումը կատարվել է օրենքի խախտումով, կամ, որ ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ Տ.Պետրոսյանը և դրա կամակատար տեղակալ Մ.Մխիթարյանը ապօրինի հրաժարվել են ինձ ծանոթացնել ոստիկանությունում ծառայությունից ազատելու մասին հրամանին, հրաժարվել են նաև ինձ տրամադրել հրամանի պատճենը, կամ, որ Ոստիկանության ՇՄ վարչության կողմից ոստիկանությունում ծառայությունից ինձ ազատելու մասին հրամանի պատճենի փոխարեն ինձ են տրամադրել հրամանից քաղվածք, /Ոստիկանության ՇՄ վարչությունից տրամադրելով հրամանից քաղվածք փորձել են ինձ համոզել, որ Ոստիկանության Արթիկի բաժնում ճիշտ են ասել, որ իրենք իրավունք չունեն ինձ հրամանի պատճենը տրամադրել /, կամ արդյոք ՀՀ ոստիկանության պետ պարոն Գասպարյանին զեկուցվել է, որ Ոստիկանության ՇՄ վարչությունում ապօրինի հրաժարվել են վերականգնել 2012թ-ի մայիսի 11-ից մինչև 2012թ-ի հունիսի 1-ը ոստիկանությունում ծառայելու իմ իրավունքը, կամ, որ Ոստիկանության ՇՄ վարչությունում ապօրինի հրաժարվել են ինձ ծառայողական կենսաթոշակ նշանակելու գործընթացը սկսելուց, կամ, որ Ոստիկանության ՇՄ վարչությունում ապօրինի հրաժարվել են ինձ տրամադրել իմ ծառայողական լիազորությունները կասեցնելու հիմք հանդիսացող որոշման պատճենը, որը չգիտեմ քննիչի թե դատախազության կողմից էր կայացվել, կամ, որ իմ որոշ զեկուցագրեր թաքցվել, ընհանրապես չեն գրանցվել կամ գրանցվել են, սակայն ընթացք չեն տրվել: Ես ինչպես կարող եմ հավատալ, որ իմ դիմումները զեկուցվել են ՀՀ ոստիկանության պետ պարոն Գասպարյանին, իհարկե չեմ հավատում: Պարոն գնդապետ Ձեզ եմ ուղարկում ՀՀ ոստիկանության պետ պարոն Գասպարյանին հասցեագրած իմ բոլոր դիմումները, խնդրում եմ Ձեզ անձամբ կարդացեք, կարդալով իմ դիմումները Դուք ինքներդ կհամոզվեք, որ որոշ պաշտոնատար անձանց չպետք է ներել: Խնդրում եմ Ձեզ, իմ դիմումները անձամբ ներկայացրեք և զեկուցեք ՀՀ ոստիկանության պետ պարոն Գասպարյանին» ... մեջբերման ավարտ:
     Պարոն Օսիպյան, ՀՀ ոստիկանության պետ /նախկին/ պարոն Վ.Գասպարյանին հասցեագրած իմ 14.04.2018թ-ի իմ դիմումը 07.05.2018թ-ին իմ խնդրանքով galatv կայքում տեղադրելուց և իմ կողմից երկու անգամ՝ 06.06.2018թ-ին և 15.06.2018թ-ին էլեկտրոնային փոստով նշված դիմումը ՀՀ ոստիկանություն ուղարկելուց հետո, 28.06.2018թ-ին Ձեր հրամանով Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ նշանակվեց Տիգրան Պետրոսյանի /նախկին պետ/ կամակատար տեղակալ Մինո Մխիթարյանը, սակայն ես հույս ունեի, որ ՀՀ ոստիկանությունում ղեկավարություն է փոխվել, որ Դուք ինձ կընդունեք, կլսեք և կհանձնարարեք, որպեսզի Մինո Մխիթարյանին «վռնդեն» ոստիկանության համակարգից, ես վստահ եմ, որ իմ դիմումը Ձեզ կամ ընդհանրապես չի զեկուցվել, կամ ճիշտ չի զեկուցվել: Երբ Վերաքննիչ քրեական դատարանը 2008թ-ի դեկտեմբեր-ի 23-ին բեկանեց ՇՄ առաջին ատյանի դատարանի կողմից իմ նկատմամբ կայացրած մեղադրական դատավճիռը /հիսուն հազար դրամ տուգանք/ ես վերադարձա ծառայության, սկսեցի զեկուցագրեր գրել, փաստաթղթեր պահանջել, որպեսզի պատասխանատվության ենթարկվեին Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետի օպերատիվ գծով տեղակալ /հետագայում բաժնի պետ, այժմ ոստիկանության համազգեստի մեջից հանված/ Տիգրան Պետրոսյանը, դատախազի տեղակալը, քննիչը, դատավորը, այդ ժամանակ Մինո Մխիթարյանը հերթապահի պաշտոնում էր, իսկ ես հերթապահի օգնականի պաշտոնում էի: Տիգրան Պետրոսյանը հերթապահ Մինո Մխիթարյանի /այժմ բաժնի պետ/ միջոցով իմ նկատմանբ ճնշում էր գործադրում, որպեսզի ես զեկուցագրեր չգրեի, սակայն ես նրանց «բանի» տեղ չէի դնում, շարունակում էի գրել ու պայքարել, այս մասին ամենայն մանրամասն կներկայացնեմ Ձեզ, եթե ինձ ընդունեք լսեք: 2009թ-ի հունիս կամ հուլիս ամսին Տ.Պետրոսյանը նշանակվեց Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ, 2011թ-ի նեյեմբերին Տ.Պետրոսյանը հերթապահ Մինո Մխիթարյանին «սարքեց» պետի անձնակազմի գծով տեղակալ; Եվ ահա 2012թ-ի մայիս ամսին իմ 50-ամյակը լրանալու կապակցությամբ ոստիկանությում ծառայությունից ինձ ազատումը դրանք խաբեությամբ կազմակերպեցին այնպես, որ ինձ կենսաթոշակ չնշանակվի և կարողացան այնպես անել, որ Ոստիկանության ՇՄ վարչությունում ապօրինի հրաժարվեցին ինձ կենսաթոշակ նշանակելու գործընթացը սկսելուց, հայտնելով, որ ինձ կենսաթոշակ չի նշանակվելու, միայն 2012թ-ի նոյեմբեր ամսին ՀՀ ոստիկանության պետ /նախկին/ պարոն Վ.Գասպարյանին դիմում գրելուց հետո ինձ թոշակ նշանակվեց և 2013թ-ի մարտ ամսից թոշակ ստացա, այսինքն ոստիկանությունում ծառայությունից իմ ազատվելուց իննը ամիս անց: ՀՀ ոստիկանությունից ինձ հայտնում են, որ առկա է ՀՀ հատուկ քննչական ծառայության կողմից 26 օգոստոսի 2016թ-ի որոշում, որով իմ կողմից մատնանշված պաշտոնատար անձանց գործողություններում հանցակազմ չի պարունակել և այդ հիմքով իմ հաղորդման հիման վրա հարուցված քրեական գործը կարճվել է: Ինձ կենսաթոշակ նշանակելու գործընթացը սկսելուց ապօրինի հրաժարվելու վերաբերյալ Ոստիկանության ՇՄ վարչության կադրերի և անձնակազմի հետ տարվող աշխատանքների խմբի ավագ տեսուչ Արմանուշ Մովսիսյանը ՀՔԾ-ում ցուցմունք է տվել և հայտնել, որ այն հիմքի մասին, որով ՀՀ ոստիկանությունում որոշում է կայացվել Հ.Մահորյանին կենսաթոշակ նշանակել ինքը չի իմացել, որ նրան նախկինում այդ մասին չեն տեղեկացրել: Այստեղ հարց է առաջանում, իսկ ինչու Ա.Մովսիսյանը չի իմացել այդ մասին, կամ ով պետք է տեղեկացներ, որ չի տեղեկացրել, ինչու պետք է ես՝ շարքային ոստիկանս նրա չիմացության պատճառով իննը ամիս հոգեբանական տառապանքների մեջ լինեի: Իսկ հետաքրքիր է, Արմանուշ Մովսիսյանը տեղյակ էր, որ իմ 50-ամյակը լրանալու կապակցությամբ ոստիկանությունում ծառայությունից ազատվելուց հետո ես իրավունք ունեի ստանալու ոստիկանության կողմից տրվելիք միանվագ գումարը, որը կազմում էր 540 000 / հինգ հարյուր քառասուն հազար/ դրամ, եթե տեղյակ էր, այդ դեպքում ինչու ինձ չի ասել և չի նախաձեռնել, որպեսզի այդ գումարը ստանամ, եթե տեղյակ չէր, այդ դեպքում այդքան կարևոր օրենքներ չիմացող պաշտոնատար անձը ինչպես կարող է մինչև այսօր այդպիսի պատասխանատու պաշտոնում աշխատել: Այդ միանվագ վճարվող գումարը ես ստացել եմ իմ ազատվելուց մի քանի ամիս անց, խանութից գնեցի «Զինծառայողների սոցապահովության մասին» օրենքը, ուսումնասիրեցի այն և պարզվեց, որ այդ գումարը ես կարող եմ ստանալ, զեկուցագիր գրեցի ՀՀ ոստիկանության համապատասխան ծառայություն և հաշվված օրերում այդ գումարը ինձ վճարվեց, որի համար գրավոր շնորհակալություն եմ հայտնել նշված ծառայության աշխատատակիցներին, հանձինս՝ Էլմիրային՝ նրանց սրտացավ վերաբերմունքի համար, իսկ ես մինչ այդ գիտեի թե այդ միանվագ վճարվող գումարը միայն վճարվում է այն ոստիկաններին, ում կենսաթոշակ է նշանակվում, այսպիսով, եթե ես իմ նախաձեռնությամբ դիմում չգրեի համապատասխան ծառայություն այդ գումարը չէի ստանալու, այսինքն պաշտոնատար անձի /անձանց/ կողմից ինձ պատճառվելու էր այդքան գումարի վնաս: Այս մասին ՀՔԾ-ում իմ ցուցմունքներում նույնպես նշել եմ, սակայն ճգիտես ինչու ՀՔԾ-ի կողմից կայացրած քրեական գործը կարճելու մասին որոշման մեջ այս մասին ոչ մի բան գրված չի: Բայց իրոք հետաքրքիր է, ինչու ՀՔԾ-ն իր կողմից կայացրած որոշման մեջ չի անդրադարձել այս փաստին, ինձ պատճառվել է /կարող էր պատճառվել/ սահմանված նվազագույն աշխատավարձի հինգհարյուրապատիկի չափը գերազանցող գումարի վնաս և դա պաշտոնեական լիազորությունների չարաշահում է / ՀՀ քր. օր-ի 308 հոդ. /, ինչպես նշեցի, եթե ես չճշտեի և իմ նախաձեռնությամբ դիմում չգրեի ՀՀ ոստիկանության համապատասխան ծառայությանը, ես այդ գումարը չէի ստանալու: Հետաքրքիր է ՀՀ ոստիկանությունում իմ նախկին / 2012թ-ի / դիմումները ուսումնասիրելիս այս փաստին անդրադարձել են թե ոչ, եթե այո, ապա ինչ եզրահանգման են եկել: Եթե Դուք ինձ ընդունեք լսեք, ես Ձեզ մանրամասն կներկայացնեմ որոշ պաշտոնատար անձանց կողմից ՀՔԾ-ում տված ցուցմունքների հակասությունները, կներկայացնեմ, թե ինչպիսի ստերով են նրանք փորձել «պլստալ» քրեական պատասխանատվությունից, կներկայացնեմ թե ինչպես են նրանք յուրաքանչյուրը իր «կաշին» փրկելու համար «պադստավկա» արել մեկը մյուսին:
     Պարոն գնդապետ, խնդրում եմ ձեզ, թույլ մի տվեք, որ իմ նախկին / 2012թ-2015թ / դիմումներով զբաղված ՀՀ ոստիկանության պաշտոնատար անձիք հիմա էլ զբաղվեն իմ դիմումներով, թույլ մի տվեք, որ նրանք նույնիսկ մատով դիպչեն իմ դիմումներին, թույլ մի տվեք, որ նրանք նույնիսկ հեռվից նայեն իմ դիմումներին, Դուք նրանց մի հավատացեք, նրանք խաբել են Ձեզ և պարոն Ռ.Սմբատյանին; Խնդրում եմ Ձեզ, ընդունեք լսեք ինձ, հավատացնում եմ Ձեզ, ինձ լսելուց հետո չեք կարողանալու տիրապետել Ձեր զայրույթը և հենց իմ ներկայությամբ կհանձնարարեք, որ Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ Մինո Մխիթարյանին «վռնդեն» ոստիկանության համակարգից և ոչ միայն դրան, ինձ լսելուց հետո վստահ եմ նաև, որ կհանձնարարեք, որպեսզի Ոստիկանության Արթիկի բաժնի նախկին պետ Տիգրան Պետրոսյանի դիմաց փակեն ոստիկանության համակարգ վերադառնալու բոլոր ճանապարհները:
     Խնդրում եմ Ձեզ, թույլատրել, որպեսզի ինձ գրանցեն Ձեր կողմից 2018թ-ի օգոստոսի 29-ի քաղաքացիների ընդունելությանը: Խնդրում եմ Ձեզ ընդունեք լսեք ինձ:

դիմող՝ Հ.Մահորյան
     27.08.2018թ.


    
    
     ՀՀ ոստիկանության պետ Վ.Ս.Գասպարյանին հասցեագրած ոստիկանության
     թոշակառու Հովիկ Մահորյանի 14.04.2018թ-ի բաց դիմումը
    
     Պարոն գեներալ-գնդապետ Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ Տ.Պետրոսյանը Ձեր հրամանով ոստիկանության համազգեստի մեջից հանվեց 24.01.2017թ-ին, ես շատ ուրախ կլինեմ, եթե այդ հարցում դեր են խաղացել Ձեզ հասցեագրած իմ դիմումները և ՀՀ հատուկ քննչական ծառայության կողմից հանցագործության մասին իմ հաղորդման հիման վրա 20.11.2015թ-ին հարուցված քրեական գործը, որը 9/իննը/ ամիս տևած նախաքննությունից հետո 26.08.2016թ-ին կարճվեց և Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ Տիգրան Պետրոսյանը, նրա կամակատար տեղակալ Մինո Մխիթարյանը, Ոստիկանության Արթիկի քննչական բաժանմունքի ավագ քննիչ Ժորա Պետրոսյանը, Շիրակի մարզի դատախազի տեղակալ Անդրանիկ Պապիկյանը կարողացան ազատվել քրեական պատասխանատվությունից, նրանք դա կարողացան անել ստելով, իսկ թե ինչ են ստել և ինչպես են ստել ես Ձեզ կարող եմ ներկայացնել փաստերով և հիմնավորել դրանք: Ես մտածում էի, որ ՀՔԾ-ի կողմից կայացրած որոշումից հետո նշված պաշտոնատար անձ կոչվածները իրենց անունն ու պատիվը բարձր պահելու համար կդիմեն իրավապահ մարմիններին, որպեսզի ինձ քրեական պատասխանատվության ենթարկեն սուտ մատնության համար, սակայն նրանք դա չարեցին, չէ որ ես նրանց նման «սուրբ» մարդկանց մեղադրել էի տարբեր ծանրության հանցագործություն կատարելու մեջ և ըստ ՀՀ հատուկ քննչական ծառայության քրեական գործը կարճելու մասին որոշման դրանք չեն հիմնավորվել: Մեկ անգամ ևս ամենայն պատասխանատվությամբ հայտնում եմ, որ 2008թ-ին իմ նկատմամբ քրեական հետապնդում իրականացվեց, ինձ ՀՀ քր. օր-ի 118-րդ հոդվածով /Ծեծ/ մեղադրանք առաջադրվեց, առաջին ատյանի դատարանը ինձ դատապարտեց 50 000 դրամ տուգանքի իմ ինքնասիրությունն ու արժանապատվությունը չվաճառելու համար, այսինքն չեմ կատարել որոշ պաշտոնատար անձ կոչվածների շատ մեծ ցանկությունը՝ չեմ հաշտվել եղբորս ՌԴ շահագործման ուղարկող և ինձ՝ ոստիկանիս ծեծի ենթարկող Ռ.Մաթևոսյանի հետ, այդ պաշտոնատար անձ կոչված անձինք էին՝ Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետի օպերատիվ գծով տեղակալ Տիգրան Պետրոսյանը / հետագայում բաժնի պետ, /, Ոստիկանության Արթիկի քննչական բաժանմունքի ավագ քննիչ Ժորա Պետրոսյանը /այժմ հանրային պաշտպան/, Շիրակի մարզի դատախազի տեղակալ Անդրանիկ Պապիկյանը, ով իր աշխատասենյակի պատուհանից տեսել էր ինձ ծեծի ենթարկելը և զանգահարել էր Տիգրան Պետրոսյանին: Նշված ՀՀ քր. օր-ի 118 -րդ հոդվածով քրեական գործը հարուցվել էր Ոստիկանության Արթիկի բաժնում 15.07.2008թ-ին իմ տված հաղորդման հիման վրա: Նախաքննության ժամանակ քննիչ Ժ.Պետրոսյանին գրավոր միջնորդություն ներկայացրեցի ՇՄ դատախազի տեղակալ Ա. Պապիկյանին որպես վկա ներգրավելու և հարցաքննելու վերաբերյալ, սակայն քննիչ Ժ.Պետրոսյանը գրավոր մերժեց իմ միջնորդությունը հետևյալ անհեթեթ պատճառաբանությամբ, այն է. «...Քանի որ Հովիկ Մահորյանի մեղքը ապացուցված է Ռ.Մաթևոսյանի և նրա քրոջ ցուցմուքներով, ուստի անհրաժեշտություն չկա Ա. Պապիկյանին հարցաքննել» , այսպիսով քննիչ Ժ.Պետրոսյանը իմ մեղքը ապացուցված է համարել Ռ.Մաթևոսյանի և նրա քրոջ սուտ ցուցմունքներով, իսկ իմ կողմից մատնանշած վկային, այն էլ դատախազ անհրաժեշտ չի համարել հարցաքննել, իսկ Ռ.Մաթևոսյանը պաշտպանվելու համար իր քրոջ հետ սուտ ցուցմունք էին տվել, որ ինձ հարվածելուց և մարմնական վնասվածք պատճառելուց հետո իբր թե ես էլ մեկ անգամ հարվածել եմ Ռ.Մաթևոսյանի ուսին, նրան ֆիզիկական ցավ պատճառել, ահա այդ սուտ ցուցմունքի՝ մեկ անգամ ուսին հարվածելու համար 10.08.2008թ-ին ինձ մեղադրանք առաջադրվեց ՀՀ քր. օր-ի 118 հոդվածով /Ծեծ/: Տիգրան Պետրոսյանը թաքցրել է ինձ ծեծի ենթարկելու մասին ականատեսի ահազանգը, տվյալ դեպքում ՇՄ դատախազի կողմից իրեն կատարած հեռախոսազանգը, այն չի գրանցվել ոստիկանության Արթիկի բաժնի թիվ 2 մատյանում: Այս կապակցությամբ Տ.Պետրոսյանը իր կաշին փրկելու համար ՀՔԾ-ում «պադստավկա» է արել ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետին և դեպքի օրվա պատասխանատու հերթապահին, ցուցմունք տալով, որ իբր թե Ա.Պապիկյանը ինձ ծեծի ենթարկելը տեսնելով ոչ թե իրեն է զանգահարել, այլ կոնկրետ չի հիշում բաժնի պետին թե հերթապահին, նշելով նաև, իբր թե դեպքի վայր է եկել օպերատիվ խումբ և դեպքի մասնակիցներին բաժին տարել: Այստեղ Տ.Պետրոսյանը բացահայտ ստում է, քանի որ դեպքի վայր օպերատիվ խումբ չի եկել, դեպքի մասնակիցներին բաժին չի տարել, ինձ ծեծի ենթարկելուց հետո Ռ.Մաթևոսյանը քրոջ հետ նստել են իր ավտոմեքենան և հեռացել, իսկ ես մի քանի րոպե անց մեկ այլ ոստիկանի ավտոմեքենայով գնացել եմ ոստիկանության Արթիկի բաժին, բաժնի հերթապահը այդ ժամանակ է իմացել ինձ ծեծի ենթարկելու մասին: Տիգրան Պետրոսյանը թաքցրել է ինձ ծեծի ենթարկելու փաստով ականատեսին, տվյալ դեպքում ՇՄ դատախազի տեղակալ Ա.Պապիկյանին, քննիչի կողմից տրված ականատես, վկա հայտնաբերելու հանձնարարությանը պատասխանել է, որ օպերատիվ հետախուզական միջոցառումների արդյուքում դեպքին ականատես, վկա չի հայտնաբերվել: Տ.Պետրոսյանը այս կապակցությամբ ՀՔԾ-ոմ տված իր ցուցմունքում նշել է, որ երբ քննիչ Ժ.Պետրոսյանի հանձնարարությանը պատասխանվել է ինքը այդ ժամանակ դեռ չի իմացել, որ ՇՄ դատախազի տեղակալ Ա.Պապիկյանը դեպքը տեսել և զանգահարել է ոստիկանության Արթիկի բաժին: Այստեղ էլ Տ.Պետրոսյանը ստելով փորձում է հերքել, որ Ա.Պապիկյանը իրեն է զանգահարել, չմտածելով, որ դրանով ինքը իրեն հեղինակազրկում է, քանի որ այստեղ հարց է առաջանում, քննիչի հանձնարարությանը պատասխանվել է 18.07.2008-ին, այսինքն դեպքից երեք օր անց, նա լինելով պետի օպերատիվ գծով տեղակալ երեք օր չի իմացել, որ հերթապահը դատախազի տեղակալի ահազանգով է օպերատիվ խումբ ուղարկել դեպքի վայր, կամ Տ.Պետրոսյան, երբ դեպքին ականատես էիք փնտրում մի հատ հերթապահին չհարցնեիր, ասեիր հերթապահ ջան դու եղունգ նայելով, այսինքն գուշակելով իմացար, որ Արթիկի հրապարակում մարդ են ծեծում ու օպերատիվ խումբ ուղարկեցիր, թե ինչ որ մեկը ահազանգել և ասել էր այդ մասին: Տ.Պետրոսյանը ՀՔԾ-ում տված իր ցուցմունքում նշել է նաև, որ իբր թե եղբայրս ՌԴ-ում չի կարողացել աշխատել, բանի պետք չի եղել, դրա համար Ռ, Մաթևոսյանի եղբայրը՝ Հ.Մաթևոսյանը նրան հետ է ուղարկել Հայաստան: Այստեղ էլ Տ.Պետրոսյանը ստում է, որ իբր Հ.Մաթևոսյանը ինքնակամ է եղբորս հետ ուղարկել Հայաստան, քանի որ, երբ եղբորիցս տեղեկություն չունեինք և Ռ.Մաթևոսյանն էլ տեղեկություն չէր տալիս, ես դիմեցի հենց Տ.Պետրոսյանին, ներկայացրեցի ինչ է տեղի ունեցել, նա ոստիկաններից մեկի միջոցով Ռ.Մաթևոսյանին հրավիրեց իր մոտ, նրա հետ զրուցեց և Ռ.Մաթևոսյանը խոստացավ, որ մի քանի օրից եղբայրս հետ կգա Հայաստան, այդպես էլ եղավ; Ոստիկանության ՇՄ վարչությունում ինձ ծեծի ենթարկելու մասին 15.07.2008թ-ի իմ հաղորդումը մեկ ամիս թաքցրել են ՀՀ ոստիկանությունից, միայն մեկ ամիս անց են հաղորդում տվել ՀՀ ոստիկանության հերթապահ մաս, հաղորդումը տրվել է, երբ ինձ մեղադրանք առաջադրվեց քննիչի կողմից և քննիչը որոշում ուղարկեց ոստիկանության ՇՄ վարչություն՝ իմ ծառայողական լիազորությունները ժամանակավորապես կասեցնելու վերաբերյալ, քանի որ իմ ծառայողական լիազորությունները պետք է ժամանակավոր կասեցվեր և այդ մասին արդեն կիմանար ՀՀ ոստիկանության ղեկավարությունը, այդ պատճառով էլ մեկ ամիս անց ստիպված դեպքի վերաբերյալ հաղորդում են տվել ՀՀ ոստիկանության հերթապահ մաս: Ահա այս կապակցությամբ զեկուցագիր եմ գրել Ոստիկանության ՇՄ վարչության պետին և խնդրել, որ համապատասխան ծառայությունից ինձ պարզաբանեն դեպքի վերաբերյալ կոնկրետ երբ է հաղորդում տրվել ՀՀ ոստիկանության հերթապահ մաս: Ի պատասխան իմ զեկուցագրի, ինձ պատասխանեցին, որ ՀՀ ոստիկանության հերթապահ մաս հաղորդում է տրվել դեպքից մեկ ամիս անց, դրա համար նշանակվել է ծառայողական քննություն, տվյալ օրվա հերթապահին հայտարարվել է «խիստ նկատողություն» , քանի որ նա թերացել է, իր գործառույթային պարտականությունները պատշաճ չի կատարել: Չեմ կարծում, որ որևէ ոստիկան կհավատա, որ ոստիկանության ստորաբաժանման հերթապահը կհամարձակվի դեպք թաքցնել կամ այդ աստիճան թերանալ իր գործառույթային պարտականությունները կատարելիս: Խեղճ հերթապահ: Իմ նկատմամբ քրեական հետապնդում իրականացվեց և ինձ մեղադրանք առաջադրվեց ոստիկանության Արթիկի քննչական բաժանմունքի ավագ քննիչ Ժ.Պետրոսյանի կողմից, այն դեպքում երբ ես ոստիկան էի, այսինքն հատուկ պետական ծառայություն իրականացնող անձ, ըստ քննչական ենթակայության նյութերը պետք է ուղարկվեր ՀՀ հատուկ քննչական ծառայություն, որը չի արվել: Քննիչ Ժ.Պետրոսյանը եղբորս ՌԴ ուղարկելու հետ կապված, նշված քրեական գործի նյութերով նախաքննություն է իրականացրել և 27.09.2008-ին Ռ.Մաթևոսյանի նկատմամբ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 132-րդ հոդվածով /թրաֆիքինգ/ «քրեական հետապնդում չիրականացնելու մասին» որոշում է կայացրել, այն դեպքում, երբ նա դրա իրավունքը չուներ, պետք է նյութերը ուղարկեր ըստ քննչական ենթակայության, տվյալ դեպքում ՀՀ Քննչական գլխավոր վարչություն, կամ մի գուցե Ոստիկանության ԿՀԴՊԳ վարչություն: ՇՄ ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավոր Միշա Մարտիրոսյանը նույնպես ինձ առաջարկում էր հաշտվել Ռ.Մաթևոսյանի հետ, սակայն ես բոլորին նույն բանն եմ ասել, որ իմ ինքնասիրությունը չի վաճառվում, չեմ հաշտվելու: Դատարանում միջնորդեցի, որպեսզի դատարանը ինձ ծեծի ենթարկելու փաստով որպես վկա հարցաքննի ՇՄ դատախազի տեղակալ Ա.Պապիկյանին, ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետի տեղակալ Տ.Պետրոոսյանին և ևս երկու ոստիկանի, սակայն դատական նիստը նախագահող դատավոր Միշա Մարտիրոսյանը չընդունեց իմ միջնորդությունը, պատճառաբանելով, որ ես նախաքննության ժամանակ միջնորդել եմ որպես վկա հարցաքննել ՇՄ դատախազի տեղակալ Ա.Պապիկյանին և քննիչը մերժել է այն: ՇՄ դատախազի տեղակալ Ա.Պապիկյանը ինձ ծեծի ենթարկելու փաստով ՀՔԾ-ում տված իր ցուցմունքում «պադստավկա» էր արել ոստիկանության Արթիկի բաժնի տվյալ օրվա հերթապահին, ասելով, որ ինքը իր աշխատասենյակի պատուհանից տեսել է, որ երկու տղամարդիկ իրար օձիքից բռնած քաշքշում են, ինքը զանգահարել է ոստիկանության Արթիկի բաժնի հերթապահ մաս և հանձնարարել է խումբ ուղարկել, որ այդքանով իր միջամտությունը տվյալ դեպքին ավարտվել է: ՀՔԾ-ի քննիչի կողմից կատարված իմ և Ա.Պապիկյանի առևրես հարցաքննության ժամանակ Ա.Պապիկյանը ասաց, որ իբր թե ինքը իմ նկատմամբ քրեական հետապնդում իրականացնելու և դատապարտելու մասին իմացել է 2016թ-ի մայիս ամսին՝ ՀՔԾ-ում /այսինքն դեպքից ութ տարի անց/, երբ իրեն հրավիրել են ՀՀ հատուկ քննչական ծառայություն հարցաքննելու, նա նույնիսկ չի իմացել, որ իրար քաշքշող տղամարդկանցից մեկը ես եմ եղել: Ես Ա.Պապիկյանին ասացի ինչպես կարելի է այդպես ստել, ես քննիչ Ժ.Պետրոսյանին միջնորդություն էի ներկայացրել Ձեզ որպես վկա հարցաքննել, դրանից մի քանի օր հետո Ձեր աշխատասենյակում ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետի տեղակալ Գ.Բարխոյանի և քննիչ Ժ.Պետրոսյանի ներկայությամբ ինձ համոզում էիք, որպեսզի ես հաշտվեմ Ռ.Մաթևոսյանի հետ: Ա.Պապիկյանը ասաց, որ քննիչ Ժ.Պետրոսյանը այդ միջնորդության մասին իրեն ոչ մի բան չի ասել, ինձ ասաց, որ դու էս ստում, որ դու իմ աշխատասենյակում չես եղել, որ ես քեզ չեմ համոզել հաշտվել Ռ.Մաթևոսյանի հետ: Ես ՀՔԾ-ի քննիչի ներկայությամբ Ա.Պապիկյանին ասացի մեր երկուսից ով որ ստում է ինքը ստոր է և տականք, Պապիկյանը ասաց այո համաձայն է, ես ասացի, որ ես իմ բոլոր սրբություններով երդվում եմ, որ Ձեր աշխատասենյակում ինձ համոզում էիք, որ ես հաշտվեմ Ռ.Մաթևոսյանի հետ, Ա.Պապիկյանը ասաց, որ ինքն էլ իր սրբություններով է երդվում, որ ես նրա աշխատասենյակում չեմ եղել: Քննիչ Ժ.Պետրոսյանի և իմ առերես հարցաքննության ժամանակ Ժ.Պետրոսյանը ասաց, որ ինքը Ա.Պապիկյանին չի ասել նրան որպես վկա հարցաքննելու իմ միջնորդության մասին, իսկ Ա.Պապիկյանի աշխատասենյակի խոսակցության մասին ասաց, որ ես ստում եմ, որ ինքը ինձ և Գ.Բարխոյանի հետ Ա.Պապիկյանի աշխատասենյակում չի եղել, Ժ.Պետրոսյանը նաև ասաց, որ ինձ ծեծի ենթարկելու փաստով իմ հաղորդում տալուց առաջ Տ.Պետրոսյանը իրեն չի հրավիրել իր աշխատասենյակ, ինքը ադպիսի բան չի ասել, որ եթե Ռ.Մաթևոսյանը, նրա քույրը և Ա.Պապիկյանը ցուցմունք տան, որ իբր ես էլ Ռ.Մաթևոսյանին եմ հարվածել ուրեմն ես կդատվեմ, ասաց, որ ես ստում եմ: Ես ՀՔԾ-ի քննիչի ներկայությամբ Ժ.Պետրոսյանին ասացի, մեր երկուսից ով որ ստում է ինքը ստոր է և տականք, ես նրան ասացի, մեր երկուսից ով որ ստում է պարոն քննիչը, այսինքն ՀՔԾ-ի քննիչը թքի իրա երեսին համաձայն էս, Ժ.Պետրոսյանը չպատասխանեց, միայն ասաց մի հատ դուրս գանք տղավարի խոսենք, ես ասացի հիմա էլ ենք տղավարի խոսում, ես տղավարի հարց եմ տվել, դու էլ տղավարի պատասխանի, այդպես էլ նա չասաց այո կամ ոչ: Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետի տեղակալ Գ.Բարխոյանի և իմ առերես հարցաքննության ժամանակ պարոն Գ.Բարխոյանը ասաց, որ այո մենք եղել ենք Ա, Պապիկյանի աշխատասենյակում, որ ինքն է ինձ տարել նրա մոտ, ասաց որ աշխատասենյակում տեղի ունեցած խոսակցությունների մանրամասները չի հիշում, սակայն կարող է ասել, որ Պապիկյանը Հովիկին հրավիրել էր իր մոտ, որ նրան համոզեր, որպեսզի նա հաշտվեր Ռ.Մաթևոսյանի հետ, սակայն Հովիկը կտրականապես հրաժարվեց հաշտվել, պարոն Գ. Բարխոյանը ասաց որ Պապիկյանի աշխատասենյակում էր նաև քննիչ Ժ.Պետրոսյանը: Այժմ ներկայացնեմ թե ինչպես եղավ, որ ես գնացի Ա.Պապիկյանի աշխատասենյակ: Ա.Պապիկյանին որպես վկա հարցաքննելու մասին իմ միջնորդությունը ներկայացնելուց մի քանի օր անց Ոստիկանության Արթիկի բաժնում քննիչ Ժ.Պետրոսյանը ինձ առաջարկեց իր հետ գնալ Ա.Պապիկյանի մոտ, ասելով, որ Ա.Պապիկյանը ինձ հետ խոսելու բան ունի, ես հրաժարվեցի գնալ, ասացի, երբ որ Պապիկյանին որպես վկա հարցաքննեցիր, այդ ժամանակ էլ ես Պապիկյանի հետ խոսելու բան կունենամ: Մոտ տաս րոպե անց ինձ մոտեցավ ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետի ծառայության գծով տեղակալ Գ.Բարխոյանը և առաջարկեց գնալ Ա.Պապիկյանի մոտ, ես հրաժարվեցի գնալ և ասացի որ քիչ առաջ Ժ.Պետրոսյանն էլ առաջարկեց ես հրաժարվեցի գնալ, պարոն Բարխոյանը ասաց Հովիկ ես եմ առաջարկում: Քանի որ ես պարոն Բարխոյանին շատ եմ հարգում չկարողացա մերժել նրան և համաձայնեցի գնալ, երբ բաժնից դուրս եկանք նստեցինք ավտոմեքենան որ գնանք քննիչ Ժ.Պետրոսյանը դրսում կանգնած էր; Գնացինք մտանք Ա.Պապիկյանի աշխատասենյակ, դեռ չէինք նստել, աշխատասենյակ մտավ քննիչ Ժ.Պետրոսյանը: Ա.Պապիկյանը իր աշխատասենյակում ասաց որ իբր իմ մասին է մտածում, դրա համար է ինձ հրավիրել, ասաց դու մեղք էս, կդատվես, ոստիկանությունից քեզ կհեռացնեն, հաշտվի այդ տղայի հետ, ասաց ճիշտ է առաջինը այդ տղան քեզ հարվածեց, բայց դու էլ նրան ապտակեցիր, ես ասացի բայց պարոն Պապիկյան այդ տղան ցուցմունք է տվել, որ իբր թե նրա ուսին եմ հարվածել, չեմ ապտակել, Պապիկյանը ասաց որ ապտակել ասելով ի նկատի ունեմ, որ հարվածել էս: Ես Ա.Պապիկյանին ասացի, որ դուք ստում եք, ես նրան չեմ հարվածել, ինձ հարվածելուց հետո ես ինչպես էի հետ-հետ գնում, խուսափում նրա հարվածներից, նա ուզում էր դեմքիս հարվածել, ես խուսափում էի հարվածներից, այդպես մոտ 15 մետր հետ եմ գնացել, դուք այդ ամենը տեսել եք, ասացի ես նույնիսկ գիտեմ թե Տ.Պետրոսյանին զանգահարել ինչ եք ասել, ասել եք մի ջահել տղա տարիքով մարդու է ծեծում: Պապիկյանը ցույց տվեց, որ իբր վիրավորվեց և ասաց, որ իրեն առաջին անգամ են ասում, որ ինքը ճիշտ չի խոսում, ես ասացի, որ ես ասում եմ, ինձ համար նշանակություն չունի դիմացինը ինչ պաշտոն, ինչքան փող կամ ինչ մակնիշի ավտոմեքենա ունի: Պապիկյանին ասացի, եթե մտածում էիք, որ դուք անձամբ ինձ կասեք, որ ես հարվածել եմ այդ տղային և ես կվախենամ կհաշտվեմ այդ տղայի հետ, չարաչար սխալվում եք, ես այդ տղային չեմ հարվածել, չեմ հաշտվելու, ձեզ որպես վկա հարցաքննելու իմ միջնորդությունն էլ հետ չեմ վերցնելու, թողնում եմ ձեր խղճին, ինչպես ուզում եք արեք և դուրս եկա նրա աշխատասենյակից: Պարոն Գ.Բարխոյանի հետ վերադարձանք ոստիկանության Արթիկի բաժին: Մի անգամ էլ ոստիկանության Արթիկի բաժնում նորից ինձ մոտեցավ քննիչ Ժ.Պետրոսյանը ասաց, որ ես գնամ Գյումրի, որ ինձ իր մոտ է հրավիրել ոստիկանության ՇՄ քննչական բաժնի պետի տեղակալ Ս.Գարեգինյանը, որ ինձ հետ խոսելու բան ունի: Ս.Գարեգինյանը ծննունդով Արթիկ քաղաքից է, բնակվում է Գյումրիում, նրա հայրական տունը մեր տան հարևանությամբ է: Ես հրաժարվեցի գնալ, Ժ Պետրոսյանին ասացի, որ չեմ գնա, եթե ինձ Ռ.Մաթևոսյանի հետ հաշտվելու առաջարկություն պետք է անի, միևնույնն է չեմ հաշտվելու, ինչ իմաստ ունի իմ գնալը: Մի քանի րոպե անց նորից ինձ մոտեցավ ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետի տեղակալ պարոն Գ.Բարխոյանը և ինձ առաջարկեց, որ ես գնամ պարոն Ս.Գարեգինյանի մոտ: Ես ասացի, որ քիչ առաջ քննիչ Ժ.Պետրոսյանը առաջարկեց գնալ ես ասացի, որ չեմ գնա, պարոն Բարխոյանը էլի ասաց Հովիկ ես եմ առաջարկում, ասացի պարոն Բարխոյան գիտեք, որ ես Ձեզ շատ եմ հարգում և չեմ կարող մերժել, կգնամ Գյումրի, բայց սա վերջին անգամ, ես Ձեզ խնդրում, որ այսպիսի հարցով էլ չդիմեք ինձ, այնպես չլինի, որ Դուք դիմեք և ես մերժեմ Ձեզ, չեմ ուզում այդպես լինի, պարոն Բարխոյանը խոստացավ, որ էլ չի դիմի: Գնացի Գյումրի՝ պարոն Գարեգինյանի մոտ, նա ասաց, որ քննիչը քրեական գործը բերել էր զեկուցելու, կարդացել էր իմ անուն- ազգանունը, որ այդ միջադեպը ինձ հետ է կապված և նա չէր կարող անտարբեր անցնել, դրա համար ինձ հրավիրել է: Պարոն Գարեգինյանը ասաց, որ քրեական գործի նյութերն ուսումնասիրել է, որ իմ մեղքը հիմնավորված է, քույր ու եղբայր ասում են, որ դու հարվածել էս, դատախազի տեղակալ Պապիկյանը ասում է, որ հարվածել էս, դու պետք է հաշտվես, այլապես կդատվես, մենք հարևաններ ենք, ես քո մասին եմ մտածում: Ես մանրամասն ներկայացրեցի թե ինչ է տեղի ունեցել, ասացի, որ ես չեմ հարվածել, որ այդ քույր ու եղբայրը ստում են, Ա. Պապիկյանը նույնպես ստում է, նա ինձ ծեծի ենթարկելը տեսել զանգահարել Տ.Պետրոսյանին և ասել, որ մի ջահել տղա տարիքով մարդու է ծեծում, իսկ այդ ջահել տղան ինչքան չլինի մի 20 տարով ինձանից տարիքով փոքր կլինի, այսինքն նա է ինձ ծեծել, այնպես որ ես մեղավոր չեմ և չեմ հաշտվելու այդ տղայի հետ և դուրս եկա աշխատասենյակից: Պարոն գեներալ-գնդապետ այժմ ներկայացնեմ թե ինչպես Տ.Պետրոսյանը չեր ուզում, որ ես ինձ ծեծի ենթարկելու փաստով հաղորդում տայի ոստիկանության Արթիկի բաժնում: Ինձ ծեծի ենթարկելուց հետո ժամը 12.30-ից 13.00-ի սահմաններում գնացի ոստիկանության Արթիկի բաժին, Տ.Պետրոսյանը իր աշխատասենյակից դուրս եկավ, ասաց, որ իր աշխատասենյակում ոստիկանության ՇՄ վարչությունից ստուգողներ կան և ինձ լսեց միջանցքում, ես մանրամասն ներկայացրեցի տեղի ունեցածը և ասացի, որ ուզում եմ հաղորդում տալ ինձ ծեծի ենթարկելու փաստով: Տ.Պետրոսյանը ասաց, որ ես սպասեմ, ստուգողներին ճանապարհենք տեսնենք ինչ ենք անելու, ասաց նաև, որ պետք է ճշտել ես որպես ոստիկան դեպքի վերաբերյալ զեկուցագիր պետք է գրեմ թե հաղորդում տամ: Մոտ 40 րոպե հերթապահ մասում սպասելուց հետո հերթապահին ասացի, որ կրծքավանդակս ուժեղ է ցավում, էլ չեմ կարող սպասել, գնամ տուն, երբ որ ստուգողները գնացին կգամ հաղորդում կտամ և գնացի տուն: Ես մտածում էի, երբ որ ստուգողները գնացին ինձ կզանգահարեն կկանչեն բաժին, սակայն չզանգահարեցին, ես զանգահարեցի, ասացին որ ստուգողները գնացել են, ժամը 19.00-ի սահմաններում գնացի ոստիկանության Արթիկի բաժին: Տ. Պետրոսյանը ասաց, որ Պապիկյանը ասում է, որ դու էլ էս հարվածել Ռ.Մաթևոսյանին, ես ասացի Պապիկյանը զանգահարել է ձեզ և ասել, որ մի ջահել տղա տարիքով մարդու է ծեծում, ինչպես կարող է ասել, որ ես էլ եմ հարվածել: Տ.Պետրոսյանը ասաց, որ բաժնի պետը դեռ տեղյակ չի այս դեպքից, ասաց մտնեմ զեկուցեմ, տեսնենք ինչ ենք անելու, Պետրոսյանը մտավ բաժնի պետի՝ պարոն Ս.Թովմասյանի աշխատասենյակ, քիչ անց ինձ հրավիրեց ներս: Ես պարոն Թովմասյանին մանրամասն զեկուցեցի ինչ է տեղի ունեցել, պարոն Թովմասյանը հանձնարարեց հաղորդում տալ դեպքի վերաբերյալ: Տ.Պետրոսյանի հետ դուրս եկանք մտանք իր աշխատասենյակ, նա սկսեց քարոզ կարդալ, ասելով, որ եթե դու հաղորդում տաս, քույր ու եղբայր ասում են, որ դու էլ նրան էս հարվածել, Պապիկյանը ասում է, որ հարվածել էս, դու կդատվես, ես ասացի, որ դու էլ գիտես, որ ես չեմ հարվածել, Պապիկյանը քեզ ասել է, որ Ռ.Մաթևոսյանը ինձ ծեծի է ենթարկել: Տ.Պետրոսյանը իր մոտ հրավիրեց ոստիկանության Արթիկի քննչական բաժանմուքի ավագ քննիչ Ժ.Պետրոսյանին, ով հետագայում նախաքննություն իրականացրեց: Տ.Պետրոսյանը Ժ.Պետրոսյանին ներկայացրեց ինչ է տեղի ունեցել, ասաց, որ Հովիկին ծեծել են, Հովիկն ուզում է հաղորդում տա, բայց հիմա Հովիկին հարվածողն ու նրա քույրը ասում են, որ Հովիկն էլ իրեն է հարվածել, Պապիկյանը իր աշխատասենյակի պատուհանից տեսել է այդ միջադեպը, նա էլ է ասում, որ Հովիկն էլ է հարվածել, հիմա որպես քննիչ ինչ կասես, Հովիկը հո չի դատվի: Քննիչ Ժ.Պետրոսյանը ասաց, որ եթե, քույր և եղբայր ասեն, որ հարվածել է, Պապիկյանն էլ ասի հարվածել է, դա կհամարվի հիմնավորված, իհարկե կդատվի: Ես Տ.Պետրոսյանին ասացի, որ պետք է հաղորդում տամ և վերջ, նա տեսնելով, որ ես պնդում եմ, կապնվեց հերթապահի հետ և ասաց, որ հաղորդումների բլանկները վերցնի գա իր աշխատասենյակ, հենց նրա աշխատասենյակում էլ ժամը 20.00-ին հաղորդում տվեցի: Այսպիսով պարզվում է, որ ինձ ծեծի ենթարկելը Տ.Պետրոսյանը թաքցրել է նունիսկ բաժնի պետից՝ պարոն Ս.Թովմասյանից, քանի որ այդ մասին նա պետին զեկուցեց երեկոյան, երբ ես գնացի հաղորդում տալու, այստեղ նաև հերքվում է Տ.Պետրոսյանի այն պնդումը, որ Ա.Պապիկյանը ոչ թե իրեն է զանգահարել, այլ կոնկրետ չի հիշում բաժնի պետին թե հերթապահին, հերքվում է, քանի որ բաժնի պետ պարոն Թովմասյանը տեղյակ չեր ինձ հետ կատարված միջադեպից, իսկ եթե Ա.Պապիկյանը հերթապահ մաս զանգահարած լիներ, ապա հերթապահը անպայման այդ մասին կզեկուցեր բաժնի պետին: Եթե պարոն Թովմասյանը տեղյակ լիներ ինձ ծեծի ենթարկելու մասին, այդ դեպքում, երբ որ ինձ ծեծի ենթարկելուց հետո գնացի բաժին, նա ինձ կհրավիրեր իր մոտ և կլսեր, ոչ թե Տ.Պետրոսյանը կլսեր, այն էլ միջանցքում: Ճիշտ է ոստիկանության ՇՄ վարչությունում վարչության հերթապահի նկատմամբ նշանակված ծաառայողական քննության շրջանակում 14.08.2008թ-ին ես բացատրություն եմ գրել, որ ինձ ծեծի ենթարկելու մասին հաղորդումը ուշ եմ տվել, այսինքն երեկոյան եմ տվել, քանի որ ինձ լավ չեմ զգացել, ի վիճակի չեմ եղել հաղորդում տալու, ասել եմ գնամ մի քիչ կարգավորվեմ նոր կգամ անպայման հաղորդում կտամ, սակայն իրականությունը այն էր, ինչ իմ կողմից վերը նշվեց: Ոստիկանության ՇՄ վարչության Շտաբի պետ Վ.Իվանյանին իրականությունը բանավոր ասացի, սակայն չգրեցի, ասելով, որ չեմ ուզում Տ.Պետրոսյանին վատություն անել, մտածելով, որ Տ.Պետրոսյանը կգնահատի իմ արածը և կասի իրականությունը, որ Ա.Պապիկյանը իրեն զանգահարել ասել է, որ Ռ, Մաթևոսյանը ինձ ծեծի է ենթարկել, սակայն հետագայում հասկացա, որ ես իզուր եմ Պետրոսյանի համար դա արել: Իսկ եթե Տ.Պետրոսյանը կասի որ իմ կողմից հաղորդումը ուշ տալու, այսինքն երեկոյան տալու պատճառը այն չի, ինչպես ես ներկայացրել եմ, եթե ասի, որ ես ստում եմ, ապա ես նրան ասում եմ, մեր երկուսից ով որ ստում է ինքը ստոր է և տականք, մեր երկուսից ով որ ստում է ինքը ****** է: ԵՎ ընդհանրապես, դիմում եմ ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ /նախկին/ Տիգրան Պետրոսյանին, նրա կամակատար տեղակալ Մինո Մխիթարյանին, ՇՄ դատախազի տեղակալ /նախկին/ Անդրանիկ Պապիկյանին, Ոստիկանության Արթիկի քննչական բաժանմունքի ավագ քննիչ /նախկին, այժմ հանրային պաշտպան/ Ժորա Պետրոսյանին, եթե ձեզանից մեկը ասել է և կասի, որ ես ստում եմ, ուրեմն ես ձեզ ասում եմ, մեզանից ով որ ստում է ինքը ստոր է և տականք, մեզանից ով որ ստում է ինքը ****** է: Պարոն գեներալ-գնդապետ 23.02.2018թ-ին Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ Խ.Բարխոյանը Ձեր հրամանով ազատվեց պաշտոնից, դրանից հետո արդեն երկու-երեք օր է նորից Արթիկ քաղաքում խոսակցություններ են պտտվում, որ Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետի պաշտոնում նշանակվելու է Տիգրան Պետրոսյանը /նույնիսկ արդեն լրատվամիջոցով են հայտնել, որ Արթիկում այդպիսի խոսակցություններ կան/, այս օրերին Արթիկ քաղաքում Տ.Պետրոսյանին նույնիսկ տեսել են ոստիկանության համազգեստով, այն դեպքում, երբ նա մեկ տարուց ավել է ազատված է ոստիկանության համակարգից: Եթե այդ խոսակցությունները համապատասխանում են իրականությանը, ապա ես Ձեզ խնդրում եմ, աղաչում եմ մի ստորագրեք այդպիսի հրաման, Տ.Պետրոսյանը պետք է քրեական պատասխանատվության ենթարկվի, այլ ոչ թե պաշտոնի նշանակվի, նա պղտորում է ոստիկանության համակարգը, խնդրում եմ Ձեզ, ընդունեք լսեք ինձ, ես Ձեզ կներկայացնեմ թե ով է իրականում նա, կներկայացնեմ նրա կողմից թույլ տված «այլանդակությունները» ՝ խախտումները, նա պետի պաշտոնում պաշտոնավարման 8/ութ/ տարիների ընթացքում Ոստիկանության Արթիկի բաժինը դարձրել էր իր պապի «բոստանը» , ինչ ցանկացել արել է, նա այդ 8/ութ/ տարիների ընթացքում ոչ թե գլխով է մտածել, այլ իր ուսադիրներով, մտածելով, որ իր թիկունքը շատ հաստ է և պատասխանատվության չի ենթարկվելու, հավատացնում եմ Ձեզ, ինձ լսելուց հետո Տ.Պետրոսյանին ոչ միայն պաշտոնի չեք նշանակի, այլ կհանձնարարեք, որպեսզի նյութեր նախապատրաստեն՝ նրան քրեական պատասխանատվության ենթարկելու համար, պատրաստ եմ այդ ամենը ներկայացնել Ոստիկանության Արթիկի բաժնում, ամբողջ անձնակազմի ներկայությամբ, եթե Ձեր կողմից ինձ այդպիսի հնարավորություն տրվի: Իսկ եթե Տ.Պետրոսյանին ոստիկանության բաժնի պետ նշանակելու խնդրանքով Ձեզ դիմել է այնպիսի մարդ, որ Դուք նրան չեք ուզում մերժել, այդ դեպքում գոնե Արթիկի ոստիկաններին մի լավություն արեք, Տ.Պետրոսյանին ոստիկանության պետ նշանակեք ոչ թե Արթիկում, այլ Գյումրիում, նա Գյումրիի բաժիններում չի կարողանա անել այն, ինչ Ոստիկանության Արթիկի բաժնում է արել, եթե փորձի անել, վստահ եմ Գյումրիի ոստիկանները նրա գլուխը «կջարդեն»: Տ.Պետրոսյանը երկու անգամ փորձել է իմ՝ շարքային ոստիկանիս կյանքը «խորտակել» / 2008թ-ին անհիմն դատապարտվեցի իսկ 2012թ-ին իր կամակատար տեղակալ Մ.Մխիթարյանի հետ միասին փորձեցին ինձ զրկել ծառայողական թոշակից /, սակայն չի կարողացել, չի կարողացել, որովհետև մարդուն վատություն անելու համար նույնպես գրագիտություն է պետք, նա այս հարցում էլ ոչ թե գլխով մտածեց, այլ իր ուսադիրներով, նա երկու անգամն էլ պարտվեց, այն էլ ինչպես պարտվեց: Տ. Պետրոսյանը ինձ ճանաչոմ է դեռևս 1985թ-ից, նա լավ գիտեր, որ իմ ինքնասիրությունն ու արժանապատվությունը վիրավորողը անկախ նրանից թե ինչ պաշտոն, ինչքան փող կամ ինչ մակնիշի ավտոմեքենա ունի պետք է պատասխանատվության ենթարկվի և դա նա իր կաշվի վրա զգում է 2008թ-ից առ այսօր: Պարոն գեներալ-գնդապետ խնդրում եմ Ձեզ, ընդունեք լսեք ինձ, անձամբ Ձեզ եմ ուզում զեկուցել, քանի որ Տ. Պետրոսյանը պարբերաբար ՀՀ ոստիկանության բարձրաստիճան պաշտոնյաների անուններ էր տալիս և ասում, որ նրանք իր ընկերներն են, չգիտեմ դա ինչքանով է ճիշտ, մի գուցե Տ.Պետրոսյանը դա ասում էր, որպեսզի ոստիկանները մտածեին, որ ինքը այդպիսի բարձրաստիճան պաշտոնյա ընկերներ ունի և չփորձեին ընդիմանալ իրեն: 2008թ-ից միայնակ պայքարում եմ, որպեսզի որոշ պաշտոնատար անձիք քրեական պատասխանատվության ենթարկվեն, սակայն ամեն անգան նրանք կարողանում են ազատվել պատասխանատվությունից, չնայած նրան, որ նրանց քրեական պատասխանատվության ենթարկելու համար ես բոլոր հիմքերն ու ապացույցներն ունեմ: Իմ հարազատներն ու ընկերները ինձ ասում են, որ ես իզուր ներվեր եմ քայքայում, միևնույնն է այդ պաշտոնատար անձիք պատասխանատվության չեն ենթարկվելու, ասելով, որ «բզի» ծայրին բռունցքով չեն հարվածում, սակայն ես նրանց չեմ լսում, 2008թ-ից առ այսօր հարվածում եմ այդ «բզի» ծայրին, հարվածում եմ ու հարվածում, ճիշտ է մի քիչ ձեռքս վնասել եմ /այսինքն ներվեր եմ քայքայել/, սակայն ասեմ, որ այդ «բզի» վրա էլ հալ չի մնացել, ծայրը ջարդվել ու դեֆորմացվել է, եթե Դուք ինձ ընդունեք լսեք, առավել քան վստահ եմ, որ ամեն ինչ կանեք, որպեսզի այդ «բիզը» վերջնականապես շարքից դուրս գա: Պարոն գեներալ-գնդապետ խնդրում եմ Ձեզ, ընդունեք լսեք ինձ, հավատացնում եմ Ձեզ, ինձ լսելուց հետո Տ.Պետրոսյանին պաշտոնի չեք նշանակի, իսկ նրա կամակատար տեղակալ Մինո Մխիթարյանին կհանեք ոստիկանության համազգեստի մեջից, ով այժմ ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետի ծառայության գծով տեղակալն է, Տ. Պետրոսյանի ջանքերով «սարքած» տեղակալը, նախ հերթապահից «սարքեց» պետի անձնակազմի գծով տեղակալ, այնուհետև «սարքեց» պետի ծառայության գծով տեղակալ: Ոստիկանի պաշտոնը բարձրացնելիս ՀՀ ոստիկանությունում ուսումնասիրում են տվյալ ոստիկանի անձնական գործը, մեծ նշանակություն են տալիս նրա խրախուսանքներին /մեդալներ, պատվոգրեր և այլն/, այն, որ Մ.Մխիթարյանը շատ անգամներ է խրախուսվել ես մինչ Ոստիկանության ՇՄ վարչության պետի անձնակազմի գծով տեղակալ պարոն Հ.Ավետիսյանի ասելը չեմ լսել այդ մասին, պարոն Ավետիսյանը մի անգամ ոստիկանության Արթիկի բաժնում անդրադառնալով խրախուսման ներկայացված ոստիկաններին, ասել է հետևյալը, որ Մինո Մխիթարյանը շատ է ներկայացվում խրախուսման, ասելով Մինո-Մինո, մի քիչ շատ չեղավ Մինոյի համար: Ոստիկանության Արթիկի բաժնի կողմից գողության դեպք բացահայտվեց, բացահայտողը շարքային ոստիկան էր, նա էր ասել թե ովքեր են գողություն կատարողները, ասել էր նաև թե որտեղ է թաքցված գողոնը: Ոստիկանության Արթիկի բաժնում, խորհրդակցության ժամանակ Ոստիկանության ՇՄ վարչության պետի օպերատիվ գծով տեղակալ պարոն Ենգոյանը Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ Տ.Պետրոսյանին հարցրեց թե ով է այդ գողությունը բացահայտել, Տ.Պետրոսյանը լռեց, ծպտուն չհանեց, չասաց ով է բացահայտել, պարոն Ենգոյանը նորից դիմեց Պետրոսյանին, Պետրոսյան ասա ով է բացահայտել, որ խրախուսենք նրան, Պետրոսյանը նորից լռեց, ծպտուն չհանեց, տեսնելով, որ Պետրոսյանը չի պատասխանում պարոն Ենգոյանը դիմեց մեզ՝ դահլիճում նստած ոստիկաններիս, հարցրեց ով է գողությունը բացահայտել, մենք բոլորս գիտեինք ով է բացահայտել, սակայն չասացինք, լռեցինք, լռեց նաև գողությունը բացահայտող ոստիկանը, ով նույնպես նստսծ էր դահլիճում, եթե բաժնի պետը չի ասում, ինքը ինչպես ասեր, պարոն Ենգոյանը տեսնելով, որ մենք նույնպես չենք ասում, ասաց չեք ուզում, մի ասեք և այլևս չանդրադարձավ դրան: Դրանից հետո Տ.Պետրոսյանը թե ում վերագրեց այդ գողության բացահայտումը, թե ով խրախուսվեց, ոչ ոք չիմացավ, մի գուցե Պետրոսյանը իրեն վերագրեց կամ վերագրեց իր կամակատար տեղակալ Մխիթարյանին չեմ կարող ասել, այդ ժամանակ Մխիթարյանը դեռևս հերթապահի պաշտոնում էր թե Պետրոսյանը նրան արդեն «սարքել» էր պետի անձնակազմի գծով տեղակալ չեմ հիշում, իսկ երբ Մխիթարյանը արդեն պետի անձնակազմի գծով տեղակալն էր խոսակցություն կար, որ պետի ծառայության գծով տեղակալի թոշակի անցնելուց հետո Տ.Պետրոսյանը Մխիթարյանին «սարքելու» է պետի ծառայության գծով տեղակալ և այդպես էլ եղավ: Հետագայում Տ.Պետրոսյանը տեղեկանալով, որ այդ գողությունը բացահայտող ոստիկանը մի քիչ նեղսրտած է, որ իր անունը չի տրվել և չի խրախուսվել, մոտ մեկ տարի անց, մեկ այլ առիթով նրան ներկայացրել է խրախուսման: Ասեմ, որ այդ ոստիկանը ոչ միայն այդ գողությունը բացահայտելու համար, այլ ընդհանրապես արժանի է խրախուսանքների:

դիմող՝ Հ.Մահորյան
     27.02.2018թ.
     Ի լրումն 27.02.2018թ-ի իմ դիմումի
     Պարոն գեներալ-գնդապետ այս 27.02.2018թ-ի իմ դիմումը պատրաստ էր և պատրաստվում էի հաջորդ օրը անձամբ բերել ՀՀ ոստիկանություն, քանի որ փոստով ուշ էր հասնելու, սակայն երեկոյան տեղեկացա, որ Ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետ է նշանակվել ոչ թե Տ. Պետրոսյանը, այլ պարոն Ղ.Հովսեփյանը, ես շատ ուրախ եմ, որ Տ. Պետրոսյանը չի նշանակվել, այնուամենայնիվ խնդրում եմ Ձեզ, ընդունեք լսեք ինձ, Տ. Պետրոսյանը նույնիսկ երազում չպետք է տեսնի, որ մի օր կարող է հայտնվել ոստիկանության համակարգում: Պարոն գեներալ-գնդապետ Ձեր թույլտվությամբ ուզում եմ դիմել ՀՀ ոստիկանության պետի առաջին տեղակալ պարոն Հ.Պողոսյանին: Պարոն Պողոսյան, Արթիկ քաղաքում խոսակցություն է պտտվում, որ Դուք եք Տ.Պետրոսյանին խոստացել, որ նա է նշանակվելու ոստիկանության Արթիկի բաժնի պետի պաշտոնում, Տ.Պետրոսյանը այնքան վստահ է եղել, որ նույնիսկ չի սպասել, որպեսզի նշանակման հրամանը լինի նոր ոստիկանության համազգեստ հագնի: Պարոն Պողոսյան, ՀՀ ոստիկանության պետ պարոն Ս.Գասպարյանին հասցեագրած իմ դիմումների կապակցությամբ նաև Ձեզ եմ դիմել, ունեմ Ձեզ հասցեագրած երկու դիմում՝ 13.02.2015թ-ին և 19.03.2015թ-ին, խնդրել եմ Ձեզ, որ օգնեք ինձ, որպեսզի Տ.Պետրոսյանը և նրա նման մի քանի պաշտոնատար անձ կոչվածները իրենց կողմից թույլ տված «այլանդակությունների» ՝ խախտումների համար պատասխանատվության ենթարկվեն, Ձեզ եմ ուղարկել պարոն Ս.Գասպարյանին հասցեագրած իմ բոլոր դիմումները և խնդրել, որպեսզի Դուք անձամբ այդ դիմումները զեկուցեք պարոն Ս.Գասպարյանին: Պարոն Պողոսյան երկու անգամ գրանցված եմ եղել Ձեր կողմից քաղաքացիների ընդունելությանը: 2015թ-ի հունվարի 22-ի Ձեր կողմից քաղաքացիների ընդունելությանը չեմ ներկայացել՝ հաշվի առնելով ոստիկանության այդ օրերի ծանրաբեռնվածությունը, հանձինս Ձեր զբաղվածությունը / Գյումրիում տեղի ունեցած ողբերգական դեպքի հետ կապված/: 2015թ-ի ապրիլի Ձեր կողմից քաղաքացիների ընդունելության ժամանակ Ձեր փոխարեն ինձ ընդունեց պարոն Ասատրյանը, ում ես մեր զրույցից հետո շատ հարգեցի, նախ ինձ համբերատար մինչև վերջ լսելու և առավել ևս նրա անկեղծության համար: Ինձ լսելուց հետո պարոն Ասատրյանը հավաստիացրեց, որ այն ինչ ես ներկայացրել եմ, նա ամենայն մանրամասն կզեկուցի Ձեզ, ես հավատում եմ պարոն Ասատրյանի անկեղծությանը, հավատում եմ, որ զեկուցվել է Ձեզ; Պարոն Ասատրյանը մեր հանդիպման վերջում, երբ ես արդեն դուրս էի գալու, այսպիսի շատ անկեղծ մի հարց տվեց ինձ, ասելով, Մահորյան, երբ որ վերաքննիչ դատարանը բեկանեց քո նկատմամբ կայացրած մեղադրական դատավճիռը և դու վերադարձար ծառայության Տ.Պետրոսյանը ինչ որ բան ասաց, փորձեց արդարանալ: Պարոն Պողոսյան, եթե այդ խոսակցությունները համապատասխանում են իրականությանը, որ Դուք ուզում եք Տ.Պետրոսյանին նորից ոստիկանության բաժնի պետ «սարքել» , ապա ես Ձեզ խնդրում եմ, աղաչում եմ այդպիսի բան մի արեք, Տ.Պետրոսյանը պետք է քրեական պատասխանատվության ենթարկվի, ոչ թե պաշտոնի նշանակվի:

դիմող՝ Հ.Մահորյան
     14.04.2018թ


    
Առաջխաղացնել այս նյութը
Նյութը հրապարակվել է Մամուլի խոսնակի շրջանակներում:
Գրանցվի՛ր և հրապարակի՛ր քո հոդվածները:
Հավանել
0
Չհավանել
0
5453 | 0 | 0
Facebook