Խնդրում ենք սպասել...

Հոդվածներ

Մայր ՝ ամենադժվար մասնագիտությունը

Mery Manukyan
Հեղինակ`
Mery Manukyan
01:04, ուրբաթ, 15 հունիսի, 2018 թ.
Մայր ՝ ամենադժվար մասնագիտությունը
     Ուսման հետ զուգընթաց շատ դժվար է զբաղվել մեկ այլ բանով, հատկապես մի բանով, որը պարտավորեցնող է, պատասխանատու և կարևոր: Կազմել ընտանիք, ունենալ երեխա և դրա հետ մեկտեղ սովորել: Իմ հարցացրույցի հերոսուհին՝ Էլենը երիտասարդ մայրիկ է, նրա որդին արդեն յոթ ամսական է և Էլենը դրա հետ միասին պատրաստվում է ավարտել ԵՊՀ-ի Ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետը: Մի՞թե դժվար չէ համատեղել այս երկուսը: Փորձենք ճշտել հենց իրենից ՝ Էլենից:
    
     - Ինչպե՞ս ես կարողանում համատեղել երեխային պահելը, խնամելը և դրա հետ մեկտեղ սովորելը:
    

     -Անկեղծ ասած սուտ կլինի, եթե ասեմ որ հեշտ է և երեխային պահելը, և սովորելը, քանի որ երկուսն էլ շատ ժամանակատար են: Բայց եթե կողքից օգնություն լինի և իհարկե սովորելու մեծ ցանկություն, անխոս կարելի է համատեղել: Շատերը չնայած չեն կարողանում համատեղել և դիմում են տարկետման տարբերակին, սակայն ես կարողացա հաղթահարել այդ դժվար շրջանը:
    
     -Մի՞թե չի խանգարում մայր լինելը սովորելուն, քանի որ արդեն իսկ չես կարող քեզ ամբողջովին տրամադրել ուսմանը:
    
    
-Իհարկե խանգարում է ժամանակի, կենտրոնանալու առումով, բայց անհնար ոչինչ չկա և մեծ ցանկության դեպքում հնարավոր է համատեղել: Ամբողջությամբ չես կարող տրամադրել քեզ ուսմանը, պետք է թե՜ երեխային չանտեսես, և թե՜ ուսումը իհարկե: Բայց եթե չկա կողմնակի օգնություն կարծում եմ անհնար է:
    
     -Տարբերություն կա՞ ուսման առաջադիմության մեջ, օրինակ մեկ տարի առաջ, երբ դեռ ամուսնացած չէիր և հիմա՝ երբ արդեն բալիկ ունես:
    
    
    
-Այո կա, քանի որ դասերից շատ եմ բացակայել այդ իսկ պատճառով առաջադիմությունս տուժել է: Հնարավորինս աշխատել եմ մասնակցել դասերին, համենայն դեպս գոնե յուրաքանչյուր դասապրոցեսին մեկ-երկու անգամ ներկա գտնվել, բայց միևնույնն է բացակայություններս շատ էին:
    
     -Իսկ դասախողների կողմից եղե՞լ է ընդառաջում, որպես երիտասարդ ուսանողուհի և մայրիկ:
    
    
-Կարծում եմ ընդառաջում կլիներ նրանց կողմից, եթե տեղյակ լինեին իմ ընտանեկան կարգավիճակից, սակայն ես չեմ ասել:
     Քնություններին պատրաստ եմ ներկայացել, և չեմ շահարկել մայրիկ լինելուս փաստը:
    
     -Իսկ հիմա, երբ ավարտելու շեմին ես, ի՞նչ ես պատրաստվում անել հետագայում, կշարունակե՞ս զբաղվել մասնագիտությամբդ և աշխատել, թե՞ քեզ լարժեք կնվիրես ընտանիքիդ:
    
     -Ավարտելուց հետո ես նպատակ ունեմ ուսումս շարունակելու: Ուզում եմ շարունակել արդեն մագիստրատուրայում: Երեխան գնալով մեծանում է և ավելի հեշտ է դառնում սովորել և աշխատել: Ապագայում անպայման աշխատելու եմ, քանի որ միայն դիպլոմ ստանալու համար չեմ սովորել: Մի փոքր էլ ժամանակ է հարկավոր և արդեն կսկսեմ մտածել աշխատանքիս և կարիերայիս մասին: Հիմա դեռ ժամանակս բաժանում եմ երկու մասի՝ ուսում և երեխա, երրորդը չեմ կարող, ուզում եմ շատ ժամանակ անցկացնել ընտանիքիս հետ:
    
     - Իսկ ամուսինդ դեմ չէ՞:
    
    
-Ոչ: Ես շատ ուրախ եմ այդ փաստից, նա նույնիսկ նպաստում է իմ սովորելուն և աշխատելուն քանի որ նա ցանկանում է ինձ ապագայում տեսնել իմ սիրած մասնագիտությամբ աշխատելիս: Կարծում եմ ընտանիքում շատ կարևոր է երբ զույգերը միմյանց կարծիքները, որոշումները և նախասիրությունները հարգում են: Մեր ընտանիքը հենց այդպիսին է: Ամուսինս չի ուզում ինձ տեսնել միայն տանը ՝ ճաշ եփելիս, նա իմ որոշումներին չի խոչնդոտում:
    
     Այս ամենից հետևություն, որ եթե մարդ ունի նպատակ և ցանկություն որև բանի հասնելու համար, չի կարող ոչինչ խոչնդոտ հանդիսանալ, իսկ մայր լինելը թերևս կյանքի ամենադժվար մասնագիտությունն է:
Առաջխաղացնել այս նյութը
Նյութը հրապարակվել է Մամուլի խոսնակի շրջանակներում:
Գրանցվի՛ր և հրապարակի՛ր քո հոդվածները:
Հավանել
0
Չհավանել
0
3247 | 0 | 0
Facebook