Հոդվածներ

    
    

Մահին ասեմ «Բարի՜»

Կյանքին ասեմ «Դաժա՛ն»

Լինեմ ո՜ղբը դարի

Արցունքներով թավշյա:

    

Սիրտս կշե՜ռք սարքեմ

Խավարի մեջ անծայր,

Բույրդ ինձ հե՜տ տանեմ

Ու աչքե՜րդ պայծառ…

    

Հեռացող հույսին

Խոնարհվե՜մ դանդաղ,

Մինչ նժարը հոգսի՜

Մի տառապա՜նք դառնա:

    

Ու՜ժը փորձեմ խավարի,

Խո՜ւլ ու համր ձևանամ,

Կասկածներից վիհերի՜

Տեսիլքներին մոտենամ:

    

Գիշերներո՜վ հրդեհվի

Երակներո՜ւմ արյունս,

Եվ բաժինը տառապանքի՜

Մոխի՜ր սարքի քունս:

    

Հիշեմ օվկիա՜նն անսահման,

Բայց շատ փոքր քո սրտից…

Կյանքին ասեմ դաժա՜ն,

Բայց թաքնվեմ մահից…

    

10.06.18 Երևան