Դյուրին մի բան է սերդ բացառել,
Երբ շնչիս վրա կասկածն է թառել,
Տեղի-անտեղի հալդ հարցնել,
Լերանցամեջում անձդ կորցնել։
Անլիությանդ որպես չափանիշ
Կրավորական սեռդ հաստատել,
Անհոգի աղջիկ, ինձ չես մասնատել.
Բաժանելիդ եմ մինչև համարիչ։
Ծայրակետերով մակընթաց հույզի
Այս կոտորակից ազատում չունեմ,
Իմ նմանությամբ ով էլ քեզ հուզի,
Նրա աչքերի թունդ խաժագույնն եմ։